Jak nauczyć dziecko asertywności? - Forum

Mój Syn jest uczony,ze ma myśleć sam i nie podążać za tłumem. Udaje się nam to, bo ostatnio w przedszkolu jednemu chłopcu przydarzyła się nie miła niespodzianka. Wszystkie dzieci się śmiały ale on ze swoim kolega nie. Pytam sie go podchwytliwie: a dlaczego się nie śmiałeś? Przecież inni się śmiali i fajnie sie pośmiać z wszystkimi z kogoś. On odpowiedział mi: Takie coś to każdemu mogło sie przytrafić i nie jest to powód do śmiechu.

Duzo z nim rozmawiam i dużo sie dowiaduje od niego. Pozwalam mu myśleć i decydować. Idealnym rodzicem nie jestem i on dzieckiem idealnym nie jest, bo czasem myślę,ze przesuwam za bardzo granice jego samodzielności i rzeczy za które powinien być odpowiedzialny w tym wieku. 

Asertywność mojego dziecka obudziła sie w nim w momencie jak został sam w przedszkolu. Wykorzystywał wiedze, umiejętności i pomysły z domu. Dziecko które nie ma co do powiedzenia nie jest pewne siebie w grupie, tylko siedzi cichutko lub co gorsza popisuje sie "pierwotnymi zachowaniami" . Zauważyłam,ze dzieci których rodzice poświęcają im swój czas sa bardziej chętne do dzielenia sie przeżyciami,wiedza o poznanych miejscach, książkach czy imprezach. A dzieci, które sa zostawione same sobie ( nie mowie o patologi)popisywały się ....bekaniem.  Jestem typem obserwatora i czasem jak odwiedzam przedszkole mojego syna zwracam uwagę na zachowanie dzieci i troszkę poznałam je nie tylko z imienia. 

Aby podnieść w dziecku samoocenę, warto wydobyć w nim jakiś talent i go pielęgnować.  Moze akurat w którymś momencie poczuje się mocne w tym co robi i inne rzeczy będą dla niego tez łatwiejsze , bo będzie samo siebie doceniać.

A zaczęłam bardzo wcześnie uczyc moje dzieciaki samodzielności i ciekawości życia. Gdy klocek spadnie, dziecko potrafi samo podnieść, przewróci się to i samo się podniesie. Jak się uda, pochwalić. 

Jak to jest ze starszymi i młodszymi dziećmi, moze młodszym jest łatwiej ale to starsze dzieci sa bardziej samodzielne. Tak jakby przecierały życiowy szlak.

A to dla nich nie takie proste, jesli "za młodego" nie nauczą się asertywności... Dlatego od najmłodszych lat trzeba uczyć tego nasze dzieci.

Jak mówi przysłowie "nie licz na nikogo - licz na siebie"... i tak powinno być z dziećmi by wiedziały co w danym wieku same powinny już robić, wykonywać i rozróżniać co jest dobre a co złe...

Rodzice powinni nad tym czuwać by ich dziecko rozwijając się wiedziało co mu wolno a co nie, dlaczego tak a nie inaczej itp.itd.

No tak, musi poczuj że to boli jak sie przewróci i drugim razem trzeba uwazać.

To prawda, jednak ciężko patrzeć matce, gdy dziecko popełnia błąd, i matka wie, że ten błąd dziecko odczuje na własnej skórze.... Ale czasem i tak musi być, aby dziecko wiedziało, co może być gdy popełni dany czyn...

I dlatego z dziećmi nawet tymi najmniejszymi trzeba rozmawiać i uczyć tej asertywności ...

Myślę, że dobrze jest uczyć dzieci asertywności. Dobrze będzie, gdy będa mieli swoje zdanie, nikt im nie narzuci swoich zasad. Dobrze jest w zyciu umiec powiedzieć "nie", osoby, które nie potrafia odmówić naprawdę maja cięzko. Kiedy inni zobacza, że jest sie niezdecydowanym, chwiejnym, niepewnym to moga wykorzystac to i zaczna manipulowac nami i wykorzystywać do róznych celów. Taki mamy świat, dlatego my rodzice musimy duzo rozmawiac z dziećmi i dawac im dobry przykład

Są ludzie, którzy potrafią to wykorzystać...