Problem z ojcem syna - Forum

Najwazniejsze jest to, abys nie mowila zle o ojcu przy dziecku, sama wiem z doswiadczenia, ze to w pozniejszym czasie obraca sie przeciwko temu rodzicowi, co nakreca spirale nienawisci. Wazne jest to ile synek ma lat?, mowisz, ze wie ze tata nie czul sie na silach, zeby przy nim przy Was byl, ale jaki jest powod tego, ze teraz nie chce go znac? jezeli faktycznie nie jest to spowodowane tym, ze bylo zle przy nim mowione o ojcu, to mysle, ze trzeba to uszanowac, ewentualnie powoli go do tego przygotowywac, podobnie w przypadku gdy nie chce go znac, poprostu nieswiadomie, wlasciwie dlaczego tak jest. Jezeli zdecydujesz, sie powolnymi kroczkami oswajac go z tym, ze tata chce go poznac, to musisz powiedziec to takze, ojcu, ze musi zrozumiec, to, ze dziecko moze przezyc szok, tak nagle wprowadzic, do jego zycia kochajacego tatusia, ktory przez jakis czas go nie widzial, w koncu to obca dla niego osoba. 

Napewno nie jest to latwa decyzja, ale synek z wiekiem, moze Ci byc wdzieczny za to ze mial okazje poznac ojca, a pozniej to on sam wybierze, czy warto z tym czlowiekiem miec cos wspolnego.  

Synek skończy 7 lat. Temat biologicznego ojca wprowadzałm bardzo powoli, opowiadąłam mu, ze ma gdzieś jeszcze innego tatę itp.który może kiedyś bedzie chcial go poznać itp. Nigdy źle o jego biologicznym ojcu nie mówiłam, bo nie w tym rzecz. Nigdy też nie ukrywałam prawdy przy młodym, bo uważam, że każdy am rpawo ją znać - wiadomo, że dziecku nie powiem, że wolał imprezować niż się nim zajmować - to informacja z punktu widzenia dziecka jest nieistotna. Cały problem tkwi w tym, że biologiczny ojciec nie rozumie, że dziecko potrzebuje czasu, on chce już, teraz. A ja już tracę argumenty, widzę jak mały to przeżywa i ogólnie to czasem myślę, aby wyjechać gdzieś daleko ze swoją rodziną aby mnie nie znalazł.

A ja zanim zadecydowałabym o kontaktach ojca z synem, spróbowałabym dowiedzieć się o sytuacji ojca. Bo a nuż się zmienił, w czasie gdy nie interesował się synem. Może dokonała sie jakaś przemiana. Jeśli tak. Jeśli jest to poważna zmiana, to również proponowałabym metodę bardzo małych kroczków by oswoić pomału synka do spotkania.

Jeśli jednak jest to spotkanie podyktowane innymi pobódkami, niż uzyskanie bliskości z synem, to bym się poważnie zastanowiła nad kontaktami.

Ja nie wiem jak oceni mnie córka za kilka lat, ale już teraz dostatecznie dużo widziała i słyszała co mówił były mąż, jak się zachowywał gdy miał możliwość kontaktu z nią po naprawdę długim czasie jego kompletnej nieobecności w jej życiu i to ją solidnie uświadomiło w tym, że nie chce na chwilę obecną nawet przez telefon z nim rozmawiać, mimo że z ciężkim sercem namawiam ją do tego by jednak parę słów z nim zamieniła. Poza tymi telefonami nie mówi się nic o eksie, chyba że Dorotka odczuwa taką potrzebę to wtedy oczywiście nie unikam tematu ale staram się mówić bezosobowo.

Decyzja należy do Ciebie, bo Ty sama znasz synka najlepiej i intuicyjnie poczujesz co jest dla niego najlepsze. Ja ze swej strony polecam długie rozmowy.

no właśnie - z tego co wiem, jego biologiczny ojciec skończył studia (te które studiował) parał się kilkoma fachami, jego rodzice kupili mu mieszkanie, de facto utrzymują go bo nie jest to dla nich problem, on para się fotografią, nie ma partnerki - mamy wspólnych znajomych u których zrobiłam mały wywiad. Wiem, też że po tym wszystki wiele osób odsunęło sie od niego ale to było tyle lat temu. Ale jak on się zachowa nie mam pojęcia - dla mnie najistotniejsze w tym wszystkim jest to, że Kuba twierdzi, że nie chce z nim gadać bo już ma prawdziwego tatę, a ten biologiczny straszy mnie sądami i całą tą nieprzyjemną otoczką w imię dobra dziecka. Na pytanie dlaczego teraz, dlaczego nagle sobie o nas przypomniał - powiedział mi tylko tyle, że jest ojcem i ma prawo do dziecka.

Kasiu, bo tak masz chyba na imie. Mysle, ze jezeli faktycznie chce miec kontakt z dzieckiem, bo ma jakies uczucia ojcowskie, to powinien zrozumiec, ze dziecko potrzebuje czasu, i to spotkanie nie musi byc takie typowe, Kuba, Ty i on, ale mozecie wyjsc gdzies wspolnie z rodzina np. do kina na jakas fajna bajke, gdzie niewiele trzeba bedzie mowic, a on chociaz oswoi sie z jego widokiem, pozniej wlasnie malymi kroczkami, isc dalej. 

czytam tego posta i Ci współczuję, przed wieloma laty byłam w podobnej sytuacji z tą jednak różnicą, że stres nie pozwolił mi donosić ciąży i nie zobaczyłam swojego malucha. Co bym po tylu latach zrobiła to nie wiem. Pamiętam do dziś jaki miałam żal do mojego ówczesnego o te jego umycie rąk.

Ja bym chyba nie robiła nic wbrew woli dziecka, nigdy nie wiesz czy nie zamierza wrócić a później znów zniknąć na kilka lat, bo uzna, że jednak jeszcze nie dojrzał. Chce sądu a nie chce czekać to trudno.

tak jestem Kaśka

sama nie wiem, nie wiem już. Z jednej strony mam żal do niego, niczego od neigo nie chcę, z drugiej to jednak ojciec z kolejnej boję się o Kubę, że jakos to na niego wpłynie źle...może rzeczywiście trzeba tak zrobić, że musi poczekać aż mały zechce albo choć trochę się przekona, a jak nie będzie chciał czekać to zostanie nam sąd, a to będzie znak, że mu wcale nie chodzi o dobro dziecka.

I wiecie, najsmutniejsze w tym jest to, że mojemu synkowi może przytrafić sie krzywda przez to wszystko...tyle o niego walczyłam, wszystko musiałam przetrwać sama i nagle facet dzwoni i uświadamia mnie jaka jest istotna rola ojca w wychowaniu dziecka. Ech szkoda słów.

Dobra koniec smecenia, bo to nie o to chodzi, fajnie, że Wasze opinie są różne - to jednak poskramia moje chęci odgrywania się na tym facecie.

PODOBNA SYTUACJA DO MOJEJ..JA NA TWOIM MIEJSCU BYM USZANOWAŁA DECYZJĘ SYNA ŻE NIE CHCE GO ZNAC

Słuchaj a czy synek powiedział Ci z jakiego powodu nie chce widzieć ojca?

Kwestię "syneczka" rodziców, którzy nie widzą problemu w jego utrzymywaniu i pozwalaja "parać" się fotografią. Kurde przerabiałam i mówię takiemu komuś zdecydowanie nie!

Moja córa nie chce ani z nim się widzieć, ani słyszeć (eks ma zasądzone rozmowy z Dorką co weekend, ale ich rozmowa trwa kilkanaście sekund kiedy Dośka mówi mu że nie chce z nim rozmawiać i się wyłącza, a mówi to tylko dlatego ze ją oto proszę, bo sama z siebie nie chce z nim rozmawiać nawet przez telefon)

Szczególne dziwne jest to, że tak bardzo się domaga tych widzeń, jak dla mnie - jak rozkapryszone dziecko, które ma na coś zachciankę. Gdyby rzeczywiście się zmienił, stał się odpowiedzialnym mężczyzną a co za tym idzie wzorem dla syna to zrozumiałby że dziecko potrzebuje czasu, że nie ma nic na już i na natychmiast.

Na pytanie dlaczego, synek zawsze odpowiada, że już ma tatę i innego nie potrzebuje.

Odpowiada dobrze, bo tylko takie tate przeciez zna, innego nie zna wiec jasne jest dla niego ze ma juz tate. 

Ja boję się myśleć o ułożeniu sobie życia na nowo, właśnie między innymi z takich powodów.

Aneta moja mama cale zycie mi poswiecila, i to doslownie i nawet z nikim sie nie spotykala, nawet bala sie bo ojciec moj jest dosc agresywny i bala sie ze ja jako dziecko cos powiem o kims, i on nas skrzywdzi. Ale ja zawsze jej mowilam, ze chcialabym miec tatusia, mimo tego ze wiedzialam ze mam tego biologicznego. 

właściwie to moim zdaniem jeśli koeś się zminił naprawdę to musi zrozumieć, że dziecko wymaga żeby w jakiś sposób zapracował sobie na znajomość z nim, ale jeśli działa z innych pobódek to pozostaje dobry prawnik i sąd. Nie można ot tak burzyć dziecku uporządkowanego swiata.

Piszę aby podziękować Wam za wsparcie.

Biologiczny ojciec nie dostał od sądu praw rodzicielskich, ewentualny kontakt z nim zależy tlyko od mojej dobrej woli. Sąd ze względu na dobro dziecka podjął decyzje o zachowaniu statusu qvo.

Wiem też z jakiego powodu się odezwał. Jego rodzice się przypadkiem o tym dowiedzieli, że są dziadkami...

On de facto nie chciał na  powaznie być tym ojcem ale obiecał swoim rodzicom że uzna Kubę jako syna...bo im na tym zależało.

Więc chciał dziecko potraktować jako zabawkę - dobrze że mam mądre i rozsądne dziecko.

A z jego rodzicami sprawa jest ok. to bardzo mili, fajni ludzie - rozumieją podejście Kuby, poznali go, on ich polubił, odwiedzają Kubusia, spędzają z nim mnóstwo czasu. Powiedzieli mi że jest im przykro z powodu zachowania syna, jak poznawali Kubę - zaprosiłam ich do nas - łzy im się lały ze wzruszenia - chyba go pokochali...

wydaje się mimo wszystko, że jest to dość pozytywne zakończenie

a ja uważam, że nie mogło być inaczej, ten ojciec, to tylko dawca spermy i nic poza tym( nie ten ojciec, który spłodzil, ale ten, który kocha i wychowuje...

no tak - ale przeciez z tego co Kasia pisze koleś nie dostał praw rodzicielskich ani nic z tych rzeczy - więc jest to jak najbardziej pozytywne zakończenie. Do tego może dziadkowie naprawdę będą dodatkowymw sparciem dla chłopczyka.

I to jest najlepsze w tej sytuacji rozwiązanie, synem ma "nowych" dziadków, wspaniale, że ich zaakceptował, bo Oni za syna odpowiadać nie mogą, a skoro On nie ma potrzevy to dla Was taka sytuacja będzie dużo zdrowsza.