Styl Życia
3 września 2012 19:20 | ID: 825034
Nie wiem czy zachowanie Kuby spowodowane jest pojawieniem się brata czy po prostu taki wiek czy błędy wychowawcze. Kuba zachowuje się okropnie, kompletnie nie słucha, robi wręcz na złość. Aż trudno mi to opisać. Jestem wykończona. Staramy się z Mężem być cierpliwi i wyoruzmiali, stajemy na głowie aby być z nim. Nie mam czasu na nic, jak tylko Borys zasypia, ja cały czas poświęcam Kubusiowi, Mąż tak samo. Ale to wszystko na nic. Czy to minie? Czy to reakcja na brata? Jak było u Was?
21 września 2012 11:30 | ID: 832291
Miedzy córką a synem jest duza różnica wieku 12 lat Nie mogła go zaakceptowac i tak zostało
21 września 2012 11:32 | ID: 832292
Różnica między moimi dziećmi to prawie 5 lat i nie było żadnych problemów z pojawieniem się rodzeństwa,
Żeby jednak uzmysłowić sobie i innym co przeżywa takie dziecko kiedy w domu pojawia się młodszy brat lub siostra przypomina mi się taka mądra historia gdzieś przeczytana -
Wyobraź sobie że pewnego dnia Twój mąż wraca do domu z nową, młodszą żoną. Szykuje dla niej osobny pokój, kupuje jej nowe łóżko, nową biżuterię. Wszyscy przychodzą w gości i zachwycają się tą nową żoną, dają jej prezenty. Mąż co prawda zapewnia Cię że WSZYSTKO będzie jak dawniej, że będzie Cię kochał równie mocno jak dawniej... Co czujesz? Co masz ochotę zrobić tej "nowej"?
....
A co czuje maleńkie dziecko kiedy pojawia się nowy członek rodziny??????
21 września 2012 11:37 | ID: 832295
z zaciekawieniem czytałam powyższe posty i zaczynam sie bać jak to bedzie u nas. Patka jest narazie jedynym dzieckiem w całej bliższej rodzine i jest rozpieszczona bardzo. ciekawe jak zareaguje na rodzeństwo. wiem że mamy jeszcze czas na obswojenie jej z nową sytuacją.
11 stycznia 2014 21:53 | ID: 1064722
Odkopuję dla Agnieszki bo u mnie już dawno sytuacja opanowana :)
11 stycznia 2014 23:09 | ID: 1064777
Przyda się, przyda- dzięki :)
5 maja 2015 19:21 | ID: 1218477
Różnica między moimi dziećmi to prawie 5 lat i nie było żadnych problemów z pojawieniem się rodzeństwa,
Żeby jednak uzmysłowić sobie i innym co przeżywa takie dziecko kiedy w domu pojawia się młodszy brat lub siostra przypomina mi się taka mądra historia gdzieś przeczytana -
Wyobraź sobie że pewnego dnia Twój mąż wraca do domu z nową, młodszą żoną. Szykuje dla niej osobny pokój, kupuje jej nowe łóżko, nową biżuterię. Wszyscy przychodzą w gości i zachwycają się tą nową żoną, dają jej prezenty. Mąż co prawda zapewnia Cię że WSZYSTKO będzie jak dawniej, że będzie Cię kochał równie mocno jak dawniej... Co czujesz? Co masz ochotę zrobić tej "nowej"?
....
A co czuje maleńkie dziecko kiedy pojawia się nowy członek rodziny??????
Między mną i moim bratem również jest 5 lat różnicy. Kiedy mama była w ciąży, to było fajnie, cieszyłam się, że będę miała siostrę ( nie chciałam brata, no bo na co mi chłopak, ani się lalkami nie pobawi, ani nie będziemy robić pokazu mody razem...). Kiedy okazało się, że to będzie jednak chłopiec mój świat runął i już się nie cieszyłam, a kiedy urodził się brat i mama przywiozła go do domu, to cytuję moją mamę "Popatrzyłaś, powiedziałaś, że jest brzydki i żebyśmy go oddali, strzeliłaś focha i wyszłaś z pokoju.". Ostatnio dokładnie to samo zrobił syn mojego kuzyna, który otwarcie powiedział, że nie podoba mu się jego brat i, że mu przeszkadza. Kuzyn opowiadał jak zmienił się jego pierwszy syn Wojtek w ciągu zaledwie 10 dni ( tyle ma młodszy ). Wojtek stał się nagle ogromnie "potrzebujący". Kiedy tylko ktoś zajmuje się młodszym dzieckiem on woła o pomoc w czymś, bo w tym momencie coś rozlał, albo przypomniał sobie, że coś ważnego musi zrobić i mama KONIECZNIE musi mu w tym pomóc. Wojtek ma 3 lata i jest zdolnym dzieckiem, ale udaje, że jest głupiutki, żeby rodzice się nim zajmowali. Drodzy rodzice jako starsza siostra, która czuje się pokrzywdzona pojawieniem się rodzeństwa do dziś, apeluję do was o myślenie o swoim pierwszym dziecku i jego uczuciach, kiedy zaczyna was dopadać myśl o posiadaniu drugiego dziecka. Nie mówię oczywiście, że wszyscy powinni być jedynakami, ale chodzi tutaj o to co jest zawarte w poście, który cytuję. Postawcie się w roli dziecka, dla którego jesteście całym światem i nagle pojawia się noworodek, który w oczach dziecka "kradnie" mu rodziców. Moim zdaniem bardziej lubiłabym swojego brata, gdyby rodzice pozwalali mi uczestniczyć w opiece nad nim, ponieważ wtedy czułabym się nadal potrzebna, a nawet bardziej niż wcześniej, bo "jestem już duża, a on taki mały i muszę pomóc mojej kochanej mamie, która mnie potrzebuje.". Błędem moich rodziców był paniczny strach, że zrobię coś żle i, że mojemu bratu stanie się krzywda. Jeżeli w rodzinie są już jakieś rytuały i małe tradycje, to nie należy z nich rezygnować gdy pojawia się w domu drugie dziecko, bo to pierwsze poczuje, że np. jego ulubione wieczorne czytanie nie ma już miejsca przez "to nowe dziecko" i w ten sposób niechęć do rodzeństwa wzrośnie. Chcąc pomóc kuzynowi znalazłam fajną książkę napisaną przez T.B.Brazeltona. Zawiera ona rady dla rodziców odnośnie tego jak postępować z dzieckiem przed narodzinami kolejnej pociechy oraz co zrobić, aby przyzwyczaić starsze dziecko do noworodka. Są też porady dla tych rodziców, którzy mają jedno dziecko swoje a drugie adoptowane. Tytuł tej książki to Rywalizacja rodzeństwa.
5 maja 2015 21:52 | ID: 1218517
Bardzo ciekawa historia.. czytałam z ogromnym zainteresowaniem! Zapraszam równiez do innych wątków z takim ciekawym spojrzeniem!
13 maja 2015 08:22 | ID: 1220476
Ostatnio słyszałam, że najlepiej jest mieć "jedno dziecko po drugim", bo wtedy maluch nie czuje jeszcze, że coś "stracił" na rzecz tego drugiego dziecka i będzie przyzwyczajone, że oprócz niego jest jeszcze ktoś. Z jednej strony jest to ciężkie dla rodziców, ponieważ muszą się zajmować dwójką małych dzieci, ale z drugiej strony to może faktycznie jest to lepsze dla dzieci. Jeżeli byłaby między nimi mała różnica to np. rytuały domowe tworzyłyby razem i od zawsze uczestniczyłyby w nich wspólnie, albo rodzice poświęcaliby obojgu tyle samo uwagi, bo są tak samo małe i mało samodzielne. Z takiego "praktycznego" punktu widzenia może i to lepiej dla rodziców mieć dwoje małych dzieci naraz, ponieważ fakt faktem będą mieli dużo pracy na początku, ale dzieci będą rosły w bardzo zbliżonym tępie i w momencie, kiedy inni rodzice będą ponownie przeżywać nieprzespane noce z kolejnym dzieckiem, ci rodzice, którzy mają "dwoje naraz" będą mieli już dwoje dzieci starszych i bardziej samodzielnych - "odchowanych" i wychodzi na to, że przejdą te "męki" raz. Uczę bliźniaków i ostatnio z ciekawości zapytałam ich mamę, czy nie wolałaby mieć najpierw jednego, a potem drugiego. Ta pani powiedziała, że na początku ledwo dawali radę z mężem, żeby zapanować nad dwójką chłopców naraz, ale kiedy chłopcy podrośli to było już o wiele lepiej, ponieważ uczą się tego samego i jak jeden czegoś nie umie to drugi mu tłumaczy, mają wspólnych znajomych, więc chodzą wszędzie razem i jak trzeba ich odebrać to z jednego miejsca. Najważniejsze jednak dla niej było (może zabrzmi to samolubnie z jej strony)to, że wszelkie stresy związane z np. wysłaniem dzieci do przedszkola, czy pierwszym dniem w szkole, a potem egzaminami 6-klasisty przeżywała raz, bo chłopcy przechodzili przez te etapy w tym samym czasie. W sumie jak myślę o tym, co przeżywała moja mama kiedy miałam zdawać jakiś egzamin, to może i faktycznie lepiej dla niej by było, żeby musiała przez to przechodzić tylko raz. Mój brat niedługo będzie zdawał maturę ( za 2 lata ) a moja mama już przeżywa i się boi jak mu pójdzie, przez co atmosfera w domu jest mało przyjemna. Gdybyśmy z bratem byli w bardziej podobnym wieku, to teraz mielibyśmy już oboje "święty spokój", a tak to on miał dość jak mama biegała za mną i co chwilę pytała czy się uczę, a teraz ja mam dość jak codziennie słyszę "Do nauki już! Niedługo matura.". Nie mówię oczywiście nikomu kiedy ma mieć swoje dzieci, tylko dzielę się swoimi przemyśleniami na ten temat, ale uważam, że warto usiąść i się zastanowić nad takim podejściem, tak jak ja usiadłam i myślałam po rozmowie z mamą bliźniaków.
13 maja 2015 09:24 | ID: 1220481
Mam nadzieje, że u mnie nie będzie takich problemów :)
Nie masz konta? Zaloguj się, aby tworzyć nowe wątki i dyskutować na forum.
Tworzymy społeczność rodziców
Adres redakcji:
ul.Białowieska 7/9 lok. 34
04-063 Warszawa
Napisz do nas:
info@familie.pl
Familie.pl – Internetowa Społeczność Rodziców. To Portal dla rodziców tworzony przez rodziców. Szczegółowy opis ciąży – tydzień po tygodniu, fazy porodu – przełam swój strach i nie bój się pytać. Na specjalnym forum dla rodziców znajdziesz rozwiązania wszystkich swoich problemów. Nasi eksperci – lekarze, prawnicy i wielu innych za darmo udzielają porad dla rodziców. Ślub i wesele, Ciąża, Rodzice – to tylko niektóre tytuły naszych serwisów. W każdym z nich znajdziesz coś dla siebie. Przyłącz się do nas!
Partner serwisu: 
