Kiedy odchodzi partner, a ty jesteś w ciąży... - Forum

Jasne, że nie jest łatwo! Ale taką sytuację naprawdę da się przeżyć!
Pojawia się dziecko- najważniejsza istota na świecie i jest dla kogo żyć.
A po to właśnie te kilka miesięcy ciąży, żeby się ogarnąć.

Ja mam wsparcie rodziny i to jest mój "ratunek", bez nich było by ciężko! 

Też myślę,że najlepszymi osobami,które najlepiej wesprą jest rodzina.
Jednakowo jeżeli z jakiś powodów "matka" nie utrzymuje kontaktów z rodziną,to są specjalne ośrodki dla matek z dzieckiem,które doświadczyły przemocy w rodzinie bądź po prostu same nie mogą utrzymać dziecka.
Jeśli istnieją również problemy finansowe proponuje przejść się do urzędu pracy w danym miescie i/lub MOPS-u i popytać o dofinansowania dla takich rodzin
Pozdrawiam.

Popieram! Jak moją koleżankę w 3 miesiącu ciąży zostawił facet to myślała, że nie da sobie rady. Ale dzięki wsparciu rodziny i przyjaciół poradziła sobie na medal i teraz jest szczęśliwa z małym Kubusiem, a o ojcu dziecka - jak ostatnio mi powiedziała - wcale nie myśli.

Najważniejsze jednak - oprócz wsparcia psychicznego - jest również wsparcie finansowe. Dlatego nie należy się wstydzić iść z wnioskiem do pomocy społecznej, urzędu gminy itp.

Nie należy również użalać się nad sobą, tylko żyć - bo ma się dla kogo żyć - dla tego maleństwa, które za kilka miesięcy czy tygodni przyjdzie na świat.

Kobieta, jeśli zostaje sama, musi zdać sobie sprawę z tego, iż musi być silna za dwie osoby.  Musi stawić czoła rzeczywistości jaka ją otacza.

Użalanie się nad sobą, biadolenie i myślenie "mnie się wszystko należy bo jestem w ciąży", "ojciec dziecka musi mi płacić", "ojciec dziecka musi mi pomagać" nic nie daje, bo jeśli facet porzuca swoje dziecko, to raczej - jak za pomocą czarodziejskiej różdżki - nie zmieni się i nie wróci z bukietem czerwonych róż...

Również oczernianie go i wyzywanie prowadzi tylko do tego, że kobieta o nim myśli - wprawdzie negatywnie - ale myśli, a o takimś kimś najlepiej zapomnieć...

Tacy niedzielni tatusiowie też bywają ,niestety.Oczywiście,że samotnej matce jest ciężko wychowywać dziecko , któremu są potrzebni oboje rodzice.Ale takich matek jest bardzo dużo i nie ma nad czym biadolić,bo przez to nasza sytuacja wcale nie będzie łatwiejsza,a popaść w chorobę przy małym dziecku,jakoś się nie za bardzo kalkuluje.Trzeba w takich sytuacjach nie oglądać się na nikogo i żyć najlepiej jak się umie.Jesteśmy na tyle silne,że każda daje jakoś,ale daje radę.Tatuś pewnie kiedyś sobie przypomni,że miał dziecko,ale wtedy to dziecko nie będzie chciało znać Takiego tatusia.

a tu się z Tobą nie zgodzę, często jest tak,że jaki by ten tatuś nie był to dziecko będzie tego kontaktu po prostu pragnęło, zwłaszcza jeśli to chłopiec, który potrzebuje szczególnie mocno ojca


owszem zgadzam się że użalanie się nad sobą do niczego nie prowadzi, ale casami i nam trafiają się te gorsze dni, czasem i ja muszę jak to napisałaś sobie pobiadolić, bo jak dla mnie to jednak jest nad czym, byle się w tym żalu nie zapędzić, nie wpaść w błędne koło...

Z perspektywy czasu tak sobie myślę, że byłoby mi łatwiej zyć samej z dziećmi jak z takim tatusiem Bałam się odejść ja Zrobiłam to zbyt póżno Myślę, że nie ma co rozdzierać szat Odszedł , a może ci zrobił przysłgę , bo to już pociechy z takiego nie bedzie ...

Jednak pozwolę sobie przypomnieć niektóre sprawy pokazywane w reportażach telewizyjnych. Ojciec zostawiając kobietę, narzeczoną czy też żonę w ciąży nie jest wart nazywania go ojcem. Dziecko czasami dowiaduje się od matki,że tatuś go nie chciał, odszedł przed jego narodzeniem i jeśli takie dziecko chce kontaktu z ojcem, to tylko dla tego,aby mu spojrzeć w twarz i spytać dlaczego? Skoro nie interesuje się dzieckiem przed, po, ani w trakcie jego życia,dziecko z pewnością myśli o ojcu,ale na pewno nie dąży do przebywania w jego towarzystwie. Pewnie,że bywają przypadki, że dziecko szuka kontaktów z ojcem, bo to normalne,że każde dziecko chciałoby oboje rodziców, ale okazuje się nieraz,że jednak ojciec nic dla niego nie znaczy,nic do niego nie czuje, a i tatuś widzi w synu obcego dzieciaka. Bo tak na prawdę jest, nie znają się,więc i o nici porozumienia jest trudno mówić. A nie da się nadrobić wszystkich lat nie spędzonych ze swoim dzieckiem. Wygoda i brak obowiązków też dają się we znaki.To kobieta czasami musi być i ojcem i matką. I dzieckio nieraz się z tym godzi,bo do tego jest już przyzwyczajone, a ojciec jaki by nie był, jest dla niego całkiem obcym facetem.

Tak naprawdę sytuacja gdy ojciec znika  z życia dziecka- mimo tych milionów pytań rodzących się w głowie, jest moim zdaniem lepsza niż "niedzielny tatuś:, który zjawia się kied mu się nudzi, albo kiedy to On ma ochotę, czasem raz na tydzień, innym razem raz w miesiącu, wprowadzając tym tylko zamieszanie w dziecięcy świat,
a co ciekawsze ten sam tatuś nie ma sobie nic do zarzucenia, zawsze ma wytłumaczenie i co najważniejsze mówi "my wychowujemy" i śmie pouczać ...ah...