Czy reagować jako osoba trzecia na zachowanie rodziców wobec dziecka? - Forum

Ja na Twoim miejscu porozmawiałabym z rodzicami tego dziecka.

Rodziece "dopuścili" do tego, aby dziecko wymuszało histerią swoje korzyści. Czy to w rozmowie, czy zabawie...Myślę, że rozmowa z rodzicami tej dziewczynki powinna pomóc.

Rozmowa z rodzicami, ale bez obecności dziecka.

jeśli pojawiają się elementy agresji w Twojej obecności uważam , że powinnaś dziecku zwrócić uwagę ...

Na agresję też bym zareagowała

Rodziców nie zmienisz a mogą się obrazić i po co Ci to? Lepiej zająć się edukacją ich dziecka ale nie na zasadzie: "X nie wolno Ci tak robić ble ble ble!" tylko raczej: " Oj, zobacz - Zuzię to boli. Musisz przeprosić żeby ona się znów uśmiechnęła (czy coś w tym stylu zależnie od sytuacji ;)  ). Ja zawsze staram się przemawiać do dziecka, jeśli rodzice nie interweniują w formie żartu - nigdy pouczenia. Wyznaję zasadę, że nie powinno się wtrącać w sposób wychowywania, bo to jest prywatna sprawa każdego z nas...

Dziecku oczywiscie zwracam uwage, ale no jak pisałam, na kazde słowo, ze to Zuzie boli czy cos... ona reaguje własnie histeria...

Tez tak robiłam, ale to własnie nic nie daje....

To powiedz w żartach ale W ŻARTACH rodzicom, że będziesz musiała ograniczyć z nimi kontakty, bo Ci się dziecko psuje ;)

Oj nie przejdzie, to nie ten typ...

Ja sie smiałam do meza, ze jak ona bedziesz przychodzic, to Zuzke zamkne w łozeczku, no bo jak inaczej?

Aniu znam dokladnie twoj problem i wiem o co chodzi. Mama co prawda wychowuje bezstresowo dzieci ale ja wyszlam z zalozenia ze nie wazne czy moje dziecko, czy nie jesli komus dzieje sie krzywda zwracam uwage. Ostatnio syn znajomych wkrecal Roksanie motor we wlosy weszlam i zwrocilam uwage. A syn wpadl w histeria, jakbym go ze skory obdzierala. Mama zapytala mnie z lekkim przerazaniem i oburzeniem co sie stalo i wyjasnilam zaistniala sytuacje i co sie stalo. Mama przyjela do wiadomosci,ze jej syn zrobil zle i wytlumaczyla dziecku co i jak. Tak samo jak Roksana cos robila koledze zwracalam jej uwage. Po prostu mysle,ze musisz powiedziec do 4 latki, ktora jest starsza i juz wiecej rozumie,co i jak. Ze tak niewolno i zeby nie plakala bo to robisz z troski i zapewnienia bezpieczenstwa aby nie stala sie rkzywda. Ja zawsze ejszcze pytam swojego dziecka "Dlaczego tak zrobilas? i czy chcialabys abym ja cie uderzyla i zeby bolalo?" wtedy odpowiada nie i mowie,ze to wlasnie czuje druga osoba,ze boli i ze nie wolno nikomu robic krzywdy,etc. A pozniej wytlumaczyc rodzicom,czemu dziecko tak zareagowalo po twojej interwencji.

Każdy wychowuje swoje dziecko po swojemu. Dla nas może wydawać się że ktoś spadł z konia a my przez innych możemy być postrzegani podobnie. Bardzo łatwo oceniać innych ludzi nie widząc siebie. 

Też mam takie znajome. Czasem spotkania są irytujące- wrzeszczące rozpieszczone księżniczki a mama nawet uwagi nie zwróci tylko zajęta jest swoim telefonem i kawą. Nigdy uwagi nie zwracałam zwłaszcza że czasem także i Mateusz daje się we znaki ale takie kontakty ograniczam z prostej przyczyny szkoda moich nerwów. Nie muszę znosić cudzych dzieci które mnie drażnią. 

Widzisz Madziu, tylko sęk w tym, ze to chyba rodzice nie rozumieja powagi sytuacji.

Autentycznie jak wtedy mała uderzyła moją mala i tamta wpadła w histerie, no uwierzyc nie mogłam, ze ja pocieszali, a mi dziecko płakało, bo w główke dostało.

Ostatnio np. przyniosla ze soba aparat, i Zuzka no co, jak to małe dziecko, chciała dotkac. Ledwo palcem dotkneła... a tamta zaczeła plakac, ze mała jej aparat zepsuła...  No a rodzice nic.. To wziełam mała i tyle. Pomimo, ze Zuzka sie darła, no bo co, chce do dzieci...

Jestem postawiona w mega głupiej sytuacji... No bo z jednej strony to rodzina, ale z drugiej strony to wiadomo.

I to jest sedno. Według nich, to ja jestem zła, bo nie pozwalam malej na okreslone rzeczy, a jak naprawde przegina to ma kare. No i ogolnie jestem matka wariatka. :)

W wakacje, wziełam młoda do siebie, na cały dzien. I wtedy była mega grzeczna.Słuchała sie, a jak próbowała histeryzowac to zajmowałam ją czyms innym. O takie serio kochane dziecko. Ja nie powiem uwielbiam mala, bo jest fajnym dzieckiem, no ale rodzice ją ewidentnie psuja. Zeby była taka ą, ę. Ale te sytuacje z ostatniego czasu, pokazały, no ze musze chronic swoje dziecko. Tylko jak? Skoro rodzice nie widzą problemu...

Niestety obawiam się, że jak będziesz chciała porozmawiać z rodzicami dziewczynki to to może zostać źle odebrane. Bo rodzice w zachowaniu dziecka nie widzą nic złego, jeżeli wcześniej na te histerie nie reagowali we właściwy sposób. Może zakończyć się awanturą, wielką obrazą i pretensjami, że chcesz się wtrącać w ich sposób wychowywania.

Może zacząć w inny sposób? Zapytać czy im to nie przeszkadza, że ona tak się zachowuje, czy ich to nie niepokoi? Udaj, że się przejmujesz... może da im to do myślenia.

To jest trudna sytuacja...

I chyba każdy z nas czasem staje przed czymś takim: odezwać się, poromzawiać z rodzicami dziecka, zwrócić uwagę dziecku?

Ja zwykle przemilczam....

Albo stosuję tkaie rozwiązanie, o którym pisze Kasia:)

Pamiętajmy że osobowość dziecka to jedno a wpływ rodziców to drugie i najważniejsze. To my odpowiadamyza to - na kogo wyrosną nasze dzieci więc trzeba prowadzić je mądrze. Ja uwielbiam swojego syna ale czasem ostro z nim walcze o podstawowe rzeczy. Jest rozpieszczony ale potrafię nad nim zapanować choć czasem kosztuje mnie to sporo nerwów. . Najbardziej drażnia mnie znajomych dzieci- łażą mi po blatach w kuchni, skaczą po stole, grzebią po szafkach i lodówce jakby to było normalne i potem ciężko jest wyjaścić dziecku swojemu że to nie jest właściwe. Walczę z nim o rzeczy których nie wolno mu robić a które robią jego koledzy gdy przychodzą do nas. 

Spróbuje.

Zobaczymy czy cos da.

Nie wiem czy i Wy tak macie że czasem inne dzieci Was naprawdę drażnią. Być może mój syn także innych drażni ale jak obserwuję inne dzieci i ich rodziców mam wrażenie że całkiem się pogubili w tym kto jest rodzicem a kto dzieckiem. Zachowują się tak jakby byli zastraszeni i obawiali się swoich pociech i ich reakcji.  

Taaaak miewam tak! 

też tak mam!! drażnią mnie dzieci sióstr męża, są po prostu nie do wytrzymania.

Pewnie ze tak mam...