Dlaczego warto w dzisiejszych czasach być mamą / tatą? - Forum

Dziecko wzmacnia, cementuje rodzinę. Małżeństwo zaczyna myśleć nie tylko o sobie, ale też o "małym człowieczku", którego trzeba wychować, pokazać i nauczyć go wielu rzeczy.
Dzieci to także radość i duma dla rodziców. Możliwość obserwowania rozwijającego się i zdobywającego nowe doświadczenia i umiejętności syna czy córki.
I w końcu bycie mamą/tatą to możliwość bycia dumnym z kogoś, kto tak naprawdę jest odzwierciedleniem swoich rodziców.

A najważniejszą rzeczą jest chyba to, że po śmierci rodziców, dziecko będzie nie tylko przedłużeniem ich drzewa genealogicznego, ale także rodzice będą zawsze żywi we wspomnieniach i myślach ich dziecka.
A to jest bardzo ważne, aby po naszej śmierci, ktoś o nas pamiętał :)

Dlaczego?

Hmmm...

Pytanie proste, ale i trudne.

Dla mnie rodzicielstwo to nie tylko nauka odpowiedzialnosci za malego człowieka, ale takze nauka  i cierpliwosci, odpornosci... i zabawy , tej innej... beztroskiej. Z jednej strony mam ochote zamknac mała w szklanej kuli, by nie dopadaly ja zadne baterie czy wirusy, ale z drugiej, wiem ze tak sie nie da o jest to zwyczajnie niemozliwe, a wrecz potrzebne...

Dla mnie najpiekniejsze sa słowa mamo, tato... zaraz po tym, jak mała biegnie sie przytulic, albo podchodzi z otwarta buzia i buziakuje:)

Duma mnie rozpiera, jak widze jak corka z dnia na dzien zmienia sie... jak wiele potrafi. I przeraza mnie to, ze musze jej pozwalac dorastac samodzielnie, bo przeciez jeszcze kilkanascie miesiecy temu, była zdana na nas...

Nie wyobrazam sobie innego zycia... nie wyobrazam sobie zycia bez małej...

Te chwile, sa i beda niezapomniane... Najpiekniejsze...

Sfera finansowa jest wazna, ale nie najwazniejsza...wazniejsze jest to, co dajemy naszemu dziecku.. Miłosc, cierpliwosc, poczucie bezpieczenstwa, tego nie kupimy za zadne pieniadze:)

Tak samo miłosci dziecka..

A czy dziecko komplikuje zycie? Nie, tak nigdy bym tego nie nazwała... Raczej hmm "zmusza" do pewnych wyrzeczen, ale dla mnie tak naprawde nie sa to wyrzeczenia, tylko sytuacja , w ktorej dokonuje sie wyboru.. Owszem, no kazdy chyba przyzna, ze raz na jakis czas, potrzebuje odpoczynku, od bycia rodzicem.. Ale wiecie co, to jest odpoczynek 5 minutowy :)

Dlaczego warto byc rodzicem?...Hmm pytanie z serii latwe do zadania a trudne do odpowiedzenia.

Ja swiadomie podjelam decyzje o posiadaniu dowjki dzieci. Licyzlam sie z tym, ze w dzisiejszych czasach, mojemu pokoleniu bedzie bardzo ciezko zdecydowac sie na chociazby jendo dziekco a co dopiero dwojke. Do decyzji o dziecku, jak i zostaniu rodzicem trzeba dorosnac. To trzeba po prostu czuc z wewnetrznej potrzeby serca.

Ciesze sie, ze moge byc z moimi dziecmi. Dawac im milosc i poczucie bezpieczenstwa, ktorego ja sama nie zaznalam w domu. Ja po prostu wiedzialam,ze chce zostac matka i juz.

A co do finansow, one sa wazne ale nie najwazniejsze. Pieniadze sa potrzebne w zyciu ale szczescia nie daja - bo jeog sie po prostu nie da kupic. A dochodze do wniosku, ze im czlowiek ma mniej tym lepiej. To mobilizuje z mezem do wpsolnego dzialania by sobie jakos radzic.

Nigdy tez nie uwazalam, zeby dziecko jakos komplikowlao mi zycie. Pracowalam, studiowalam, mialam meza i dziecko i jakos dalam rade. Skoncyzlam studia z jendym dzieckiem i bedac w ciazy, wiec dla chcacego nic trudnego. OWszem byly momenty kryzysowe, keidy czlowiek chcial to wszystko zostawic i uciec ale ejstemsy tylko ludzmi i mamy slabsze dni. Ale nigdy przenigdy, bym nie zrezygnowala z tego co mam, bo tak mi dobrze, jak jest.

nie wyobrażam sobie przeżyć życia i nie doświadczyć najważniejszej i najpiękniejszej roli,roli mamy,rodzica...

A ja powiem krótko: warto być rodzicem i czas nie ma tu żadnego znaczenia. Dziecko jest wartością samą w sobie i to, kiedy się pojawi nie ma najmniejszego znaczenia. Dla mnie ktoś, kto kaluluje i myśli, CZY STAĆ go na dziecko powinien  tą decyzję jeszcze na długo odłożyć. Jak można przeliczać dziecko na pieniądze? Miłość nic nie kosztuje. Może zaczniemy też kalkulować współmałżonka/partnera? ;) Ja, choć mam wykształcenie wyższe i chęć, by pójść do pracy, zrezygnowałam "z siebie" i poświęcam się dzieciom. To jest moja inwestycja w przyszłość. Nie powodzi nam się jakoś super, musimy oszczędzać, ale nie wyobrażam sobie życia bez moich skarbów. Ile musiałabym dla nich poświęcić tyle by się znalazło. Wiele osób ocenia mnie negatywnie, bo mając 27 lat mam trójkę dzieci - że niby nie umiem się zabezpieczać itp. Nikt nie pomyśli, że moje dziecko może w przyszłości być lekarzem ratującym jego życie, mechanikiem samochodowym, do którego zgłosi się po pomoc czy kasjerką w sklepie, dzięki której będzie mógł zrobić zakupy. Dzieci są wspaniałe i żadne pieniądze nie oddadzą mi tego, co przeżyłam trzy razy na porodówce po raz pierwszy płacząc ze szczęścia. Nigdzie nie kupię tego ogromu miłości jaki mnie wypełnia gdy po raz trzeci karmię swoje dziecko piersią, a ono wpatruje się we mnie oczami, które mówią: jesteś moim światem... Wszystko można dziś kupić, ale nie to...

Świetnie to ujęłaś:)

Dzieci są cudem i dziełem naszej miłosci,razem z męzem nie mogliśmy się wręcz doczekać maleńkich serduszek, które obdarowały nas wielkim szczęściem, mozemy dzielić naszą miłosc i to jest cudowne:) Najwazniejsze jest kochać i mieć dla kogo żyć:)

Nie wyobrazam sobie zycia bez naszych wspaniałych dzieci:)

Mamą i tatą  po prostu się jest. Bez przeliczników i kalkulacji. I oddaje się dzieciom wszystko. Bez liczenia czy to się kiedyś zwróci i czy ro się opłaca.

dokładnie!

szczęście jakie daje zdrowe i szczęśliwe dziecko, które rośnie na Twoich oczach jest nie do opisania:) wszystko jest bezinteresowne i szczere. Miłość to coś, czego nie wymieni się na żadne skarby świata

Zgadzam się z Wami:)

Tylko dlaczego więc coraz trudniej nam podjąć decyzję o dziecku? Dla naszych dziadków czy rodziców kwestie finansowe, mieszkaniowe nie były tak istotne jak dla nas...

A my - niby doceniamy wartość rodzicielstwa - a jednak w większej mierze kierujemy się przesłankami praktycznymi...

No nie, jak można kalkulować takie sprawy i co do tego mają "czasy".
W kazdych czasach "warto" - to naturalna potrzeba

Mamo Julki, nie umiem zacytować ;)
Dlaczego coraz trudniej nam podjąć decyzję? Ponieważ teraz "taka moda" ;). Ja mam 27 lat i niewielu znajomych. Większość moich "przyjaciół" odwróciła się ode mnie bo dla nich to obciach w tym wieku mieć trójkę dzieci. Raz nawet usłyszałam dyskretną radę: "może zdecydujecie się na wazektomię?" Trudno innym zrozumieć że duża rodzina to coś, czego zawsze pragnęłam, że każde dziecko jest wyczekane, kochane i upragnione. Mówią: "ja jestem odpowiedzialny - nie będę mieć więcej dzieci bo co im dam na przyszłość?" A co ja dostałam? Moi rodzice nie kupili mi mieszkania, nie zafundowali drogich studiów, nie wyprawili wesela na 200 osób. A ja mimo to jestem najszczęśliwszą mamą i kobietą na świecie i kocham moich rodziców. Bo wiem, że dali mi wszystko co mogli, że jestem owocem miłości a nie czystej kalkulacji. Stać to mnie może być na samochód albo telefon. Ale dziecko nie jest rzeczą i nie może być przeliczane na pieniądze. A nawet jeśli zafundowałabym moim dzieciom studia to co z tego? Ja je skończyłam, dwa lata szukałam pracy i skończyłam w markecie za 1200zł. Mój mąż natomiast skończył zawodówkę i zarabia 3000. To chyba wszystko w tej kwestii.. Pozdrawiam kochających swoje dzieci rodziców! ;)

Myślę, że w każdych czasach warto być rodzicem, wyzwolić te najlepsze pokłady emocji i uczuć. Ile dajemy, tyle później dostajemy, coś w tym jest.