Kto jest winny temu, że mężczyźni nie szanują domowej pracy swoich kobiet? - Forum

Według mnie głównej winy należy dopatrywać się w wychowaniu... Niestety patriarchalny model rodziny w czasach naszego dzieciństwa był normą... Teraz mamy tego efekty i trudno je "wyplenić"...

Nie wiem kto jest winien ale nie teściowa. Bynajmniej nie u nas. Ona stoi po mojej stronie i goni syna do pomocy zawsze, gdy widzi, że należy mi się pomoc. Właściwie niejednokrotnie było tak, że będąc u niej (mąż po tygodniu ciężkiej pracy naprawdę zmęczony) a ja siedziałam sobie z kawką i gdy nagle trzeba przebrać dziecko a ja zabierałam się do podniesienia moich szanownych 4 liter - ona na mnie krzyczała, że co ja robię. Dziecko musi przecież obcować z mężem. Gdy mieszkał tylko z nią - nic nie musiał robić (śmieci jedynie były jego obowiązkiem). Obiad podany, posprzątane. Teraz musi biedak harować

Pomimo, że naprawdę dużo mi pomaga to ostatnio jest wieczna wojna o to, w czym utrudnia. Takie drobnostki (wywrócenie skarpetek wrzucając je do kosza na bieliznę na właściwą stronę, odłożenie przedmiotu na swoje miejsce a nie obok). To są czynności, które robione systematycznie zajmują sekundę a ja sprzątając po nim "hurtem" poświęcam minimum godzinę... Nie chce się nauczyć. Nawet jeśli zapamięta, to na max tydzień i potem wszystko wraca do normy...

Odwrotnością teściowej jest moja mama, która patrzy na mnie bykiem, jak proszę męża, by coś mi podał. Dla niej mężczyzna to świętość. Mój tata (gdyby nie chciał) to nic by w domu nie robił. Zupełnie nic. Ona podałaby mu jeszcze gazetę i przykryła kocykiem gdyby zasną... Oczywiście dobra żona ale coś za coś. Ile się przy tym nagada, że ona taka biedna i w ogóle Co kto lubi! Ja nie poszłam w jej ślady.

Może dlatego, że często mężczyźni nie mają bladego pojęcia na czym polega praca w domu? Wracają wieczorem i jedyne co muszą, to obejrzeć TV, wynieść po sobie talerz do zlewu po kolacji, wywalić brudne ciuchy do kosza na pranie, a jak wykąpią dziecko, to to już jest super mąż :)

Mój chłop odczuł co to jest praca w domu na pełen etat gdy wróciłam po macierzyńskim do pracy - pół roku opiekował się dzieckiem, do momentu znalezienia odpowiedniej roboty. I teraz ani kwiknie ;) Bardzo go za to cenię, że miał odwagę się z tym zmierzyć, olewając konwenanse. I mnie, i jego wiele to doświadczenie nauczyło :)

Nie mam zielonego pojecia kto jest winien. Bo moj maz jest z innej planety. Pomaga mi w obowiazkach domowych i nigdy nie skrytykowal,ze nic nie robie w domu.

Ja mu zapowiedzialam, co prawda zanim bylismy malzenstwem, ze jak wezmiemy slub to nie tylko ja bede jak maly samochodzik zapitalac po domu, gotowac obiadki, sprzatac, wychowywac dzieci. Zakodowal to sobie i do dzis mu zostalo.

My po prostu chyba inni jestesmy:). Tylko tesciowa raz zapytala meza, czemu uroczysty obiad robil on a nie ja. Maz odparl, ze taki uklad nam pasuje i tesciowa przyjela do wiadomosci.

Haha u nas jest podobnie:|))) U mnie tak samo teściowa goni męża do pomocy dla mnie i on o tym wie, że musi pomóc!:) Chociaż u niego w domu było tak, że teść i gotuje i sprząta- także ich model rodziny i podziału obowiązków ja sobie podpatrzyłam i taks samo wprowadziliśmy u nas:)) Jak on się nie ruszy, to ja też, a co:))) Łukasz robi jedno ja drugie i koniec kropka:))

MOja koleżanka ma męża, którego teściowa buntuje, aby jej nie pomagał, bo wielce zmęczony po pracy

Mojemu Mężowi też czasem się wydawało, że siedzę i odpoczywam jak on pracuje. Kilka razy poprosiłam go o pomoc przy pilnowaniu dziecka, czy sprzątaniu, to w godzinę tak się biedaczyna potrafił zmęczyć, że teraz jest wręcz pełen podziwu dla mnie jak ja to wszystko ogarniam i nie narzekam. Obiad zawsze ugotowany, w mieszkaniu nienagannie posprzątane, ubrania poprane, poprasowane i poskładane pięknie w równą kosteczkę. Na szczęście w istnienie krasnoludków nie wierzy. Mój Mąż należy do typu faceta, którego Mama nauczyła, że wszystko się robi samo. I tak mu zostało, nie przyjdzie mu do głowy, zeby mi pomóc, gdy go o to wprost nie poproszę. Owijanie w bawełnę i prośby "między wierszami" nie działają, trzeba prosto z mostu.

A jeśli chodzi o Teściową, to murem za mną nie stoi. Jakbym tylko próbowała na Jej Syna narzekać, to ona i tak zawsze mnie przebije, że jej to dopiero było ciężko :) Dwójka dzieci, praca na zmiany, budowa, gotowanie murarzom i wożenie im obiadów - Ona to dopiero miała ciężko. Ja siedzę w domu i mam robić swoje i nie mam prawa narzekać. Broń Boże!

Bardzo dobre pytanie...często się nad tym zastanawiam.

Chyba winny jest sposób wychowania naszych panów...a może kultura w której żyjemy...nie wiem.

W każdym razie smutne to bardzo, że kobieta staje czasami na głowie, żeby wszystko ogarnąć w domu, a facet jej potrafi wypalić, że przecież nic takiego nie robi tylko cały dzień siedzi z tyłkiem na kanapie:(

Tak na marginesie to akurat u nas nie ma z tym takiego problemu. Staramy sie doceniać się nawzajem, amąż i podłogi zmyje, i umyje gary, i odkurzy jak trzeba:)

Winna jest przede wszystkim matka faceta, która nie angażowała go w prace domowe gdy był dzieckiem :(

U nas Cent w domu rodzinnym miał niebo...nawet obiad miał pod nos podstawiony... A teraz sam mi pomaga:) Więc chyba facet sam musi sobie ustalić priorytety:)

Racja. Dlatego trzeba jak najczęściej im umożliwiać poznanie tych tajników;), poźniej jest lepiej.

Ja też nie wiem, skąd bierze się to męskie unikanie prac domowych... Mój wychował się w domu, gdzie była zarówno mama, jak i babcia, a facetów było trzech. I niby czasem pomagał mamie i babci, ale u nas w domu wcale się nie rzuca do roboty... Choć już czasem (po moim wielokrotnym marudzeniu) coś mu zaskoczy, że np. kiedy ja robię obiad, on mógłby poskładac pranie i schować suszarkę. Ale wciąż muszę mu zwracać uwagę, że rzeczy nie wracają same na swoje miejsce, a papier toaltowy i płyn do mycia naczyć nie znajduje się w domu za sprawą krasnoludków :P

Nie wiem skąd się bierze ta niewiedza mężczyzn:) Ja wiem jednak, że czasem warto, żeby kobieta "zastrajkowała" w domku:))) Ja kiedyś przeprowadziłam taki strajk, mąz zajął się domem i dziećmi i wieczorem padł skonany:) Od tamtej pory, jeśli tylko Mąz ma możliwość, pomaga mi w domu i niegdy nie muszę o tę pomoc prosić;)

Jedno to to jakie zwyczaje panowaly w domu rodzinnym faceta a drugie to wina samej kobiety. 

Uważam, że to wina matek, które tak a nie inaczej wychowały swoich synów. A potem wina żon, że nie nauczyły faceta pomocy w domu. Mój małżonek mi pomaga, ugotuje, nastawi pralkę, poodkurza. Wyniósł to z domu, bo pomagał swojej mamie. A ja pomimo tego, że chciałam by wiele rzeczy było zrobione " po mojemu" musiałam się przestawic i odpuścic kiedy mąż coś robił nie po mojemu. Jak zrobił tak zrobił, ale przynajmniej nie musiałam wszystkiego robic sama. Moja mama od poczatku mi powtarzała  - ucz chłopa - będziesz miała lżej w życiu ;) i to święta prawda!

Masz absolutną rację. Ja mam pretensje do męża, ze czegoś tam nie zrobi ale sama nie akceptuję tego, ze nie robi po mojemu. Mój wielki błąd. Jak po pouczam to on natychmiast się buntuje. I wcale mu sie nie dziwię. 

Matki i ojcowie tychże mężczyzn. Podobnie jak żony wynoszą z domu wartości i nawyki dotyczące rodziny i jej funkcjonowania , tak samo mężowie zachowują się tak jak w domu zachowywali się ich ojcowie i nauczyły ich własne matki. I bardzo często na nic zdadzą się rozmowy i prośby . Wychowanie robi swoje i żadne słowa tego nie zmienią. A jeżeli trafi się jakiś ludzki mąż, to tylko potwierdza regułę.

Dlatego też od nas matek zależy jakiego męża wychowamy swojej przyszłej synowej. I czy będzie ona nam wdzięczna czy też mieć do nas żal.

Więc wychowujmy naszych synów tak ,jakich mężów chciałybyśmy mieć.

Zgadzam się z tym. Tak było u Nas. Mężczyzna sam musi chcieć. 

Gdybyśmy sie zamienili rolami to nie wiem czy dał sobie tak rade jak ja i ja pewnie nie była bym taka dobra w jego pracy jak On. Kiedyś chciałam zamienić role ale usłyszałam stanowcze NIE! Woli mi pomagać ale nie chce "pracować" w domu.

Monotonia dnia codziennego też jest uciążliwa i nie każdy potrafi odnaleźć sie w czymś co powtarza sie dzień w dzień bez przerwy na urlop.

dobre pytanie

i tak jak chyba większość doszukiwała bym się jednak korzeni tego zachowania w domach rodzinnych, co prawada nie jestem w związku z ojcem mojego dziecka , ale i tak co jakiś czas słyszę, że to On ciężko pracuje a ja TYLKO wychowuję Jakuba i że to przecież mój obowiązek, szkoda słów

czasami warto pokazać facetom jakie "nic" robimy przez cały dzień, wystraczy nie sprzątnąć, nie ugotować itp, a kiedy zmęczony mężczyzna wróci z pracy może się jednak zastanowi, czy ogarnięcie tego wszytskiego to takie "nic"

Dokładnie mamy które nie uczą swoich dzieci obowiązków w domu są winne, a potem kobiety które nie potrafią zmusić ich do pomocy.