Czy to małżeństwo ma szansę przetrwać? - Forum

Znałam taką parę, która wzięła ślub ale i tak w dwa lata po nim nadal każde z nich mieszkało u swoich rodziców. Odwiedzali się i grzecznie po 22giej ktoś wracał do siebie.

Nie wróżę takim związkom niczego dobrego. Wiem, że są różne sytuacje. Ale to takie papierowe małżeństwa. Nie uczą się siebie wzajemnie, nie znają swoich zachować, nie potrafią żyć ze sobą. A z każdym dniem bardziej się przyzywczajają do takiego chorego meodelu i odzywczajają się od bliskości i wsparcia.

Na męża czy żonę trzeba móc liczyć 24 godziny na dobę, a nie tylko w "godzinach odwiedzin".

Ja znalazłam inne wyjście! Mąż do pracy to ja do auta z Madzią (teraz z Madzią i Kornelką) i do mamy, do teściowej, na działkę - gdziekolwiek, byle nie zwariować w domu! Nigdy w życiu nie wpadłabym na to, żeby mieszkać bez męża!!! To niemoralne zabierać mu dziecko i pozwalać je odwiedzać. Nie znam sytuacji ale wydaje mi się, że to taka przykrywka do czegoś większego... Może nie chciał się zwierzać albo rozczulać nad swym losem... Wydaje mi się, że tam może być nieciekawie jednak jeśli jego teściowa nie będzie ingerować a żona ochłonie to mają szansę... Każdy zawsze ma!

Ja teraz robię identycznie :) Tyle, że jak Szymuś się urodził to był marzec, zimno... Więc siedziałam z nim w domu, po miesiącu dopiero pierwsze nieśmiałe spacery... Siedziałam w domu i myślałam, że zwariuję, wpatrywałam się w okno i obserwowałam ludzi i zazdrościłam im, że mogą oddychać świeżym powietrzem.

To tak odbiegając od tematu.

Masz rację Monia, to niemoralne zabierać ojcu coś tak ważnego. Pamiętam jak z mężem godzinami leżeliśmy na łóżku, mając Szymusia pośrodku i obserwując go. Jak sobie ziewa, jak się uśmiecha (pierwsze uśmiechy były takie "niekontrolowane" jescze). On tego nie ma.

Dziewczyny ale czy młoda mama może się nudzić? Dziecko wymaga stałej opieki - karmienie, usypianie, zmienianie pieluszek. Zawsze jest coś do roboty. Przez te 8 godzin jak partnera nie ma w domu to w chwili wytchnienia gdy dziecko śpi najnormalniej w świecie możemy same odpocząć.

Strasznie trudna sytuacja.

Mój kolega ma podobną sytuację.2 lata temu wziął Ślub z dziewczyną z którą w tej chwili ma dwie córeczki.Po jakimś czasie dowiedział się,że ślub nie był tak naprawdę z miłości tylko dlatego bo njlepsza koleżanka tej dziewczyny wzieła ślub i matka jej kazała,wkońcu jak tak można żyć bez ślubu.Ale w tej chwili patrząc na to co tam sie dzieje to co to za różnica,czy ONI wzieli ślub jak ONI sie prawie wogóle nie widzą.Matka dziewczyny wygnał chłopaka z domu,ponieważ stracił pracę i bez kasy nie ma powrotu.Oboje maja dzieci i oboje powinni wychowywac te maleńkie dziewczynki.Tylko jak kiedy matka powie do córki masz zrobic tak i ONA tak robi,masz go wygonic z tego domu i Ona tak robi;(Chłopak bardzo Kocha dziewczyne i napewno zrobi wszystko aby być razem TYLKO CZY MU TO SIE UDA jeżeli matka ciągle wtrąca swoje 3 grosze w ich sprawy.Albo wyprowadza się na swoje i zaczą wszystko od nowa albo wszystko przepadnie.

Tu nawet nie chodzi o nudę, tu chodzi o możliwość odezwania się do drugiego człowieka. Mój mąż jak do pracy wyjeżdża to nie przez 8 godzin go nie ma, tylko przez dwa lub trzy tygodnie!

EDIT. Chyba źle zinterpretowałam Twoją wypowiedź i podciągnęłam ją troszkę "pod siebie" ;) Tam chyba chodzi o to, że u mamy ma mamę do pomocy na okrągło, a tak jest zupełnie sama. Ale do cholerci chyba wszędzie tak jest? Tzn. że mąż tudzież partner, pracuje, a w tym czasie4 młoda mama zostaje z dzieckiem w domu.

Nie chciałabym tak żyć. Zrobiłabym wszystko, żeby pomimo wszystko być razem. A skoro żona Twojego kuzyna się nudzi, lub ie ma zajęcia...Nie rozumiem, jak z tak małym dzieckiem można się nudzić. Wystrczy wziąść się za robotę w domku i osiem godzin mija jak z bicza trzasnąć.

Tu z tego co wiem nie chodzi o nudę, tylko o to, że sama sobie nie radzi a tam ma mamę do pomocy. Tyle, że ja też zostawałam sama i też żadnego doświadczenia nie miałam i dałam radę.

no nie ciekawie... ja po porodzie byłam sama z małą, Dominik wracał o po 17 dopiero, dziedkowie byli 400 km od nas więc bylismy "skazani" tylko na siebie i jakoś daliśmy radę.

Co do bohaterow powyższej rozmowy, to tak to jest gdy ludzie biorą slub z miłości..."do dziecka". Gdyby ją Kochał, to tak jak mówisz, za wszelką cenęchciałby być z nimi, a tak jest po prostu wygodnie..

moi sąsiedzi też tak mieszkali. sąsiad z piętra wyżej ożenił się z sąsiadką która mieszka 3 piętra wyżej nademną i każde mieszkało ze swoimi rodzicami mieli córke i on do nich przychodził, odwiedział czasami jej pilnował jak jego żona jeździła do szkoły. w końcu po 6 czy 7 latach mieszkania każdy osobno kupili sobie dom i mieszkają już w nim 2 lata. Czasami się kłócą ale zazwyczaj każde jest z nich w pracy i sie mijają

No dziwne te wszystkie przyklady. Tworzenie rodziny moim zdaniem wiąże się z byciem razem. Owszem, są sytuacje, kiedy razem być nie można, bo np. któreś z małżonków jedzie do pracy poza miasto. Ale jak można, to czemu nie?

Z drugiej strony - można powiedzieć, co się myśłi na dany temat, ale jednak decyzja należy do bohaterów opowieści.

Nie rozumiem sytuacji.

Jak jest małe dziecko,to jest co robić-towarzystwo raczej niepotrzebne.

Z tego co zrozumiałam młodej mamie potrzebna jest po prostu opiekunka do dziecka,bo jest zbyt wygodna.

Jeżeli to małżeństwo ma się udać powinni zamieszkać razem.

Popieram. Tylko wspólne mieszkanie byłoby dla nich szansą! Dziwna jest też mama tej dziewczyny. Moja nie zgodziłaby się na takie rozwiązanie. Żal dziecka, bo trudno będzie mu pojąć że tata to ten pan wpadający z wizytą a rodzina to mama i babcia... Paranoja!

Wcale sie nei zdziwie jak dziecko na tate zacznie mowic wuju:(...to dosc dziwna i patowa sytuacja,ja nie wyobrazam sobie mieszkac oddzielnie-ja i dizekco u mamy i oddzielnie maz u swoich rodzicow,to po co mi maz skoro bym mogla byc matak samotnie wychowujaca dziecko. Biorac slub zaklada sie rodzine i po tym ejst naturalne ze mieszka sie razem niezaleznie od warunkow-malzenstwo razem ktore zyje ze soba uczy sie siebie,poznaje,rozumieetc. a osobno to tak jakbym miala chlopaka i po 22 grzecznie do domu po randce bo mama wola. Tez moim zdaniem aby malzenstwo przetrwalo powinni mieszkac razem pomimo wszystko.

Stwierdzam jedno, są nie dojrzali i zachowanie świadczy o tym , że są dziećmi. Kobieta powinna czekać w teśknocie z ciepłym obiadkiem itp A gdzie itymność, prywatność. Na długa metę nie wróży to nic dobrego.

Ja rowniez nie popieram.

Niezalezenie od powodow, takich jakie Aniu przedstawiłas, oni powinni mieszkac razem. Moze sprawa dotyczy czegos innego?

Zrozumiałym jest to, że oboje są za młodzi i niedojrzali na dziecko oraz stały związek.Ona ucieka do mamy bo przerasta ją praca i odpowiedzialnosć zaś jemu taki układ jest wygodny bo sam ma czas na sen i brak obowiązków poza pracą i odwiedzinami. Młodymludziom wydaje się, że dzieckoto fajna rzecz.........a to nie rzecz tylko mały człowiek wymagający opieki 24 h na dobę. Czy z tego związku cos będzie???????Tylko wtedy kiedy mama stanowczo wyprawi córke z dzieckiem do męża i wspólnie będą mieszkać i ponosic trud swojej ,, odpowiedzialnej decyzji o posiadanym potomstwie'' a mama do określonej godziny tylko pomoże córce a nie przejmie za nich bagaż ich obowiązków. Tak mają szansę stać się odpowiedzialnymi rodzicami i małżonkami którzy poza odwiedzinami mają cos więcej - siebie i swoją rodzinę. W innym przypadku nic nie wróżę dobrego,on zacznie spotykać się z kumplami i innymi pannami a ona znowu pokocha np. dyskoteki. Babcia zaś stanie się jedynym opiekunem tego dziecka.