Dziecko w życiu czworonoga - Forum

oj mamy my się z tym naszym psiakiem, mamy


nasza jamniczka- Nona jest charakterna, więc docierają się do dziś,
potrafi dziabnąć Jakuba, a on dalej do niej lgnie  


( opiszę więcej w przypływie czasu, bo chwilowo dziecko piszczy, trzeba się na spacer szykować)  

Ja miałam 6 letniego Amstaffa gdy urodził się Mateusz.Jest dobrze ułożony bo od początku wychowywał się z dziećmi.Takie rasy potrezbują silnej ręki ale i takiego samego traktowania jak i inni członkowie.Fdy pojawił się Mateusz poświęcałam Nitrowi bardzo duzo czasu,pozwalałam by miał kontakt z dzidziusiem.Nie odtrącałam go i nie zmieniałam jego nawyków tylko dlatego że pojawiło się dziecko,nie raz pies spał ze mną i z małym choć to się wydaje mało higieniczne.Pies nie może poczuć żadnej różnicy,pewnie że mamy trochę mniej czasu.Nitro nigdy nie ugryzł Mateusza dziś ma prawie 10 lat i kiedy ma poprostu dość dzieciarni chowa się za stól w pokoju.Mateusz też raczej mu nie dokuczał bo od razu interweniowałam.Według mnie nie można radykalnie traktować że dziecko jest ważniejsze ale czasem trezba je poprostu traktować jak dwójke dzieci.Mimo że Amstaffy to rasy bojowe,ludzie mnie krytykowali za to że wychwuje takiego psa i dziecko,że końcu zdarzy się targedia...nie zdarzyła się a to dlatego że swojego psa równie kocham mocno....pies jest na całe zycie nie od święta.

Nie mamy psa ani kota. Jednak obawiałabym się relacji takiego czworonoga z malutkim dzieckiem, bo obserwowałam z boku kilka takich przypadków.

Pies, który do tej pory był w centrum uwagi, nagle czuje się mniej ważny i to może być niebezpieczne...

Pamiętam jak pies właścicieli domu, w którym kiedys miekszaliśmy reagował na płacz Julki... Potrafił mnie przerazić.

u nas jest tak samo,Oliwia naszej Neli zyc czasem nie daje,podchodzi przytula sie do niej,a Nelka w ciazy teraz,szczeniaki za miesiac bede,ciekawe jak to wtedy bedzie. Oliwie trzeba bedzie bardziej pilnowac,bo jak szczeniaka zlapie,to zadusi

Drodzy rodzice decydując się na psa w rodzinie chyba rozumiemy że kiedyś zdecysujemy się i na dziecko,może głupie porównanie ale to działa podobnie jak z decyzją o drugim dziecku,mając juz jedno trzeba ponieść konsekwencje i znależć czas dla jednego i drugiego tak samo jest z psem-dzieckiem.Pies idzie troszkę odstawke ale nie można go lekceważyć tylko dlatego że mamy dziecko.To nie jest zabawka którą rzuca sie w kąt bo życie sie nam odmieniło to nie ,,coś,, co można oddać do schroniska albo przywiązać do drezwa w lesie bo nie dajemy rady,bo nas drażni.Przecież psa także się kocha.

Ja swojego psa uwielbiam,poświęciłam mu sporo czau-wychowałam go i niewidze powodu dlaczego teraz miałabym sie obawiać o swojego syna.

My mieliśmy sporo obaw, gdy dowiedzieliśmy się, że jestem w ciąży. Mieliśmy dwuletniego boksera, którego traktowaliśmy jak członka rodziny. Był dobrze wychowany, prawidłowo zsocjalizowany, gdy był jeszcze szczeniakiem przeszedł wzorowo szkolenie PTP (Pies Twój Przyjaciel). Miał dwa mankamenty: nie można go było samego zostawiać w domu ani na moment, bo demolował mieszkanie :) i drugi taki, że strasznie był ( w zasadzie jest, nie wiem czemu o nim piszę w czasie przeszłym) strasznie o mnie zazdrosny. Nikomu nie pozwalał się nawet do mnie przytulić (w tym Mężowi), niepokoił się wtedy, piszczał, pchał mi się na kolana i próbował rozdzielić za wszelką cenę z osobą mnie przytulającą. Byliśmy do niego strasznie przywiązani, ale baliśmy się jak diabli co będzie jak pojawi się na świecie dziecko. Tuż przed moim przyjazdem ze szpitala Mąż zawiózł go na wszelki wypadek do moich rodziców. Zwlekaliśmy 3 tygodnie z przywiezieniem go z powrotem (troszkę też dlatego, że Mąż wyjechał na ponad 2 tyg do pracy a ja sama nie dałabym rady z nim wychodzić na spacery). Po 3 tyg. go przywieźliśmy, początkowo baardzo był Szymkiem zainteresowany, obwąchał go od stóp do głów, po czym jego zainteresowanie dzieckiem kompletnie zniknęło. Aczkolwiek z każdym podejściem psa do dziecka ja cała aż truchlałam, mimo iż miałam do niego zaufanie.

Z czasem zdecydowaliśmy się, że pies zamieszka na jakiś czas z Rodzicami, Tyle ostatnimi czasy było przypadków pogryzień dzieci przez psy, że po prostu najzwyczajniej w świecie z Mężem wymiękliśmy. Nasz piecho mieszka sobie teraz w domku z podwórkiem i jest rozpieszczany przez moją Babcię i Mamę :) Zawsze jak jesteśmy u Mamy, zabieramy go na spacerek. Strasznie mi go brakuje, ale wiem, że to tylko zwierzę, nie kieruje się rozumkiem, tylko instynktem. Gdyby doszło do nieszczęścia ja nie potrafiłbym z tym dalej żyć. Wiem, że postąpiliśmy dobrze. 

Jak urodził się mój starszy syn, mieliśmy kundelka, ze schroniska.... Nie wiem, czy ten pies miał kiedyś kontakt z dziećmi. Jednak za moim synem przepadał.... Uwielbiał Go "pilnować'... Już kiedyś o tym pisałam. Mati spał w wózeczku, lub łóżeczku, ja wychodziłam np do kuchni coś robić... Puszek( bo tak się wabił ten pies) kładł się obok łóżeczka i nasłuchiwał, kiedy Mati się przebudzi.... Wtedy przychodził do mnie, skomlał, ciągnął mnie zębami za nogawkę... Wiedziałam, że dziecko wstało i czas iść do Niego:))) A najważniejsze jest to, że nikomu obcemu nie pozwolił się zbliżyć do wózka!!!!  Na spacerze zawsze narobił "jazgotu", jak ktoś obcy chciał podejść do nas:) Jednak był na tyle grzeczny, ze reagował na komendy:)))

Nasłuchałam się od obcych ludzi, którzy guzik wiedzieli, ze to niehigieniczne, żeby pies przebywał z dzieckiem w pokoju, że to niebezpieczne, że to, że tamto.... Miałam to w nosie i robiłam swoje:))) Na zbyt natarczywe uwagi reagowałam "najeżeniem się' i kilkoma kąśliwymi komentarzami:)))

My mamy podwórkowego pieska - kundelka, którego Michaś uwielbia:) I małe kotki z którymi się bawi:) Nie zabraniam mu tych zabaw:)

Mój pies mieszaniec Pekińczyka i Schi Tzu już miesiąc "oswaja" się z nową sytuacją:) NA początku, gdy przyjechaliśmy do domu z NAtalką ze szpitala, pies był u sąsiadki. My w tym czasie przebraliśmy dziecko, ja nakarmiłam i położyliśmy do łóżeczka, rozpakowaliśmy się. Po 2 godzinkach przyszedł do domu piesek, zaczął nagle biegać po całym domu, wąchał wszystko, łóżeczko- czuł nowe zapachy, choć mąż już przynosił mu ze szpitala śpioszki po małej  imiał okazję powąchać wcześniej.

Przez całą ciążę, ile ja się nasłuchałam: "oddaj psa, bo dziecko uczuli", " bo jeszcze pogryzie", " a pies to jest stworzenie i nie wiadomo jak zareaguje" itd, itp.

Pon jakimś czasie zaczął się interesować, kogo ja tam na ręce biorę, z kim rozmawiam i kto to leży w tym łóżeczku, dałam mu małą powąchać, ale ostrożnie, nawet ją leciutko polizał-ale po śpioszkach, po nóżkach.

W ciąży spał zawsze ze mną i z mężem w łóżku- po porodzie też z nami spał- nie odtrąciliśmy go, staramy się poświęcać mu wystarczająco czasu, zdarza się, że gdy karmię małą, on przynosi mi zabawkę i prosi, zaby mu rzucić. Oczywiście rzucam:)Bywały takie dni, że pies chodził przygnębiony, ale mu przeszło i teraz jak mała w nocy wyląduje w naszym łóżku i śpi z nami do rana, to pies rano do nas wskakuje i nie tylko nas wita, ale także NaTALKę, zdarza się, że również przynosi zabawkę, aby się z nim pobawiła

nie mieliśmy jeszcze zwierzaków w domu odkąd są chłopcy. na działce są dwa psy. chłopaki je uwielbiają. psy reagują na nich przyjaźnie. miki coraz częściej przebąkuje o psie,ale może najpierw zdecydujemy się na inne,mniejsze zwierzę

W takim wypadku polecam lekturę tego artykułu:

https://www.familie.pl/profil/mama_tymka/3214,Zwierze-w-zyciu-dziecka.html