Miłość internetowa - Forum

Ja podobnie jak Ty wątpiłabym w wyznawaną miłość w sytuccji kiedy się nie widzieliście i dobrze nie znacie. Spotkajcie się. Dla bezpieczeństwa w miejscu publicznym ;) Mam nadzieję, że po tym spotkaniu wasza znajomość bedzie się pozytywnie rozwijać ;)

To ja Ci powiem tak. My poznaliśmy się przez internet. Powiedzieliśmy 'kocham' nie widząc się, spotkaliśmy się dopiero po kilku miesiącach. Cóż, jaki jest finał tej historii, możesz zobaczyć na suwaczku

Mojego męża poznałam również na takim portalu . Znajomość ta zakończyła się ślubem , a więc wszystko jest możliwe . Musicie się koniecznie spotkać by się przekonać , czy to co was łączy jest na prawdę miłością ...

A my poznaliśmy się dzięki Gazecie Olsztyńskiej nasza historia była opisana na famili przez Marcina. Musisz być ostrożna, nie daj się zupełnie omotać, bo równie dobrze może to być typ który ma inne zamiary, ale nie bądź też bardzo negatywnie nastawiona i nie zrażaj się jeśli za pierwszym razem nie wypali.

W sieci mozna spotkac roznych ludzi... i oszustów matrymonialnych tez.

Ale! Jest tak wiele par, ktore poznało sie przez internet.

Dlatego mysle, ze najlepszym rozwiazaniem jest spotkanie.

Obydwoje sie upewnicie co do siebie.

Zyczę powodzenia, niezaleznie od tego co sie stanie :)

ja nie mam nic przeciwko takiej znajomości, ale tak jak dziewczyny piszą nie daj się omamić i bądź ostrożna. poznajcie się, swoje rodziny, spędzajcie ze sobą dużo czasu na żywo, a po czasie będziesz w stanie ocenić co naprawdę jest między Wami :) powodzenia !

mam wielu znajomych , ktorzy zapoznali sie przez neta i sa malzenstwem, i maja dzieciaczki...

czyli jednak mozna;))))

Spotkajcie się w realu. To jedyne co przychodzi mi do głowy...

Polecam spotkanie na żywo:) Potem zobaczysz co tak naprawdę czujesz:)

Zgadzam się z Isabelle :)

Moje zdanie jest takie: internetowe znajomości damsko-męskie niech pozostają w sferze internetu, bo jeśli ktoś szuka partnera, to bardzo ważne jest pierwsze wrażenie, a nie jest ono pełne jeśli pierwsze spotkanie odbywa się w ciemno, bo wirtualnie.

NAjważniejsze by się jak najczęściej spotykać na żywo i sprawdzać swoje zachowania w rzeczywistości.

No tak, bo poznać się przez internet a "chodzić ze sobą" przez neta to różnica. Choć szczerze powiedziawszy nie chciałabym być ograbiona z tych 20 pierwszych sekund, więc wolę poznawać ludzi na żywo.

Jedynie co możesz zrobić to spotkać się z nim.W miłośc wyznawaną z komputera raczej bym nie wierzyła,nie wiadomo jakie on ma zamiary,może to desperat a może jakiś zboczeniec.Ludzie piszą o sobie to co chcą pisać i nie zawsze są szczere.Pisać jest łatwiej niż rozmawiać w cztery oczy.Bądz ostrożna ale z góry też nie zakładaj że jego zamiary są nieszczere.Badz zdystansowana i staraj się ochłodzić swoje emocje.

Skończyłam szkołę średnią, poszłam na studia, zakochałam się w chłopaku którego znałam listownie parę lat, zresztą on we mnie też... Niestety nie zdałam egzaminu na pierwszym roku, ani też poprawki. Zrezygnowałam ze studiów. Rodzicom nie sposób było wytłumaczyć że nie zdałam egzaminu bo nie poszłam na szkolenie wyrównujące poziom (płatne prawie 500zł). Ciągle mnie obwiniali, a ja wiedziałam że to nie moja wina (w technikum byłam jedną z najlepszych uczennic nie chwaląc się). Później obwiniali mnie że nie mam pracy. Mój chłopak mnie nie wspierał. Kiedy wyjechałam do siostry do Krakowa by opiekować sie jej dziećmi przestał sie odzywać tak po prostu bez powodu niczego mi nie tłumacząc. Byłam już w takim związku duużo wcześniej i źle się skończył więc tym razem postanowiłam wrzucić na luz. Siostra miała komputer i internet. Miałam więc możliwość praktycznie nieograniczonego kontaktu z ludźmi. Rozmawiałam więc na czacie.

Pewnego dnia (22 lub 23 marzec 2006r.) odezwał się On. Opowiedział mi o sobie, swojej rodzinie, pasjach i zamiłowaniu. Ja odwzajemniłam mu tym samym. Rozmawialiśmy bardzo długo na czacie i wymieniliśmy się numerami gg aby nadal móc być w kontakcie. Choć różniliśmy się od siebie i dzieliła nas spora odległość polubiliśmy się. Był dla mnie miły. Rozmawialiśmy codziennie po parę godzin na gg. Początkowo były to zwykłe rozmowy ale z czasem Rafał zaczął mi wysyłać obrazki-ludziki z bukietem kwiatów, potem ludziki posyłające buziaki. Lubiłam te pogaduchy. Początkowo traktowałam tę znajomośc jako coś przelotnego, lubiłam Rafała, ale On był baardzo daleko i wiedziałam że gdy wrócę do domu kontakt z Nim się urwie. Coraz więcej przesiadywaliśmy na gg, a gdy już nie mogliśmy to zaczeliśmy pisać smsy. Nieraz siedzieliśmy tak od 15ej, 16ej do 1ej w nocy. Rafał zawsze był bardzo miły. Interesował mnie jako kolega.

2 kwietnia 2006r póżnym wieczorem napisałam iż jakaś dziewczyna mu się chyba spodobała i dlatego nie kładzie się spać. Dostałam odpowiedź - "Ty mi się bardzo podobasz Gosiu". Od tego czasu dostawałam obrazki z sercem. Kiedy odważyłam się zapytac o misia trzymającego serce -usłyszałam odpowiedź to jest moje serce dla Ciebie... Cały czas trzymałam jednak Rafała na dystans. Nie wiedziałam jak wygląda ani też czy to pisze jedna i ta sama osoba. Nie chciałam zakochać się a potem zostać ze złamanym sercem. Rafał podobał mi się ale ukrywałam to przed Nim, a nawet przed samą sobą. Coś mnie w nim pociągało. Miał ciekawą osobowość, charakter. 3kwietnia wysłał mi swoje zdjęcie. Nie tylko był miły ale także przystojny. Oczarował mnie sobą. Długo siedziałam przed komputerem wpatrując się w Jego fotkę. Chciałam wiedzieć co On czuje, ale nie miałam odwagi żeby zapytać. Coś zaczęło iskrzeć między nami. Umówiliśmy się na spotkanie na 6 kwietnia. Miałam wracać już do domu więc miałam szansę zobaczenia się z nim

5 kwiecień - "cały czas próbuję coś Ci powiedzieć ale nie mogę się zebrać na odwagę"

6 kwietnia -spotkaliśmy się na dworcu. Rafał dopiero pierwszy raz mnie widział. nie wysłałam Mu fotki bo się bałam. Uśmiechnęłam się do niego i powiedziałam "cześć" bo cóż mogłam powiedzieć kiedy stałam jak zaczarowana. "Tęskniłem za Tobą", a później Rafał mnie objął, przytulił i poczułam... tego nie da się opisać... Nasze usta zetknęły się choć do dziś oboje nie wiemy jak do tego doszło. Czułam się cudownie. Nagle wszystkie moje zmartwienia, problemy z rodzicami przestały istnieć. Byliśmy tylko my i nikt ani nic nie istniało poza nami. STAŁO SIĘ-ZAKOCHAŁAM SIE. Spacerowaliśmy po parku. Dostałam naszyjnik ze sercem. Zapytałam o to co chciał mi powiedzieć a nie ma odwagi, ale ja się już domyśliłam. Rafał wyznał mi miłość. Chcieliśmy być razem.

CHOĆ MINĘŁO SPORO CZASU OD TAMTEGO OKRESU I BYWAŁO RÓŻNIE WCIĄŻ DARZYMY SIĘ TYM SAMYM UCZUCIEM I MAM NADZIEJĘ ŻE NIGDY TO SIĘ NIE ZMIENI

CAŁA HISTORIA NASZEJ MIŁOŚCI ZOSTAŁA ZAPISANA W MOIM PRYWATNYM PAMIĘTNIKU Z TAMTEGO OKRESU, DLATEGO TEŻ TAK DOKŁADNIE JEST OPISANA. OD TAMTEGO DNIA MAM ZAPISANE WSZYSTKIE WAŻNIEJSZE SMSY OD RAFAŁA AŻ DO DNIA NASZEGO ŚLUBU

1 wrzesień 2006 -Rafał wyjeżdża do wojska

8 grudnia 2006 18:00 -nasze zaręczyny

14 lipca 2007 14:00 -nasz ślub

28 listopad 2008 14:20 -urodziła się nasza córka Agnieszka Weronika

JAK WIDZISZ WSZYSTKO JEST REALNE ALE TRZEBA  BYĆ OSTROŻNYM BO NA NECIE SĄ RÓŻNI LUDZI WIEM TO Z DOŚWIADCZENIA. RAFAŁ NIE BYŁ JEDYNYM FACETEM KTÓREGO POZNAŁAM NA NECIE W TAMTYM OKRESIE.. POZDRAWIAM

Czy warto szukać znajomych w internecie?
Czy warto szukać miłości i czy taka miłość w ogóle ma szanse się rozwinąć i utrzymać?
Co myślicie o portalach randkowych?
Czy sami z chęcią utrzymujecie takie kontakty?
Spotkaliście się kiedyś z osobą "wirtualną"?

Korzystacie z portali randkowych? Na co zwracacie uwagę, kogo szukacie? co Wy sądzicie o takich stronach. A czego Wam brakuje na portalach? czego oczekujecie? Ostatnio korzystam z( wymoderowano) ale korzystam jeszcze z wielu innych. Tak naprawdę jedne odstraszają psychotestami inne przyciągają quizami, jedne są bezpłatne inne płatne to dla mnie plus. Gdzieś zapala się lampka że może ktoś uczciwy nie zapłaci by pokazać się z innej strony. sądzę, że są to w miarę uczciwe osoby które szukają czegoś podobnego jak ja. ranking zdjęć nie dla mnie nie jestem fotogeniczna, speeddate czemu nie i wirtualnie i na żwyo co Wam sie podoba, czego nie lubicie? czego brakuje?
pozdrawiam.

Ja też mojego męża poznałam na portalu randkowym. Jesteśmy parą od 5 lat, małżeństwem od 2

My też poznaliśmy się przez Internet, a dokładnie przez gg i jestesmy już ze sobą szczęśliwi 10 lat :)

Również polecałabym spotkanie w realu, pisanie smsów to nie to samo co rozmowa twarzą w twarz, może się bowiem okazać, ze przy spotkaniu rozmowa w ogóle nie będzie się kleiła, a przecież wcześniej było tak fajnie. Moja znajoma miała podobna sytuacje, poznała chłopaka na {wymoderowano} i była nim tak zafascynowała, że nikogo nie słuchała. Po jakimś czasie okazało się, jak wielką pomyłka był dla niej

Na podstawie internetowj korespondencji trudno się zakochać. Wiele czynników składa się na miłość. Wygląd, zachowanie przy bezpośrednim kontakcie. Na podstawie korespondencji można jedynie poznać stan umysłu, a też do końca nie wiadomo, czy osoba ta pisała samodzielnie, bez pomocy znajomych.