Co dziesiąty Polak zdradza... - Forum

A co powiesz np. o hipotetycznej sytuacji, że Ty pewnego wieczora zasypiąjc obok swojej żony fantazjujesz na temat innej kobiety? Albo odwrotnie: Twoja żona zasypiając obok Ciebie marzy o innym facecie. A przecież nigdy sobie tego z pewnością nie powiecie. Czy to jest już zdrada czy nie, czy to już jest złamanie zasad czy nie?? 

Ludzie najczęściej  mają wiele tajemnic przed sobą wzajemnie. Więc ona nigdy o tym się być może nie dowie, albo Ty o tym się nigdy nie dowiesz.

Sorry, że moimi myślami mącę Ci tak Twój uporządkowany świat z zasadami :)

A dla mnie się wykluczają.

Małżeństwo nie wyszło? OK, weź rozwód, przyznaj się do porażki i dopiero potem sobie szalej z kim chcesz. Jeszcze raz - składasz przysięge na dobre i na złe. Fajnie, jak jest dobrze, ale jak jest źle, to skok w bok?

Nie osądzam innych, ich sprawa, ich moralność.

Ja tego nie robię i gdy jest dobrze, i gdy jest czasem źle.

To nie jest rozwiązanie, to ucieczka. A uciekają słabi. A skoro sa słabi, to rzadko bywają poważni.

Nie odpowiedziałeś na kilka moich pytań ale nic, super, że uważasz się za mocnego i z zasadami. Pamiętaj jednak, życie przynosi różne niespodzianki. A kierowanie się w życiu tylko zasadami sprawiałoby, że byłoby ono nudne i pozbawione barw, pozbawione różnych doświadczeń tak bardzo potrzebnych naszym duszom :-).

Hej!

Bo nie przczytałem Twojego nastepnego posta, więc nadrabiam:

Fantazje to fantazje - rozważania typu "co by było gdyby" mnie nie bawią. Mylisz się troszkę, to nie ja tu jestem specem od czarno-białych światów (jesteś nowy, masz prawo nie wiedzieć).

Zapewne zdecydowana większość ludzi ma wycieczki do krainy "co by było gdyby". Nie, nie uwazam tego za zdradę, za zdradę uważam przekucie fantazji na poszukiwanie tego typu wrazeń w realnym świecie.

Ujmując to trochę inaczej - w jednym z moich opowiadań, które gdzieś tam się ukazały, bohater jest nekrofilem. Żeby napisać dobry tekst, muze się trochę poczuć tak, jak główny bohate, wczuc sie w jego emocje, jego marzenia, zastanowić się, co zrobiłbym, gdyby...

Ale to tylko opowiadanie. Fikcja. Podobnie jak marzenia o tym czy owym.

Nie uważam za zdradę jakiś fantazji, czy na przykład jeśli moja zona powie o kims, że to niezłe ciacho.

Widocznie to niezłe ciacho, nie znam się.

Więc to o czym piszesz jest tylko powierzchownością, a mnie interesuje prawdziwe wnętrze człowieka, bez masek, bez strachu przed obnażeniem swojego własnego "ja".. Zasady są takimi maskami.

Nie bedę Cie już zanudzał i męczył, dzięki wielkie za dyskusję :)

Również dziękuję, chętnie bym kontynuował, ale dzieciaka ide usypiać. Tym niemniej - również dziękuję za ciekawą rozmowę, zapraszam jutro do kontynuacji :)

Nie jest tak żle!  Jeśli zacznie zdradzać co piąty , a tym bardziej co drugi  to już będzie bardziej niepokojące zjawisko

Nie rozumiem tego.

Najpierw: To prawda, że życie nie jest czarne i białe. Ma mnówstwo szarości.

Zasady są ograniczeniem? Zależy jakie. Są zasady, które mamy w sercu i ubieramy w słowa, aby je wyrazić. Są też zasady, które wymyślił ktoś po to, aby nam coś narzucić. Pierwsze zasady, jeśli ich przestrzegamy, czynią nas szczęśliwymi. Drugie: ograniczają. W pierwszych ramach miesci się potzreba miłości i wyłączności wobec siebie dwóch jednostek. Tu jest realizowana tez potrzeba bezpieczeństwa - z jedną osobą jako partnerem.

W związku nie ma już miłości? Znaczy, że jej wcale nie było. Jeśli miłość jest i jest pielęgnowana, a nie zaniedbywana, trwa i pięknieje. Spotkałam się dziś ze znajomą. Ma meża. Nie chodzą wszędzie ze sobą. Mają wolność działania. I sa razem. I są szczęśliwi. Widać jest to po tym, jak na siebie patrzą. Żadne z nich by nie zdradziło. To po prostu widać. I przyznam, że byłam tym widokiem zaskoczona. I trochę zazdrosna nawet. Jeśli oni będą pielęgnowac sowje uczucia, do zdrady nie dojdzie nigdy.

Gdy małżeństwo ma problem, to powinno spróbowac sobie z nim poadzić jakoś. I nie jest to porada rodem z książki, a życiowa. Każdy problem nalezy starać się rozwiązać, mały czy duży. Wiemy to z życia (np. jesteś głodny, to coś jesz) Ewentualnie o nim zapomnieć, ale wtedy różnie może być...

Zdradzających jest więcej, tylko że jeśli ogranicza się pojęcie zdrady tylko do stosunku seksualnego to wychodzi zaledwie 10%.

Ba, zdradzających jest o wiele więcej niż te 10%, nawet tych seksulanych. Czyżby Polska różniła się wielce od Niemiec, Danii, Holandii i Francji, gdzie robione były porządne badania na ten temat?

Nie pyta się 30-latków czy zdradzali w swoim życiu tak jak w Polskich badaniach CBOS, bo oni są na początku swojego poważnego życia. Młodzi ludzie patrzą na świat jeszcze w różowych okularach, bo dorabiają się, tworzą rodziny, rodzą, budują się - czyli ochoczo brykają jak koziołki po ziemii.. Zapytanie powinno być kierowane do grupy reprezentatywnej  40-60 lat, która już więcej w swoim życiu doświadczyła i przeżyła.

Podam skromny przykład: Pytałem się kilka ładnych lat temu przyjaciółki będącej 3 lata po ślubie jak się układa z mężem. Mówiła jaka to szczęśliwa, jaki on rewelacyjny, mądry i czuły, a jak zagaiłem o temacie zdrady prawie mnie wyśmiała.  Ale już 3 miesiące temu - a byli już wtedy po ślubie 8 lat) jej śpiewka była już inna, złoyłą papiery rozwodowe i nie chciała się przyznać jaki jest prawdziwy powód rozstania ich. A "na mieście" mówią, że zdradził ją w przeciągu ostatniego roku dwa razy z dwoma różnymi kobietami poznanymi w internecie.

Dlatego te młode 3-7 letnie małzenstwa są dla mnie jeszcze niewiarygodne w tej kwestii. Tam zawsze jest super hiper (no prawie zawsze).

Uważam,ze nie wszystkie takie przypadki wychodzą na swiatło dzienne, dlatego tych niby "szczęśliwych" małżeństw jest całkiem dużo :)

To wówczas nie byłaby grupa rprezentatywna. Grupa reprezentatywna to przekrój całego społeczeństwa, zarówno młodych, jak i kilkuletniach, jaki kilkunasto- i kilkudziesięcioletnich małżeństw. Dopiero wtedy możemy rozmawiać o reprezentatywności populacji i wiarygodności badania.

To, co proponujesz próbka reprezentatywna nie jest i z pewnością wynik badania byłby wypaczony.

No dobra, jeden przykład. Ale taki przykład potrafi podać zapewne większość czytelników tego forum. Czy coś z tego wynika? Nic. Zdrada małzeńska istnieje i nie ma nic dziwnego w tym, że ktoś z tym zjawiskiem się spotkał.

Jesli ktoś ma tendencje do skoków w bok, wyjdzie to szybko (choc niekoniecznie żona lub mąż o wszystkim bedą wiedzieli). Sądze, że typowy zdradzacz(ka) prędzej czy później wpadnie. Trzy lata notorycznego ukrywania się - no przewpraszam, ale partner musiałby być naprawdę ślepy, żeby nie zauważyć. Tym bardziej siedem lat.

No to mamy następny dowód, że zdrada jest zjawiskiem powszechnym :). Jak sam mówisz, każdy mógłby podać taki przykład. U mnie np. w pracy około 50 procent ludzi jest rozwiedziony i każdy rok przynosi jakieś nowe rozstania.

Sprecyzujmy jeszcze moją wypowiedź poprzednią - chciałem powiedzieć, że zdecydowanie częściej ze zjawiskiem zdrady mamy do czynienia w małżenstwach wieloletnich niż tych kilkuletnich. Dlatego zwykle dopiero  w późniejszym wieku ten temat jest znany z autopsji dla większości Polaków.

Howk!

Niezupełnie. Jeżeli na przykład na wsi rozwodzi sie jedno małżeństwo (z powodu zdrady), to wie o tym cała wioska (i część okolicznych). I choc statystycznie to - powiedzmy - 1%, to wszyscy wiedzą, że Jasiek od Staśka, tego z górki i Zośka, co to w sklepie sprzedaje się rozwiedli.

To, że iększość osób kogos takiego zna niekoniecznie oznacza, że jest to zjawisko powszechne. Równie dobrze można przyjąć, iż oznacza to że niewierny małżonek/ka popelnił coś tak wyjątkowego, że lokalna społeczność gromadnie to potępiła. Ale równocześnie lokalna społeczność odpowie że tak, zna przypadek zdrady.

Nie mozna zatem powiedzieć, że to zjawisko powszechne, tylko że każdy z nim się spotkał. Nawet, jeśli dotyczy jednego przypadku na pięćset gospodarstw.

Z tym sie również nie zgadzam. Według mnie największe 'tarcia" w małzeństwie występują na początku i w trakcie pierwszych lat trwania związku. Bo dwójka ludzi, która była ze sobą przez lat kilka (i było OK) zamieszkuje razem, i okazuje sie, że wychodzą na wierzch sprawy, o których nie mieli pojęcia. Na przykład choćby zupełnie inne oczekiwania seksualne.

I wtedy zaczyna się u niektórych poszukiwanie tego, czego żona dać nie chce.

Albo znudzenie monotonią - również według mnie wystąpi prędzej, niż później.

Po kilkunastu latach stabilizacji małzeństwo jest raczej "dotarte" i taki "skok w bok" wydaje mi się mniej prawdopodobny. Choć oczywiście zgadzam się - w pewnym wieku ludziom obojga płci może odbić.

Naszą rolą tu jest się niezgadzać ze sobą :).

Być może największe "tarcia" są na początku trwania małżeństwa, ale są one wówczas  rozwiązywane zwykle w innej atmosferze - atmosferze uczenia się siebie, uczenia się pójścia na nieszczęsne kompromisy, w euforii zakochania, euforii tworzenia rodziny tak "jak Bóg przykazał".

Wbrew temu co o sobie mniemamy, jesteśmy strachliwi w podejmowaniu odważnych decyzji, machamy ręką na coś co kiedyś nas bardzo irytowało. I też w ten sposób trwają małżenstwa "dojrzałe".

Dalej: po kilkunastu latach małżenstwa mąż (lub czasmi żona) bardzo chętnie by zdradziął lecz często nie ma z kim, bo już wiek nie ten, atrakcyjność nie ta, możliwości nie te. Więc nie ma co gloryfikować te związki.

A temat "odbijania palmy" w pewnym wieku pomińmy teraz bo to temat bardzo rozległy :).

Na tym polega dyskusja

W 2008 r. aż 56 proc. rozwodzących się mężczyzn stanowili panowie do 24. roku życia, a 75 proc. kobiet panie do 24. lat. Narzekamy, że przesuwa się wiek zawierania małżeństw, ale okazuje się, że nieco starsi, dojrzalsi nowożeńcy tworzą bardziej trwałe związki - dodaje Wiesław Łagodziński, rzecznik prezesa GUS, socjolog.

www.agencjarozwodowa.pl

Co jednak potwierdza moja tezę, że najwięcej tarć i nieporozumień (a także zdrad) ma miejsce niedługo po ślubie.

No właśnie, ale przytaczasz statystyki rozwodów a nie zdrad. A to jednak co innego. Cały czas twierdzę, że zdrady pojawiają się później, najczęściej kilkanaście lat po ślubie i są najczęśiej ukrywane lub po cichu tolerowane.

Na razie jeałi macie małe dziecko nie muisz się obawiać takich "zakazanych przygód", bo energia skupiona jest na czymś innym ;-). Ale jak dziecko dorośnie i poczujecie pustkę wokół siebie, to kto wie, kto wie.

Jak wygląda rzeczywistość to poczytaj sobie np. na forum familie.pl wątek "Koniec miłości?" lub setki tysięcy jeśli nie miliony podobnych historii na innych forach... ech życie.

Nie sugerujesz chyba, że żyję w jakiejś bajce?

Niestety, bywa. Nie neguję tego, że zdrady się zdarzają, bo byłoby to naiwne z mej strony.

Tym niemniej twierdzę, że związek dwójki ludzi, dbających i pielęgnujących swoje małżeństwo tego typu problemów spokojnie uniknie. Podobnie zreszta jak związek dwójki ludzi rozsądnych.

W moim słowniku słowo "zdrada" nie występuje i to mi wystarcza.

Nic nie sugeruję, ale Ty żyjesz w takim swoim świecie, w którym "zdrady się zdarzają" a ja żyję w swoim ;-). Według mnie to szczęśliwe małżeństwa, z miłością, bez zdrad się zdarzają. Jeśli taki  jest  Twój związek to tylko się cieszyć, więc gratuluję, oby czas tego nie zmienił.

O szczęśliwym małżeństwie mówię tu jeśli patrzymy na nie z perspektywy kilkudzisięciu lat, a nie tylko początkowej fazy, która z natury jest "super truper" u każdego ta początkowa faza może trwac różnie - u niektórych tylko rok, a u innych np. 15 lat (?))

Howgh! :-)

I tu się z Tobą całkowicie zgodzę.

Pozostanę zatem w swoim świecie. I w świecie tych szczęśliwych małżeństw.

A reszta? Cóż, jestem introwertycznym Skorpionem, więc mojego zdania o reszcie zapewne się domyślasz...