Mama na cenzurowanym. - Forum

1. Co to znaczy "siadała w W"??? Bo nie mam bladego pojęcia:) (A moze moja też tak siadała???)

2. Z drugą podkreśloną częścia w 100% sie zgadzam!

Próbujemy na siłę równać do ajkiegoś optimum, a przecież wszystkie jesteśmy inne! Karmic minimum 6 m-cy (rok to juz za długo), wiec próbujemy - jak karmimy miesiac jest tragedia, ale jak akrmimy półtora roku to też jest źle! Siedzieć z dzieckiem w domu - do wieku przedszkolnego - jak siedzimy krócej to jesteśmy wyrodne atki, a jak dłuzej to kury domowe...

Myślę, ze jeśli zaakceptujemy swoja różnorodność, to, z enie musimy być schematyczne, wtedy ansze macierzyństwo będzie takie jak powinno być - nasze.

Chodzi o taką pozycję, jak na rysunku powyżej (nie mam talentu plastycznego ;) ). Sama w sobie ponoć krzywdy nie zrobi, dopóki nie jest nadużywana = jest jedną z wielu pozycji podczas siedzenia na podłodze.

Całe dzieciństwo tak przesiedziałam:))) I do dzis mam taki nawyk:))) Julia czasami tak siada, ale raczej niezbyt często.

P. S. Rysunek bomba!

Taki rysunek oznacza zdolności plastyczne.

JA wiem, co to znaczy.

Zabraniam dawać mojej córkce czekolady. A mimo to większość osób tego nie szanuje. Ona ma 9 miesięcy i nie powinna jeść czekolady. Wystarczy, że się odwrócę....

Moja córka staje przy meblach, to fakt, że jest silną dziewczyną. Jeśli już ją prowadzam, to trzymam pod paszki. ALe większość osób tego nie rozumię, łapią ją za rączki i chcą, żeby chodziła. Ja wolę poczekać z nauką chodzenia. Boję się, że to za wcześnie.

A jak mała była mała wszystkie babcie kazały mi ją nosić w beciku, a ja nie chciałam. Było lato i wolałam ją trzymać na ramieniu. Co chwilę słyszałam, że ją przełamię. Jeszcze do tego, co chwilę zakładały jej kolejną warstwę ubrań. A mi nie każą chodzić  w bluzkach z dekoldami, bo twierdzą, że piersi przeziębię.

Szanuję ich doświadczenie. Ale myślę, że matka czuje co jest dobre dla malucha.

Ja się nie przejmowałam tylko robiłam swoje.

Jeszcze chciałam dodać, że lepiej znosiłam krytykę mojej mamy niż teściowej. Teraz to widzę. Jak moja mama coś powiedziała, to wydawało mi się, że to dobra rada. Gdy teściowa coś mówiła odbierałam to jako atak.

Dokladnie jakbym siebie widziala. też do okola wszyscy gadali nos w beciku. Kapi urodzil się w sierpniu. ani jednego dnia nie nosilam małego w rożku, a w domu leżał w bodach na dlugi rękawek i skarpetkach i przykryty był pieluszką flanelową. Ani nie był przelamany, ani zaziębiony i nie miał ani jednej potówki. A jak na chrzcinach nie pozwalałam małego nosić, bo z doświadczenia wiedziałam, że potem nocki nie prześpię, to wszyscy poobrażali. Ale co tam, maly przynajmniej sie na karmienia tylko budził.

Łamałam wszystkie wyżej wymienione stereotypy.

Karmilam 20 miesięcy. Nawet w szpitalu mnie skrytykowali jak młody miał 18 miesięcy i byliśmy na obserwacji.

Nosilam bez rożka

Nie prowadzilam za rączki

Niańczylam na rękach. /Ja moglam, alergię mialam na tesciową jak go chciala brac/

Spalam z mlodym przez 2 lata w jednym łóżku.

I to co wyżej pogrubilam też się mnie tyczy.

Tak odbiegając od tematu. Jak wstawić rysunek?

konstruktywna krytyka to i owszem ale.....

wkurza mnie fakt jak ochrzania mnie babcia, ktora dzieci miala lat temu 55 i mi mówi co dla mojego dziecka jest dobre,.....
to mnie tak wpienia.......nie wie a jeszcze sie wpie.....przepraszam się wcina.....
jezeli ktoś próbuje podważyć mój autorytet to już wogóle....mąż najczęściej to czyni i moja babcia.....jakby nie wiem przedszkolankami byli od zawsze i setki dzieci wychowywali....

Ja najczęściej słyszę, że Julka wchodzi mi na główę, bo jest strasznie żywiołowa i nie słucha mnie. Słyszę  sugestie, że powinnam dać jej klapsa, to by była grzeczniejsza.

Często też zaangażowanie mojego mężą  w wychowanie Julki spotyka sie z krytyką - inne mamy uważają, ze za bardzo sie wtrąca, że wychowanie to działka mamy.

Dobra Dziewczyny:

więc jak sie przed taka krytyką bronić? Albo przynajmniej jak sie na nia uodpornić???
Macie jakieś sposoby?

A na mnie "babcie" nie działają jak płachta na byka, czasem sobie nawet słucham z ciekawością, co by się dowiedzieć w celach poznawczych i naukowych jak się kiedyś dzieci wychowywało. To bardzo ciekawe :) "Babcie" w cudzysłowiu, bo własnych już nie mam - szkoda, na pewno by mi opowiedziały mnóstwo ciekawych historii.

W temacie przedszkolanek - ich nie trawię :) Tyle wierutnych bzdrur słyszałam z ich ust na przestrzeni lat, że trudno mówić o jakimkolwiek autorytecie. Najgorsze, że przy podstawowych brakach w wykształceniu są święcie przekonane o swojej samozajebistości, mówią tonem jakby wszystkie rozumy pozjadały i wykazują solidarność zawodową nie mniejszą, niż lekarze.

Obrazek narysowany w paincie, wgrany na imageshack.us, i podlinkowany na forum jak każdy inny obraz.

Mieć przekonanie co do swoich metod wychowawczych - chyba jedyny sposób "uodpornienia". Wówczas spływa jak po kaczce.

Ja zawsze odpowiadam na krytykę. Mówię, co ja sądzę na ten temat, przez co nie muszą się nad tym później zastanawiać i rozmyślać.

na mnie babcie wpieniają jak nic i też słysze ze Jula włazi mi na głowe i tak samo jqaest szałonkowata i żadko słucha....nawet mąż się  mnie czepia bo dziecko go słucha.....jasne ale dziecko przy mnie nie uzywa brzydkich wyrazów...szczerze ja mam w to wbite....

Najgorzej, jak mama przez takie krytykanctwo zaczyna w słuszność swoich metod wątpić...

ja zjechalam, mozna tez olac. teraz tak robię, jak im sie czaem coś wymknie. Ale męża cisne zdrowo. Bo nigdy specjalnie sie dzicmi nie zjmował, a teraz wielki tatuś i czasem mój autorytet chce podważyć. A to juz przegiecie i wojna sie wtedy szykuje.

Hym, ale to chyba na tym polega różnica między pełnym, świadomym przekonaniem co do słuszności swoich strategii, a metodami które gdzieś tam się narodziły z przypadku, metodami które po prostu są, bez silnych fundamentów.

Gdy mama zastanawia się nad sensem swojego macierzyństwa, nad problemami wychowania, tym jak chce to "rozgryźć", to rozpatruje wszystkie za i przeciw, i jak się zdecyduje, no to już od byle gadania nie powiewa jak ta chorągiewka na wietrze. Wysłucha, wyartykuuje swoje zdanie (albo nie), i tyle.

Ogólnie to świetnie sprawdza się fundament bazujący na dowodach naukowych ;) Bo filozofować sobie zawsze można, bez końca ;) Tak jak sobie filozofują behawioryści z psychologami humanistycznymi ;)

Aha, no tylko trzeba jeszcze rozróżnić merytoryczne przekonanie o słuszności swoich metod od tzw. dysonansu podecyzyjnego.

Bo bywa też tak, że mama podejmuje pewne "techniki wychowawcze" (które mają nieodwracalny wpływ na dziecko, jakby nie patrzeć) i w momencie krytyki traci cały racjonalizm, zaczyna ślepo bronić swojej teorii, nie zauważając jej wad, i ślepo odrzucać teorię "krytykanta", nie zauważając jej zalet ;) Bo trudno się czasem przyznać, że coś się zrobiło źle, nawet przed sobą. Szczególnie jeżeli chodzi o własne najukochańsze dziecko.

Bielinku masz absolutna rację! (znalazłam po dłuższym czasie ten wątek i taka mi jeszcze przyszła refleksja:))

Karmisz tydzień - jesteś złą matką! Karmisz dłużej niż rok - jesteś dziwna matką... - takie jest myślenie Polaków!

I z tym spaniem - identyko! Nie raz sie z takimi opiniami spotkałam - noworodek niech śpi z rodzicami - i wy macie łatwiej i maluszek czuje bliskość, ale po paru m-cach to już powinien spać w swoim łóżeczku, w końcu jest juz "duży"!

I inne tego typu sądy.

Macierzyństwo powinno być według niektórych "wykonywane" w myśl utartego schematu, idealnego modelu ustalonego przez naukowców, lekarzy i psychologów. A każde od niego odstępstwo jest krytykowane...

Jaka na to rada?

Nie dajmy sie zwariować!!!!

To my jesteśmy mamami, to nasze macierzyństwo - nie dajmy sobie tego odebrać przez jakieś idiotyczne zasady i krytykanctwo.

TAk wogóle to przypomniało mi się, że też brałam udział w tej ankiecie.
Jak można się nie denerwować, jak każdy chce "dobrze radzić mamie". Ostatnio jadąc pociągiem napotkałam na starszą panią, która ciągle zwracała mi uwagę. Chyba ta zabawka nie jest odpowiednia, ja dzieciom nie dawałam soków, może pani wsadzi dziecko do wózka. Odpowiedziałam, że nie musi się pani przejmować, zabawka jest odpowiednia i soczek również, a dziecko w wózku nie będzie bezpieczniejsze.