a gdzie tata?? - Forum

U mnie sytuacja jest inna. Syn zna swojego tatę i ma z nim dość dobry kontakt. Jest jak najbardziej ok. I choc na początku miodu nie było, syn zawsze znał ojca.Pamiętał Go, ponieważ ja o to dbałam. Nie chciałam, żeby kiedyś zapytał, co z tatą. Ojciec też był pod tym względem w porządku, bo interesował się dzieckiem. Jeśli malutkja nie zna ojca, i ojciec nie zna Jej... Będzie ciężko. Może poczekaj z tłumaczeniem, aż dziecko podrośnie. Lub postaraj się nawiązać kontakt z ojcem dziecka i wytłumacz mu, jaka jest sytuacja...Że dziecko chce GO poznać.

Kuzynka ma inną sytuację, ale problem podobny. Jej Syn nigdy nie pozna Taty, bo zmarł on 7 miesięcy przed Jego narodzeniem

Podobno radzą, aby powiedzieć dziecku prawdę.

Ale ja bym Ci radziła napisać pytanie do naszego eksperta, psychologa dziecięcego albo pedagoga.

do psychologa najlepiej:-)

Mnie czeka samotne macierzyństwo i również obawiam się co kiedyś odpowiem mojej córeczce, gdy zapyta o ojca. Nie mam z nim kontaktu od ok 4 miesięcy, jest z dziewczyną która podobno zabrania mu kontaktów ze mną (tak przynajmniej mówią jego koledzy) ale pewnie jakby chciał wiedzieć co u mnie i maleństwa w moim brzuszku słychać to by po prostu zadzwonił bez względu na to co mu inni karzą. Na początku wydawało mi się, ze się ucieszył, mieliśmy plany ze stworymy dom, ale gdy znalazłam się w szpitalu ani razu mnie nie odwiedził, imprezowął z kolegami potem kontakt z dnia na dzień był gorszy. Prosiłam, dawałam klejne szanse i nic z tego nie wyszło, może nie dorósł jeszcze do roli ojca, może to się zmieni? Jednak na dzień dzisiejszy nie mogę liczyć na jego wsparcie finansowe, psychiczne, żadne... i nie zapowiada się na to, że gdy mała przyjdzie na świat to się zmieni. On żadnej inicjatywy nie wykazuje i czasami gdy siedzę wieczorami i mała kopie, a ja głaszcze brzuszek zastanawiam się co kiedyś jej powiem o jej ojcu zeby jej nie skrzywdzić, ale by nie kłamać. Wiem, że dla rozwoju dziecka bardzo ważny jest kontakt z ojcem, ja mam tatę wręcz idelanego, w każdej chwili moge na niego liczyć, utrzymuje mnie razem z mamą, mieszkam z nimi, płacą za wizyty u lekarza, badania, wykupują recepty i nigdy nie zrobił mi wyrzutów z powodu ciaży, tym bardziej jest mi trudno wyobrazić sobie brak relacji z ojcem w przypadku mojej malutkiej.

Skoro on się słucha dziewczyny, to znaczy, że wybrał. I może lepiej będziesz miała bez niego?

Titusiu, Twoje życie dopiero nabiera tempa. Jeszcze wszystko sie może zmienić. Może nie z ojcem Twojego dzieciątka. Ale młoda jesteś i musisz wierzyć w to, że w końcu wszystko się ułozy!!!!

oliwetti, chyba sama czujesz, że kłamstwo prędzej czy później wyjdzie i że to nie jest rozwiązanie na dłuższą metę. Jeśli nie wchodzi w grę kontakt ojca z dzieckiem, postaraj się jej wytłumaczyć (ma 6 lat, więc jest już dużą dziewczynką i na pewno wiele zrozumie), że przez jakiś czas szliście tą samą ścieżką w życiu, ale potem one się rozeszły. Że tak czasem bywa wśród dorosłych. Powiedz jej, że tata ma teraz nowe życie, ale cały czas ciepło o niej myśli i ma nadzieję, że jest szczęśliwa. Że Ty sama życzysz mu jak najlepiej. Nie obwiniaj go, nie oskarżaj, a już z całą pewnością nie mów cóce, że tata jej nie chciał. Jedna z forumowiczek pisała kiedyś, że śpiewała dziecku piosenkę "Poszła żabka po wodę" i tłumaczyła mu, że mimo, iż bociek kochał żabkę, odleciał, bo nie mogli ze sobą żyć - bo kłuł ją dziobem, gdy chciał ją pocałować. I ponieważ nie chcieli się wzajemnie krzywdzić, rozstali się.

Zawsze mi mówił, że nie nadaje się na żone, bo jestem zbyd ambitna, widocznie ona jest dużo mniej ambitna i ma czas tylko dla niego, nie czekam na jego powrót do mnie, nie wiem czy umiałabym zbudować z nim coś trwałego po tym jak mnie potraktował i zawiódł na całej lini. Chciałabym tylko, żeby miał kontakt z małą, bo nikt jej ojca nie zastąpi, tylko że jeśli te kontakty mają być wymuszone, albo jego nowa dziewczyna będzie ciągle utudniać wszystko to nie będą miały sensu.

Wierze i nie załamuje się, musze być silna dla mojej niuni, ale bardzo starannie i ostrożnie będę dobierać partnera i napewno nie stanie się to zbyd szybko.

Ta piosenka o "żabce" to super pomysł by na jej przykładzie opowiedzieć, dlaczego tatusia nie ma.

Kto wie może kiedyś ją wykorzystam...

Jeszcze spotkasz kandydata na tatusia i to takiego z prawdziwego zdarzenia, który nie tylko będzie Cię kochał bezgranicznie, zaopiekuje się Tobą , ale też Twoim dzieckiem

dzieki dziewczyny :)
nigdy nie przyszlo mi do glowy obwiniac go czy pomniejszac w oczach mojej corki.gdyz wiem jak wazny jest kontakt dziewczynki z ojcem . ale mimo to wciaz sie obawiam  momentu w ktorym banka peknie:(.
titusia jezeli twoj ojciec jest wspanialym ojcem to bedzie tez wspanialym dziadkiem.moja ma cudownego dziadka lepszego nie moglabym sobie dla niej wymarzyc a i A sie stara byc blisko jak go potrzebuje no i funduje wariactwa na ktore mama sie nie zgadza :)
sadze ze bedzie dobrze :)
to chyba ta ciaza mnie tak dziwnie nastraja i wszystkim sie martwie

Titusia, Oliwetti trudno mi cokolwiek powiedzieć na temat samonego macierzyństwa, bo go nie doswiadzcyłam, ale...podziwiam Was i waszą postawę! I trzymam kciuki za Was, życząc szczęścia!:)

Że dziadka będzie mieć wspaniałego w to wogóle nie wątpie :) pewnie będzie małą kochał jeszcze bardziej niż mnie i bardziej rozpieszczał :)

Mnie czasem też dopada melancholiny nastrój i zmiany humorów, ale staram się nie zwariować i nie pogłębiać w zbyd wielką smutną zadume, czekam co przyniesie mi każdy nowy dzień i ciesze się z małych rzeczy :)

(Nie) dziękuje żeby nie zapeszyć :)

I to jest pytanie które zaboli mnie najbardziej.

Titusia oj dziadek będzie kochał :). Widzę to po moim tacie, który jest jedynym męskim wzrorcem dla Kubusia.

Dla mnie mój tata jest wielkim wzorcem to dla mojej malutkiej będzie jeszcze większym ;)

Oj będzie wnuczusia dziadziusia :)

Mój mały też ma dziadka, wzorcem dla niego też jest wujek (partner siostry), choć nie za często przyjeżdzają (mieszkają w innym mieście). Mały lgnie do mężczyzn, bo to w końcu chłopiec...ale przyjdzie kiedyś czas, że okaże się, że jego ojciec jest palantem i sam najwięcej traci majc takiego zdrowego, pogodnego syna...
Muszę tylko uważać, aby przy dziecku za bardzo źle o nim nie mówić, bo po co? Może kiedyś pozwolę mu się z małym spotkać...teraz nie widzę potrzeby. Niech sobie siedzi sam, ze swoimi urojeniami i ma nauczkę, że nie wszystkimi da się manipulować...

Strasznie bałam się tego pytania, kiedy bylam w ciąży...dużo, za dużo o tym myślałam, ale odkąd synek jest już na świecie jakoś inaczej na to patrzę, nadal martwię się co będzie dalej, ale są inne sprawy, codzienne, które pochłaniają czas i póki co patrzenie w odległą przyszłość odeszło na dalszy plan.
Damy radę !! Skoro taki nas spotkał los to tak widocznie miało być - mamy, lub bedziemy miały mądre dzieciaki i one zrozumieją- głęboko w to wierzę