Kolonie dziecka- frajda czy trauma? - Forum

Kiedyś dziecko musi zacząć radzić sobie samo. Im wcześniej tym lepiej. Jak przez 10 lat trzyma się spódnicy mamy, to będą problemy.

Ja poza tym, że Mateusz od 1,6 roku radził sobie w placówkach wychowawczych, po I klasie wysłałam go na obóz harcerski na 5 dni, niedaleko domu. Był zadowolony ale zrobiłam błąd, bo za 3 dzień pojechałam w odwiedziny (bez alarmu, ja się stęskniłam). Cieszył się, opowiadał co robią, koledzy w wojskowym namiocie byli dużo od niego starsi, był zadowolony, ale jak odjeżdżałam oczy mu się zaświeciły. Porozmawiałam  z nim czy ktoś mu dokucza, czy mu sie nie podoba... Zaprzeczył, więc wytłumaczyłąm mu, ze pojutrze po niego przyjadę (wg planu, bo był na 5 dni). I to był dobry sposób. Później prawie co roku wyjeżdżał na różne kolonie np. w IV klasie był w Bieszczadach z dziećmi nauczycieli  z całego województwa. Po I Komunii wyjechał na 9-dniową wycieczkę do Disneylandu. W gimnazjum na obozy językowe do Czech i  na Węgry.
A dziś jest w Kostrzynie na WOODSTOCk'u. Pewnie, że się denerwuję ale od najmłodszych lat mu wierzę i ufam, że nie zrobi nic głupiego. 

Oliwka była na obozie i przyjechała bardzo zadowolona... Podobało się jej bardzo może z powodu wielu zajęć, jazdy konnej, mini ZOO...

jasne ze frajda :)

Kolonie super sprawa ja pamietam, że moje pierwsze dla mnie były traumą bo nie miałam mamy ;) ale mialam 6 lat ale juz następne super, nauczyłam sie samodzielności itp. Moje dziecko będe wysylać na 100% :)

ja nigdy nie bylam ;c i zaluje bardzo !

Pierwsze kolonie dziecka powinny być niedaleko domu. Tak, żebyśmy mogli jeździć do dziecka raz w tygodniu. Gdy dziecko rozpacza koniecznie musimy pojechać i sprawdzić, czy rzeczywiście jest źle czy przesadza.

Dokładnie. Bo niestety czasem się dzieje! ... niby opiekun jest a dziecko nam płacze bo dokucza mu inny kolonista, starszy, bardziej doświadczony, wyżywa się na młodszych! Ciężko wtedy cokolwiek przez telefon zrobić!

Co robić w takich sytuacjach? Jak pomóc naszemu dziecku by jednak te kolonie przetrwało?

Pewnie 20 lat temu nie było gnębienia, dokuczania młodszym i słabszym jak jest teraz. Jak pisałam Mateusz był najmłodszym (zuchem) wśród starszych harcerzy. Nic mu się nie stało, przeciwnie bardzo mu pomagali, był "maskotką" obozu i chyba nawet mu imponowali starsi harcerze. Harcmistrz był mi znany.  Na pewno  pierwszy wyjazd trzeba zaplanowac blisko domu, w pewnym "towarzystwie" ale nie przesadzać z odwiedzinami, bo tak jak w przedszkolu-płacz jak rodzic odchodzi a chwilę potem wszystko jest OK. 

A jeśli nie będzie chciało? jak wyslesz i będzie ryczeć i prosićz abierz mnie stąd i to nie minie?

Ja dobrze wspominam obozy, ale znam dziewczynę dwa razy wyslaną na przymus i ma traume do dziś. Jej dzieci nie jeżdżą na kolonie, mimo, że ina wcale ich nie zniechęca proponowała- niesmiało, bo nieśmiało, ale jednak, one nie chcą i traktują taki pomysł jak karę, bynajmniej nie są jakieś ułomne społecznie, ani też rozpiszczone. Samodzielne, dobrze prosperujące w grupie, ale dobrze czują się ze sobą, u siebie, nie lubią mieć narzuconego programu dnia i wskazanego placem łóżka i współtowarzystwa.  Zobaczymy jak to będzie z moją królewną za kilka lat.

ja jechałam na kolonię w 6 klasie szkoły podstawowej! jechałam wraz z młodsza siostrą o trzy lata! siostra mieszkała w pokoju pięro niżej i jako tako w ogóle nie płakałą ani nic! z kolei dwóch braci bliźniaków pojechało na kolonię jak skończyli 2 klase szkoły podstawowej! mama codziennie musiała do nich dzownić, bo wyczekiwali na telefon pod budką telefoniczną! chcieli wracać do domu! kiedy mama spytała dla żartów, czy nie cjcą zostac dłużej na koloni, bo istnieje taka możliwość to zaczeli płakać i prosić, że chcą wrócić do domu! teraz wspominamy to często i smiejemy się!

Dobrze jak na pierwszych koloniach dziecka jest jakaś osoba znajoma. Dziecku jest trochę raźniej.

no tak nowe miejsce i jest o wiele wiele latwiej ja ciezko swoja wycieczke pierwsza pamietam przezylam ;)

Pracowałam jako wychowawca kolonijny przez 7 lat i z doświadczenia mogę powiedzieć, że jakkolwiek rodzice nie uważają inaczej to ich odwiedziny na obozie/kolonii to największy błąd i krzywda jaką mogą zrobić dziecku. Dzieciaki w 99% radzą sobie na koloniach świetnie, rozwiązują problemy z wychowawcami, rodzice nie sa tu niezbędni.Ja jeżdziłam z dziećmi 5-11 lat na obozy, które trwały 3 tygodnie, odbywały się ok 400-500km od domu a rodzice jedyny kontakt jaki mieli to telefon do wychowawcy i to tylko w godzinach 21-22, bo dzieci nie mogły mieć telefonów na wyjeździe więc wychowawcy też ich nie mieli (jeden awaryjny u szefa całego obozu). Przed wyjazdem prosiliśmy rodziców aby nie przyjeżdżali w odwiedziny ponieważ dzieci po wizycie rodziców najczęściej kilka dni znowu musiały się adaptować, tęskniły i płakały. Jak rodzice nie przyjeżdżali to od drugiego dnia była już tylko świetna zabawa. Na 7 lat miałam jednego chłopca, który tak tęsknił za rodzicami, że my jako wychowawcy sami podjęliśmy decyzję aby zadzwonić do rodziców i wspólnie ustalić co możemy zrobić w takiej sytuacji.

To jednak wymaga mega zaufania do wychowawcy - mi i naszym rodzicom było o tyle "łatwiej", że z dziećmi z którymi jeździłam pracowałam również w ciagu roku- znaliśmy się, ja znałam dzieci i ich problemy, wiedziałam co rodzice chcieli abym przepracowała na koloniach z ich dzieckiem więc korzyści były obupólne z takich wyjazdów. Ważne też było to, że dziecko jechało z kimś znanym - koleżankami i druhnami, które nie były obce.

Też jestem przeciw odwiedzinom rodziców. Nawet z telefonowaniem to nie za często.. może na początek by się dziecko zaadoptowało. W sumie najgorsze pierwsze trzy dni i koniec jak sobie o domu przypominają. 

jednak potem frajda jakas jest :)

Wizyty u dzieci na koloniach w celu sprawdzenia jak się czują, uważam za niepotrzebne i głupie. Rozbija to dziecko i zaczyna ono tęsknić za domem. Ja mówiłam o pierwszym wyjeździe. Są dzieci, które nie są w stanie zaakceptować rozłąki. Jeszcze do tego nie dojrzały. To się zdarza rzadko, ale ja podobno byłam takim dzieckiem i rodzice musieli zabrać mnie z kolonii. Za dwa lata pojechałam bez najmniejszego problemu i już jeździłam co roku.

Witam. Wybór odpowiedniego organizatora nie jest łatwa. Dlaczego zapraszam do lektury artykułu ”Dlaczego warto wysłać dziecko na obóz”

https://mlsport.pl/dlaczego-warto-wyslac-dziecko-na-oboz/

Zapisując się do naszego newslettera otrzymają dodatkowo Państwo poradnik: „Jak wybrać bezpieczny wypoczynek dla dziecka?", który mam nadzieję, pomoże Państwu podjąć tą trudną decyzję.

Jednocześnie serdecznie zapraszam do skorzystania z naszej oferty. W ciągu roku szkolnego zajmujemy się prowadzeniem zajęć sportowych dla dzieci i młodzieży w szkołach i przedszkolach oraz przygotowujemy i przeprowadzamy wycieczki szkolne. W okresie wakacji zajmujemy się organizacją obozów i kolonii oraz wypraw rowerowych. Zapraszam do zapoznania się z ofertą oraz opiniami rodziców dzieci, którzy uczestniczyli w naszych wyjazdach.

Wyjazdy rowerowe:

https://mlsport.pl/bikecamp-wyprawy-rowerowe/

Obozy i kolonie:

https://mlsport.pl/obozy-i-polkolonie/

Serdecznie pozdrawiam,

Łukasz Konarski