Styl Życia
30 kwietnia 2009 22:02 | ID: 22040
Rodziłam przez cesarskie cięcie ale uparłam się by znieczulili mnie tylko od pasa w dół. Miałam przez to namiastkę prawdziwego porodu – i słyszałam pierwszy krzyk i przyłożono mi Młodego do policzka bym mogła go poczuć. Ale najwspanialsze wspomnienie z tego dnia to widok mojego męża, który stał w drzwiach i patrzył na mnie pomimo, że obok niego ważono, mierzono i oceniano Młodego. A co dla Was było najważniejsze w tym dniu?
6 czerwca 2011 22:37 | ID: 552101
Każdy z trzech moich porodów miał w sobie coś magicznego....
6 czerwca 2011 22:42 | ID: 552106
Obaj moi synowie przyszli na świat przez cc pierwszej strasznie sie bałam bo nie wiedziałam co mnie czeka, a drugiej bałam sie jeszcze bardziej bo już wiedziałam co mnie czeka:). W obu przypadkach znieczulenie w kręgosłup więc chłopców widziałam i słyszałam tuż po wyjęciu z brzuszka :) łzy cisły się same do oczu szczerze to płakałam jak bóbr:) i to cudowne uczucie gdy lekarz pozwolił przytulić maleństwo.Gdybym tylko mogła zdecydowała bym się na trzecie dziecko zawsze marzyłam o trójce może kiedys... wkońcu mam dopiero 25 lat
Każdy poród to cud bo ten cud rósł w nas 9 miesięcy i jest doskonały dla każdej z nas najpiękniejszy i najukochańszytaki tylko nasz.
7 czerwca 2011 09:34 | ID: 552430
Rodziłam siłami natury - poród trwał długo i był ciężki. Ale najważniejsze było dla mnie to, że mój mąż wspierał mnie przez cały czas, jak już tak strasznie bolało - przypominał o oddychaniu żeby dzidzia była cały czas dotleniona (a nie chodziliśmy do szkoły rodzenia) i na koniec jak miałam skurcze parte pomagał się podnosić bo ja już naprawdę siły nie miałam.
No i ten moment gdy dali mi maluszka na brzuszek i przez 2h mogliśmy się sobą we 3 nacieszyć. To naprawdę jest CUD, CUD NARODZIN - kto urodził dziecko, ten wie jakie to wspaniałe uczucie:).
7 czerwca 2011 12:39 | ID: 552705
Rodziłam siłami natury:)Urodzenie Domisi trwało tylko pół godzinki:)Najgorsze były silne i bolesne skurcze jak chodziłam,skakałam na piłce itp.Ale cały czas wspierał mnie mój narzeczony:)W pozycji do porodu skurcze mi zanikały.Wspomnienia to napewno że zasypiałam:DAle to jak Domisia leżała pierwszy raz na klatce piersiowej,odcięcie pępowiny przez Łukasza(był dumny jak paw) a potem jak się przebudziłam podał mi mała i przytulił nas powtarzając moje kobiety:)
29 czerwca 2011 14:00 | ID: 573829
Ja powoli zczynam miło wspominać, to już prawie rok. Najważniejsze było, że był mój mąż ze mną. A to, że nie chcieli mnie przyjąć do szpitala, bo twiertdzili, że nie rodzę, a godzinę póżniej uroddziłam. To że nie było miejsca i leżałam na korytarzu. To wszystko już powoli staje się nieistotne.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby tworzyć nowe wątki i dyskutować na forum.
Tworzymy społeczność rodziców
Adres redakcji:
ul.Białowieska 7/9 lok. 34
04-063 Warszawa
Napisz do nas:
info@familie.pl
Familie.pl – Internetowa Społeczność Rodziców. To Portal dla rodziców tworzony przez rodziców. Szczegółowy opis ciąży – tydzień po tygodniu, fazy porodu – przełam swój strach i nie bój się pytać. Na specjalnym forum dla rodziców znajdziesz rozwiązania wszystkich swoich problemów. Nasi eksperci – lekarze, prawnicy i wielu innych za darmo udzielają porad dla rodziców. Ślub i wesele, Ciąża, Rodzice – to tylko niektóre tytuły naszych serwisów. W każdym z nich znajdziesz coś dla siebie. Przyłącz się do nas!
Partner serwisu: 
