Ktoś mnie chyba okłamał z tymi "trudami macierzyństwa". Słyszałam o nieprzespanych nocach, wiecznym przemęczeniu, stale ryczącym wniebogłosy niemowlęciu, depresji poporodowej, poczuciu bezradności i że to ciągła, codzienna walka o chwilę spokoju, że nie ma się na nic i dla nikogo czasu...
A tu - od 15 lat nie chodziłam taka wyspana i pełna energii, żadnej depresji po porodzie nie miałam, dziecko moje dostarcza mi samych radości, a płacze wyłącznie przy poważnych awariach, radzę sobie bezproblemowo, regularnie spotykam swoich przyjaciół ''od zawsze'', z niczym nie walczę i mam czas na o tylko chcę.
To jak to jest z tym macierzyństwem? Ktoś tu kłamał, czy może mam cudowne dziecko?
Jak wyglądały te pierwsze miesiące u Was?
.
prawdziwe uroki macierzyństwa 
