Czy Wasze dzieci umieją rozwiązywać konflikty w grupie rówieśników? - Forum

Moja Nika jak kłócą się z kuzynem staramy się nie wtrącać czasem nawet dadzą sobie "po razie" popłaczą,a później dogadują się idealnie.

Była kiedyś sytuacja,że się wtrąciliśmy to potem się my mamuśki fochałyśmy na siebie bo każda trzymała stronę swojego dziecka.Więc teraz zostawiamy to im .I jest super bo dzieci zawsze się dogadają!!

Kuba jest zadziorny, jak cos mu nie pasuje to ręce idą w ruch. Ile ja mu tłumacze ze bicie jest złe. Ehh

W naszym przypadku, jak chłopaki się posprzeczają i dojdzie do jakiś tam rękoczynów, to prędzej czy później, jeden z nich przychodzi na skargi. Moja reakcja jest taka, żeby wyjaśnił to z bratem, powiedział, co mu się nie podobało i żeby doszli do porozumienia.

Zawsze starałam się, aby potrafili wyjaśnić spory między sobą. W sytuacjach, gdy się nie dało, siadaliśmy i rozmawialiśmy. Każdy mógł się wypowiedzieć, przedstawić swój punkt widzenia. Do tej pory tak jest, choć sytuacji, w których muszę interweniować, coraz mniej.

moje chłopaki kłócą się i biją a zaraz razem bawią i śmieją. myślę,że to normalne u rodzeństwa. wszystko zależy też od powagi sytuacji ;-) i od humorów chłopaków. potrafią sobie tłumaczyć,że coś zrobili źle. bywa różnie.

U nas tak samo..Czasem, jak jest już zbyt dużo tych rękoczynów, wkraczam do akcji... Rozdzielam i każę się przeprosić. Jeśli dalej nie skutkuje, jest kara- taka którą mogą wykonywać razem- np zamiatanie werandy, bądź trzepanie chodnika;)

Ja Dorotce zawsze stara się pokazać, że z sytuacji nieciekawej najpierw trzeba próbować znaleźć inne wyjście niż na początku wydaje się najprostsze. Korzystamy z tego najczęściej gdy coś gdzieś ktoś odłoży daną zabawkę a potem nigdzie nie można jej znaleźć, a nie zawsze chce się szukać. Na szczęście rozmowa z Dośką od pierwszych sytuacji z innymi dziećmi na tyle pomaga, że agresor jej się nie włącza, jak już to aktywny jest "tryb rozpacz" bo on nie chce się ze mną bawić, bo on mi coś zabrał.

Powtarzam milion razy że potrzebna jest rozmowa, o której w takich sytuacjach Dorotka zapomina, za to gada w każdej innej bez upamiętania. Wydaje mi się więc, że Dorotce jak pierwsze "załamanie" przechodzi to potem już dorze sobie radzi. Gorzej gdy napotyka taką samą osóbkę jak ona ;)

Julka z kolei zazwyczaj zaraz płacze i histeryzuje. Jest bardzo wrażliwa i nie wiem, jak jej pomóc w tkaich sytuacjach.

Moj syn to taki maly kozak. Jest mily, ale jesli ktos mu na odcisk nadepnie - potrafi oddać. Kiedy pokłóci się ze swoim kolegą i jeśli nie dojdzie do rękoczynów - to najczęsciej wspólnie o tym pogadają i się bawią dalej. Jeśli dochodzi do rękoczynów, to niestety - koniec zabawy. Obie z moją koleżanka nie stajemy ostro po stronie naszych synow, co wiecej, dajemy im jasno do zrozumienia, ze nie akceptujemy takiego zachowania.

Sonia - podoba mi się Twój pomysł na odbycie kary:) Praktyczne z pożytecznym i jeszcze energii trochę rozładuje:) Fajne - muszę to zastosować:)

Mama Julki - A może podsunąć kilka sposobów radzenia sobie z różnymi sytuacjami, zanim te nastąpią? Przećwiczyć w domu, co by powiedziała, jak by się zachowała, gdy... i tu mogą być różne scenki typu: przezywanie, zabieranie zabawek przez inne dzieci, wpychanie się do koleiki itp. Wiedząc, jak działać, później będzie mogła zastosować to w prawdziwych sytuacjach. Będzie bardziej pewna siebie, bo już będzie wiedziała co zrobić.

Niektóre dzieci potrafią być okrutne, a te bardziej wrażliwe biorą wszystko do siebie, odchodzą, zamykają się w sobie, bo nie wiedzą jak zareagować.

Muszę przyznać, że to fajny pomysł. Można to zrobić w formie zabawy nawet! Chyba skorzystam z Twojej rady iwona :)