Starszy w rodzeństwie ma gorzej? - Forum

Schodzić to jedno - drugie to brać za młodsze dziecko odpowiedzialność, pilnować i dostawać w skórę jak tamte coś wymyśli i podkabluje. Mam 2 młodszych braci - wiem co mówię.

Ooooo własnie, obrywać z to młodsze. 

Kiedyś pod sklepem stała dziewczynka może miała 4 lata a w wózku siedziała jej siostra, nie umiała jeszcze chodzić. Matka w sklepie robiła zakupy. Nagle wrzask! Okazało się, ze tą młodszą ukąsiła pszczoła. Ojjj jak tej starszej się oberwalo. 

Mam młodszego brata i faktycznie zdarzało się tak: ustąp, bo młodszy, ustąp, bo on nie rozumie, młodszy bo to i tamto... strasznie tego nie lubiałam i odgryzałam się niekiedy 'no, młodszy i głupszy' za co mi się obrywało. z czasem to zanikło, a teraz w ogóle nie czuję, że jak on jest młodszy to coś tam, mimo, że różnica wieku jest spora (5 lat).

U mnie też tak było. Na dodatek ten mój młodszy brat szybko zakumał jak moze sobie wywalczyć to co chce, więc tak długo piszczał, ze trzeba było mu ustapić. Zawsze miałąmwięcej obowiązków jako pięc lat starsza a przywileje takie same jak brat. Z tego powodu dziećiństwo upłynęło nam na samych kłótniach. Za to teraz nadrabiamy tamte lata i teraz jesteśmy w swietnej komitywie.

Mogłabym to samo powiedzieć! Ale teraz jest dużo, dużo lepiej. mamy wspólne tematy, dogadujemy się. i strasznie mnie to cieszy!

jestem najstarsza...
pomoz to, bo ona mlodsza to trzeba jej dac i takie tam.....juz rzygac mi sie chcialo od gadania matki....

Jasne ze ma gorzej:) Musiałam doplinować siostry zawsze by zajdła  obiad a przedtem ten obiad ugotować:D
Ja paliłam w piecach i sprzątałam:) Ona to był taki wolny ptak:)
Ale nie żałuję;)

u nas jest roznica 3 lat,ale z racji takiej ze ten mlodszy to chlopak wiec ja musialam sprzatac,a on nic nie robil i w sumie tak jest i teraz,chociaz mieszkamy sami i ja go ganiam troche do sprzatania chociazby po sobie,a zawsze jak on cos nabroil obrywalam ja,

ja musialam byc o 22 w domu,a on przychodzil o ktorej chcial,wszystko bylo mu wolno

Starszy do pewnego czasu miał lepiej, bo był jedynakiem.
Ja wiele razy słyszałam tekst:"ustąp..." a mam i starsze i młodsze rodzeństwo, więc zaobserwowałam jak kto ma.
Przy złośliwym młodszym rodzeństwie też nie jest zbyt ciekawie, kiedy starszy zaczyna dojrzewać, wiecie o co chodzi, w każdym filmie się z tego śmieją.
Natomiast na koniec odczuwa pewnie presję, że musi jako pierwszy "wyjść" z domu, gdy tymczasem młodszy ma już partnera/partnerkę i widać, że będą chcieli brać ślub.

No miałam lepiej, do 2. urodzin - nie licząc przedziwnych eksperymentów, które wykonywali na mnie rodzice - z niewiedzy i niedoświadczenia :) Potem urodził się pierwszy brat i mama oddała mnie na wychowanie do babci, bo brat był niezwykle koszmarnym, wiecznie ryczącym niemowlęciem, a ja byłam grzeczna - grzeczny wszystko zniesie. Wróciłam do mamy dopiero jak miałam 5 lat i cały czas czułam się mniej kochana, wszystko co dotyczyło brata było ważniejsze, od moich potrzeb. Skończyło się, gdy urodziła się pozostała dwójka - wówczas mama miała dla wszystkich równie mało czasu :) A stosunki między nami się poprawiły :) Dwójka to najgorsza ilość rodzeństwa, bo jest tylko A i B, białe i czarne, dobre i złe. Przy większej ilości dzieci wszystko się już rozmywa :)

A moja siostra miała lepiej. Była oczkiem w głowie całej rodziny przez 7 lat, poza tym sytuacja finansowa rodziców była o wiele lepsza, niż wtedy kiedy w ciągu 3 lat przyszłam na świat ja i młodsza siostra.
W szkole nauczyciele patrzyli zawsze przez pryzmat starszej siostry. Raz nawet usłyszałam od matematyczki:"Elżbieta była uosobieniem dobra, a ty?!?!!!"

Nie wiem Alu, czy jest to niesprawiedliwość. W niektórych przypadkach takie podejście jest uzasadnione. Powinna być różnica w zachowaniu np. roczniaka i pięciolatka. Kiedy ten młodszy płacze, ze chce grzechotkę, a starszy robi to samo, to chyba coś tu jest nie halo?

Oczywiście ustępowania młodszemu we wszystkim też jest nie fair, ale pewne zachowania starszemu mogą już nie pasować, a młodszemu jeszcze uchodzić.

Znam sprawę od podszewki, bo jestem ... środkowa w rodzeństwie, czyli zarówno młodsza jak i starsza:)

Nie wiem jak to jest, bo jestem jedynaczką. Moja Mama jest najstarsza z 3 rodzeństwa i mówi, że zawsze miała najgorzej, bo musiała pilnować młodszego rodzeńastwa i dostawała za nich jak coś zbroili a ona ich nie dopilnowała.

Po moim Mężu też widzę, że ta reguła się sprawdza...rodzice najwięcej od niego wymagali, ale moim zdaniem najstarsze dzieci są najlepszą podporą rodziców na "stare lata"...tak jest i z moją Mamą i moim Mężem.

Oj, ile razy musiałam tego słuchać...Moi rodzice powtarzali mi to w dzieciństwie bez przerwy.Bardzo często też obwiniali mnie za przewinienia mojego młodszego brata.Dlatego, mimo że bardzo go kocham, uważam to do dziś za wielką niesprawiedliwość i żaden argumnet usprawiedliwiajacy nieodpowiednie zachowanie młodszego rodzeństwa