Zakazy - reakcja dziecka. Bunt dzieci w różnym wieku. - Forum

To zależy nie tylko od wieku, ale i od tego, czego ten zakaz dotyczy.

Jeśli chodzi np. o oglądanie ulubionej bajki - jest pyskówka:) Kiedy pada deszcz i nie wolno wychodzić na dwór jest juz inaczej, bo łatwiej to wyjaśnić. Ból oczek czy noszenie okularów w przyszłości jakoś na Julkę nie działa - przyszłość jest dla tak małych dzieci abstarkcją - ale juz deszcz, który może zobaczyć i dtoknać działa!

Młody obecnie reaguje w ten sposób, że układa usteczka w podkówkę, wyciąga raczki i zaczyna płakać oraz przepraszać.

Zapraszam do lektury arytułułu o buncie dzieciaków

U mnie te zasady podziałały :)))

Rodzimy sobie z buntem Stasia ustalając zasady. Mówimy jak nie należy postępować i jakie będą konsekwencje jeśli do zasad się nie zastosuje. Np młody zaczyna rozrzycać klocki i po nich chodzić. Tłumaczymy mu, że jeśli będzie tak dalej postępować to może się poślizgnąć i rozbić głowę, kolano a poza tym niszcyz podłogę. Jeśli nie przestanie zabierzemy mu klocki i nie bedzie się  nimi bawił. Często to działa, czasem trzeba zabrać klocki a młody wędruje do kąta. Jak postoi w nim dwie, trzy minuty to od razu przeprasza i rzuca się na szyję aby go przytulić. Po takiej akcji już wie, ze postąpil niewłaściwie.

Gdy idziemy do sklepu ustalamy zasady, co wolno a czego nie. Tłumaczę mu co kupimy i Staś dzielnie mi pomaga. za taką pomoc zawsze jest nagroda w postaci np soczku lub chrupek.

Swietny artykuł.

Chyba bede musiała skorzystac!:)

Super podejscie. U mnie to chyba jeszcze za wczesnie... tlumaczenie co moze sie stac, jak mała cos wykombinuje, ale tłumacze.

Lepiej probowac przetłumaczyc, nawet 1,5 rocznemu dziecku niz dzialac krzykiem..

Maja gdy jej się czegoś zabrania najczęściej strzela focha lub zaczyna płakać, choć wie, że ja i tak nie zmienię zdania.

Jak była mniejsza potrafiła ratunku szukać np. u babci, z czego byłam bardzo niezadowolona bo babcia stawała w jej obrnie.

Napewno trzeba tłumaczyć dziecku dlaczego nie wolno czegoś robić i oczywiście nie tolerować histerii.

O to mala szuka u mnie, jak np moj tata jej czegos zabroni...

moja mala ma dopiero 1.5 miesiaca ale ma charakterek hehe

jak cos sie jej nie podoba albo czegos nie chce to strasznie krzyczy macha nozkami i raczkami jak szalona...

Madzia jeszcze 2 miesiące temu na słowa nie wolno, nie rób tego reagowała jak bardzo grzeczne dzieko - słuchałą i reagował. Teraz mamy bunt dwulatki :) My przestaliśmy mówić nie... Co prawda ona nie ma ataków histerii ale sprawdza naszą wytrzymałość. Gdy my mówimy - nie wolno, ona uśmiecha się i nic nie robi sobie z naszych słów... Po co mamy podburzać nasz autorytet. Patrzymy tylko, by nie zrobiła sobie krzywdy i w ogóle nie reagujemy - wręcz przeciwnie, zajmujemy się grzecznym, młodszym dzieckiem a Madzi szybko się nudzi i rezygnuje. Po porstu chcemy przeczekać :)

a co zrobić kiedy to 8 miesięczniak domaga sie czego a na hasło nie wolno śmieje mi się w twarz :)

jak mu cs zabiorę jest histeria na całego, czasami muszę oddać bo np krzyczy w sklepie w niebogłosy,

mam nadzieję że niebawem zacznie rozumieć co do niego mówię :)    

Uuu. Jak dla mnie to nie zrozumie nagle. On już teraz uczy się terrooryzować Cię na każdym kroku. Moja 10-cio miesięczna Kornelka też tak robiła. U nas efekty przyniosły - spokój i konsekwencja. Jak jej czegoś nie było wolno to zabierałąm to, lub ją w inne miejsce i pomimo jej histerii nie zwracaliśmy na nią uwagę. Niesłychanie szybko mijał jej dramat i zapominała o wszystkim Tydzień zajęło nam uczenie jej, że skoro mówimy, że nie wolno to znaczy nie wolno... Było warto :)

Podobno nie ma buntu 2-latka, 2-latki są zupełnie ułożone, jest za to bunt 18-miesięczniaka ;) Lu w tym wieku była najokropniejsza pod tym względem, walczyła do upadłego. Potem już z górki, teraz jest fantastyczną dziewczynką z którą się można dogadać, wytłumaczyć, ustalić wspólnie zasady.

Jak rodzic ustala zasady, które płyną z serca i ma do nich pełne przekonanie, to konsekwencja w trzymaniu się ich przychodzi sama. A co do pierdółek, to mam bardzo niepopularne podejście, pt. nie tyle konsekwencja, co spokój i opanowanie rodzica. Ja bywam niekonsekwentna (np. jednego dnia odmawiałam brania na ręce, a drugiego, gdy widziałam że młoda jest naprawdę zmęczona, brałam bez gadania), i mam wrażenie że dzieci w niekonsekwencji się zupełnie nieźle odnajdują, natomiast gdy zabraknie opanowania i spokoju, to zaczyna się sajgon ;)

A Julka ostatnio posuwa się do szantażu emocjonalnego...

Kiedy czegoś jej zabraniam przychodzi do mnie i mówi:- Mamusiu, ale ja cię tak bardzo kocham! Dam ci buźki!...

No masakra!

Uczymy się każdego dnia poskromic malego buntownika. Najlepsze jest ustalanie zasad i tlumaczenie.

Skad ja to znam!:)

O własnie. Anetko jestes poddanna testom!:)

U nas tez tak było czasami, zwłaszcza jak mała własnie zobaczyła telefon, a nie chciałam jej dac.

Nie popusciłam. I teraz stwierdzam, ze jest o niebo lepiej!:)

O kurcze! Niezła!:)