Monopol na wychowanie - Forum

Od wielu lat marzę żeby pomieszkać trochę w Hiszpanii. Jestem zachwycona ich językiem, zabytkami, ciekawą kulturą i oczywiście ciepłym klimatem. Takie wiadomości wcale mnie nie cieszą.

Ciągle i niezmiennie twierdzę, że wychowanie to jest rola rodziców. Szkoła ma uczyć. Ale jeśli rodziców wychowywało podwórko i z konieczności szkoła, to skąd oni mają umieć wychowywać swoje dzieci. Wiem zdarzają się przypadki, że nauczeni przykrym doświadczeniem podejmują się roli rodzica wychowawcy. I nawet dobrze im to wychodzi. I fajnie. I to jest dowód , że najlepszymi wychowawcami są rodzice. 

A jeśli będziemy dzieci właściwie wychowywać, to nie damy podstaw do wtrącania się kogokolwiek w nasze życie rodzinne. 

A co to znaczy właściwie? Bo Państwo może mieć inne rozumienie tego pojęcia, niż Ty :(

No to Państwo ma problem .Bo ja , nie!!!!!!!

Widzisz - na razie nie masz. Ale w Hiszpanii to rodzice mają problem, przynajmniej ci, którzy chcą wychowywać dziecko według swojego światopoglądu.

Sam tytuł - "Monopol na wychowanie" daje wiele do myślenia... Ile rodzin - tyle problemów i jak znależć na to wspólny "złoty środek" - czy w ogóle taki jest Jeśli Hiszpania znajdzie taki - to nagroda Nobla chyba będzie im się należała... w co watpię - ale to moje zdanie.

Mówi się, że u nas za czasów "komuny" też Państwo ingerowało poprzez szkołę i ZMS w wychowanie dzieci i młodzieży. A jednak wyrosło mnóstwo ludzi, którzy swoją postawą zasługuje na szacunek. Jeszcze raz powtarzam: rodzice są wychowawcami. I jeżeli spełniają należycie ten obowiązek to nie straszne jest im wtrącanie się państwa w ich kompetencje. Ale jeżeli wychowanie własnych dzieci sceduje się na różne instytucje ( szkoła, internaty itp.) to gdy otworzą oczy jest już za późno. I pretensje do wszystkich  - tylko nie do siebie. 

Przecież u nas też są szkoły z internatem. Ba! Słyszałam nawet o przedszkolach całotygodniowych z internatem. 

I do kogo potem pretensje? Do Państwa. A gdzie i co robili rodzice gdy Państwo im dzieci wychowywało?

A najlepszą instytucję wspomagającą rodziców w wychowywaniu dzieci czyli babcię zmusza się do coraz dłuższego okresu pracy. I to w imię dobra tejże babci. I nikt nie pyta się jej o zdanie!!!!!!!!

Hmm czytając część artykułów, postów na innych forach czy komentarzy - mam wrażenie, że znaczna część Polaków (oby to było tylko wrażenie) pragnie Państwa opiekuńczego - które zatroszczy się maksymalnie o swoich obywateli - nakarmi, wychowa, da pracę, mieszkanie; zabierze bogatym, da biednym. Socjalny raj.

A to najlepsza droga do tego, co jest w Hiszpanii. Wychowanie obywateli wg widzimisię rządzących, najlepiej ateistycznie, tolerancyjnie. I nie ucząc myślenia.

Od Państwa wymagam tego - by pozwoliło mi pracować i nie kładło ręki na moje pieniądze. O resztę zatroszczę się sama. By nie utrudniało mi założenia rodziny.

Dzieci chciałabym wychować wg wartości ważnych dla mnie. Zastanawiam się, za ile lat u nas to nie będzie możliwe.

Tam sytuacja jest taka, że część rodziców bardzo chce wychowywać swoje dzieci aktywnie, wg swojego spojrzenia na świat - a Państwu się to nie podoba. I się robi dziecku wodę z mózgu - bo w domu słyszy, że to jest czarne, a tamto białe, a w szkole mu powiedzą, że jest na odwrót, albo że wszystko jest kolorowe.

W PRLu za danie klapsa dziecku chyba nikt nie wtrącał do aresztu, jak w Szwecji, prawda?

Zgadzam się z Toba Ducinaltum... Też nie oczekuję od państwa nadopiekuńczości i niańczenia... Pragnę tylko mieć godziwy dostęp do pracy, świadczeń zdrowotnych, mieć zapewnione bezpieczeństwo publiczne i móc decydować o sobie i swoich dzieciach bez dziwnych ingerencji wzbudzających niekiedy wręcz strach... Jeśli państwo by tak bardzo chciało mieć udział w wychowaniu to niech POMAGA rodzinie być rodziną bez trwogi o przyszłość a nie wymyśla dzikie ustawy godzące w podstawową zdrową komórkę społeczną... I nie chodzi oto, żeby wkładali mi w ręce państwowe pieniążki... Niech mi tylko durnymi podatkami nie zabieraja tych, które własnoręcznie zarobię...

Smutne, że wielu ludziom ten "socjalny raj" naprawdę odpowiada. Są gotowi poświęcić swoją wolność czy prywatność, w imię tego, że państwo im miskę z jedzeniem podsunie. 

wolałabym czasem "socjalny raj" od tego, co serwuje się u nas. Przeglądałam dziś swoje dokumenty dot. choroby i zus i aż mi się ręce zaczęły trząść z nerwów.

Bo u nas jest niepełna wersja tego raju - czyli wysokie podatki i mało pomocy ze strony państwa. 

Ja bym wolał niskie podatki i mało pomocy :-) 

Ale przede wszystkim trochę sprawiedliwości.

  Nie zostawianie chorej osoby bez środków do życia. Bo ta osoba nie zaplanowała choroby. I takiej osobie pomoc potrzebna.

Gdy taka osoba ma wskazaną chorobę zawodową, to możliwość przekwalifikowania.

Gdy przepisy prawa dają mozliwość, to respektowanie tych przepisów.

Gdy można się ubiegać o odszkodowanie, to wypłacanie tego odszkodowania, a nie przekłamywanie ( zapis mówi o uszczerbku na zdrowiu, według mojego lekarza spełniam wymóg, według sądowego - nie. Według różnych zapisów też spełniam wymóg, ale nie według zus)

Co mi z tego, że podatki niskie, jak mnie nikt nie chce zatrudnić, jak nerwy zjadłam. Wtedy pomoc państwa normalnego jest wskazana, czyż nie?

Czasem państwo nic nie pomaga.Nie pomaga, bo sa ustalone przepisy, które krzywdzą. A NIC to jest źle. NIC to jest bardzo źle.

Bartt: "W PRLu za danie klapsa dziecku chyba nikt nie wtrącał do aresztu, jak w Szwecji, prawda?"

Prawda. Zatem... czy dobrze Cię, Bartt, zrozumiałam, iż sugerujesz, iż w PRL-u było lepiej niż w Szwecji, jesli chodzi o ingerencję państwa w życie człowieka?

Sugeruję, czy wręcz twierdzę, że niektóre współczesne demokratyczne kraje, np. Szwecja, ingerują w życie swoich obywateli (np. w sferę wychowania dzieci) bardziej, niż to robiły władze komunistyczne (czy socjalistyczne, jeśli ktoś woli). 

Zupełnie się z Tobą nie zgadzam, Bartt. Ale cóż, nie dziwię się ... Ty czasy PRL-u znasz co najwyżej z opowiadań :)))

Powaliłaś mnie tym argumentem i w sumie nie powinienem już się podnieść, ale mimo wszystko to zrobię i spytam, z czym konkretnie się nie zgadzasz? Tylko nie próbuj mi imputować, że w jakiś sposób gloryfikuję PRL. Co najwyżej deprecjonuję systemy takie, jak Szwecja. 

Skoro twierdzisz jak wyżej... czyli że Szwecja bardziej ingeruje w życie obywateli niż była komuna, to stawiasz ten system ( komunę) pod tym względem wyżej niż demokratycznej Szwecji i  ja się z tym nie zdadzam.  

System szwedzki ( nawet jesli nie jest doskonały) ma na celu ochronę dziecka, system komunistyczny miał jeden priorytet: ochronę systemu. Wyrządził wiele zła rodzinom ( zwłaszcza w czasach stalinowskich) , ustawiał dzieci przeciwko rodzicom ( niechlubny, a częsty casus Pawki Morozowa), kazał w wielu wypadkach odcinać się od desydenckich rodziców, wstydzić za nich, dokonywać publicznie ich krytyki. Dokonywał tak potęznej indoktrynacji w wychowanie, wyśmiewał postawy religijne i patriotyczne w rozumieniu niesocjalistycznym, kpił z BOGA. A Ty stawiasz go wyżej od szwedzkiego... To budzi mój sprzeciw.