Jak wyrobić w dziecku charakter? - Forum

Czy metoda na cukierka, kładziemy przed dzieckiem cukierka i nie pozwalamy mu zjeść by wytrzymało jak najdłużej może zaskutkować? Bo o takich metodach też słyszałam.. 

Czy dziecko pozostanie zawsze dzieckiem i ten swój charakter już ma?

Moim zdaniem każde dziecko jest inne i już od niemowlaka ma zalążek swojego charakteru.

Metoda na cukierka jest dobra przy szkoleniu psa ale nigdy przy kształtowaniu charakteru dziecka.

Dokładnie.

Ja zawsze byłam bardzo nieufna i chorobliwie wstydliwa. W żaden sposób nikt nie był mi w stanie pomóc. Charakter wyrobił mi się dopiero na studiach.

Niestety, niektórzy takie właśnie metody stosują.. Posprzątasz pokój to dostaniesz to i to.. jakby inaczej dziecka zachęcić nie umieli ..

A to ja takie metody czasami stosuję. Przykładowo bawi się klockami, nudzi się i chce bajkę. No to mu mówię, że bajkę włączę, jak posprząta klocki. Nie sądziłam, żeby to było coś złego.

Zmuszanie nic nie da. A powtarzanie w obecności dziecka, że jest nieśmiałe i się wstydzi, jeszcze bardziej powoduje jego frustracje.

Hania jest narazie odważna (nie wiem po kim), zdarzają jej się jednak sytuacjie że np: nie chce odpowiedzieć jak ma na imię, bądź nie chce komuś podać ręki. Mówię wtedy, że może następnym razem przywita się sama i mówię, że nazywa sie hania. Jesteśmy też na etapie odpieluchowywania i denerwuje mnie moja mama, która mówi Hani taka duża dziewczynka jesteś, a jeszcze kupę w majtki robisz. Dla mnie to deprymujące, a nie motywujące.

To nie jest nic złego i nie ma nic wspólnego z metodą "na cukierka".

A taka sytuacja: Idziemy z dzieckiem na spacerek, nagle dziecko siada na ziemi i mówi że dalej nie idzie i już! Co robicie w takiej sytuacji? -Ulegacie dziecku i bierzecie je na ręce -Czekacie chwilkę by odpoczęło -Zachęcacie słowami do dalszej wędrówki? -A może przekupujecie smakołykiem lub obiecanką miłego końca wycieczki?

Jeszcze mi się taka sytuacja nie zdarzyła. Nie wiem co bym wymyśliła. Gdyby mi się spieszyło, to bym pewnie i na ręce wzięła. Gdybym miała czas, to bym przeczekała, starając się przekonać do dalszej wędrówki. "Przekupstwo" byłoby raczej ostatnią rzeczą, po jaką bym sięgła.

Ja miałam takie sytuacje z Majką. Wymyślałam więc jakieś zabawy. Np: Majka stój...Majka idź. I skutkowało. To był krótki okres ale był. Co prawda nie siadala na ziemi ale chciala na rączki, bo zmęczona była. Więc szukałyśmy ławeczki i odpoczywałyśmy. A teraz już dawno jest po problemie. 

taką metodę wychowania  zauważyłam u wielu znajomych. Ja staram się nie ulegac dziecku. Chce byc w yum konsekwentna. denerwuje mnie tylko to, że mama jak słyszy płacz dziecka to krzyczy na mnie "czemu nie dasz jemu tego czy tamtego" i tak podważa moje postepowanie. Dziecko jest bardzo przebiegłe i szybko kopiuje zachowanie od nas. Kiedy jestem sama z dzieckiem to jestem nieustępliwa, ale gdy mama wróci z pracy to już koniec

Każde dziecko jest inne i w danych sytuacjach zachowuje się inaczej... Na pewno metoda na tzw. cukierka nie jest wskazana a bardziej odpowiednie podejście do zaistniałej sytuacji...

Tak jak pisze Ania - chcesz bajeczkę to najpierw trzeba posprzątać zabawki - to bardziej do mnie przemawia i tak starałam się postepować z moimi dziećmi chociaż aż takiego problemu nie było...

Oliwka z kolei już od małego tak ma, że jak jej się powiedziało, że tego nie można ruszać czy tak nie robić to nie trzeba było powtarzać jej dwa razy...

Ziemuś z kolei to już inna bajka - ten to potrafi "wymuszać" czasami nie krzykiem a śmiechem... i weź takiemu nie daj co chce... he he he...

Powoli jednak i on zaczyna być bardziej posłuszny... a charakterek to ma... ojjjj ma...

Tymcio już spokojniejszy jest... jak będzie dalej to zobaczymy...