Jak oduczyć dziecko wyzywania rodziców? - Forum

Ja myslę, że takie wyzwiska musiał uslyszeć gdzieś, np w szkole,/... Wiesz rtowarzystwo i środowisko robie swoje..

Musisz byc nieugięta. Za każde wyzwisko-1 minutabkary, np siedzenie na schodach..Jak obrazi Was kilkakrotnie- tyle samo minut na schodach, bądź w łazience..

Kuba jest na tyle duzy, że wie, co i jak... I wie, jak w Was uderzyć, aby zabolało. Konsekwencja mozesz zdziałać duzo. Poza tym zakaż kompa i bajek na tv..Jesli zachowanie bedzie ok, wtedy będa i bajki.

U nas jest inny problem z Ziemusiem - jak tylko ma okazję to albo Tymcia ugryzie albo drapnie... no szok, nic nie pomaga, ni kary, ni rozmowy... syn z synową też nie wiedzą co mają robić w tej kwestii...

Jak jest sam wszystko jest okej - fajnie się bawi, jest grzeczny a jak tylko Tymcio jest w pobliżu to od razu mały diabełek w niego wstępuje chociaż wszyscy zajmują się i jednym i drugim...

Nie powinien czuć się "odrzucony" z powodu młodszego braciszka bo syn z synową i my również od poczatku staraliśmy się by tego nie odczuł a jednak coś nie jest tak, że postępuje, jak postępuje...

Moja droga, po pierwsze trzeba by było się zastanowić skąd Wasz syn nauczył się takich słów. Należy też z nim porozmawiać czy wie, że takim zachowaniem sprawia że rodzicom robi się smutno. W momencie kiedy dziecko je i ogląda telewizje, rozprasza się i woli oglądać coś co go zainteresuje niż jeść. Powinny być ustalone pory oglądania bajek oddzielnie od spożywania posiłków. Ważnym elementem jest też, żeby nie bagatelizować problemu i stawiać jakieś granice żeby syn nie poczuł, że ma przewagę nad rodzicami. 

Dziecko wzoruje się na kimś. Może poza domem spotyka takie zachowania albo rodzice przy nim się kłócą. Jeżeli odizoluje się go od takich scenek na pewno mu przejdzie.

Dzień dobry

Sytuacja w której się pani znalazła nie należy do łatwych. Jestem ciekawa ile lat ma pani syn? Wydaje mi się, ze on nie zdaje sobie sprawy  ze znaczenia słów których używa. Widzi natomiast pani reakcje na nie. Prawdopodobnie jest pani zdenerwowana i zagubiona . Aby znaleźć przyczyny takiego zachowania musi pani odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Proszę odpowiedzieć  jak najbardziej obiektywnie i szczerze:

- Ile osób liczy wasza rodzina?

- Od jakiego czasu  występują trudne zachowania u syna?

- Jak pani sobie radzi w trudnych sytuacjach? Jak się pani wtedy zachowuje?

- Jak zachowują się domownicy w trudnych sytuacjach?

- Czy w domu panują zasady przestrzegane przez wszystkich domowników?

- Czy syn ma swoje obowiązki w domu?

- Czy syn wolny czas spędza z rówieśnikami ?

- Czy zna pani dzieci/ osoby z którymi spędza wolny czas pani syn?Odpowiedzi na te pytania pomogą po części zrozumieć  trudne zachowania syna. Może miało miejsce jakieś trudne wydarzenie w jego życiu z którym nie potrafi sobie poradzić.  Może ma jakieś problemy w szkole lub z rówieśnikami . Dzieci często nie rozumieją swoich emocji i nie potrafią ich interpretować . Kolejna sprawa to czy w państwa domu panują zasady, które są respektowane przez wszystkich domowników. Dzieci potrzebują zasad. Czegoś niezmiennego w swoim otoczeniu. To nie musi być wojskowy dryl  ale kilka reguł które z czasem mogą przekształcić się w zwyczaje np. coniedzielny obiad, ustalone pory posiłków , jedzenie posiłków we wspólnym gronie z wyłączonymi – telefonem, telewizorem i komputerem- zasada ta powinna obowiązywać wszystkich domowników bez wyjątku. Tego typu wspólne zajęcia pomagają w budowaniu relacji z dzieckiem. Na początku może nie być łatwo, bo syn przyzwyczajony jest do innych rzeczy ale z czasem przywyknie , ważne jest aby się pani nie poddawała. Stabilizacja  i niezmienność zasad pomoże dziecku w prawidłowym rozwoju i budowaniu poczucia bezpieczeństwa. 

Proszę przeanalizowac swoje zachowanie w trudnych sytuacjach. Syn może naśladowac kogoś z najbliższego otoczenia. Sam nie radzi sobie z emocjami więc powiela zaobserwowane zachowania. Aby łatwiej było pani reagowac na trudne zachowania syna proponuję książkę pt”Jak mówic żeby dzieci słuchały i jak słuchać żeby dzieci mówiły” A.Feber i E.Mazlish. Jest bardzo ciekawie napisana oraz poparta doświadczeniami rodziców z Polski. Może ona pomóc pani w pracy nad tym , aby pokazać synowi sposoby na rozładowanie negatywnych emocji. Trzeba pomóc mu radzić sobie z emocjami w odpowiedni dla niego sposób i akceptowany przez otoczenie. Złości nie da się wyeliminować, ponieważ każdy z nas ma sytuacje które go denerwują. Trzeba wypracować odpowiedni sposób wyrażania ich. Kiedy syn zobaczy że w domu zaczeły panować nowe zasady , może nie być nimi zachwycony lecz wytrwałość z pani strony może przynieś zaskakujące efekty. Dla syna i dla pani do wspólnej lektury polecam jeszcze jedną książkę „ Jak przeklinać.Poradnik dla dzieci” Michała Rusinka. Proszę się nie przerażać tytułem , jest to bardzo śmieszna książka na temat przekleństw wymyślonych przez dzieci dla dzieci. Może syn znajdzie tam takie „swoje przekleństwa” którymi zastąpi te „dorosłe” i będzie ich używał w chwilach trudnych dla siebie.

Czeka panią dużo pracy w budowaniu pozytywnych relacji między wami , ale skoro szuka pani pomocy to znaczy że chce pani zmiany i poprawy waszych stosunków. Swiadczy to również o tym że widzi pani problem a to bobry początek. Życzę powodzenia