Mój syn mnie testuje - Forum

Nie jestem w rozsypce żeby brać środki uspokajajęce. Dla mnie to jest ostateczność. Myślę że na tym etapie muszę znacznie zmienić postępowanie. Być bardziej konsekwentna. Pozwalać nie na to na co chce i powinnam. Nie iść na ustępstwa dla spokoju. To najgorsza droga pozwolić by mieć świety spokój. 

I tu chyba jest pies pogrzebany. Ty mu dajesz nadzieję, na kolejny "cyrk" z jego strony. On to pewnie rozumie przez to, że kolejnym razem jak będziesz w mieście to mu kupisz daną zabawkę"

Ach, ciężko jest z tymi dzieciakami. Mnie też pewnie niedługo to czeka:) Czasem mam dość takiego niemowlaka, a co dopiero jak zacznie "pyskować":)

Aga witaj w moim swiecie:D okres 3,5-4 lata to ciezki wiek obecnie u nas

A ja myślałam, że wszystkie Mateusze to grzeczni, posłuszni i rozsądni chłopcy. Widzę, że zdażają się wyjątki.

O ile pamiętam to wszelki bunt w sklepie czy na ulicy mijał jak powiedziałam: Pa! ja idę a ty jak chcesz to zostań. Wystarczyło zrobic 3 kroki a już wołal: mama czekaj. I to chyba najlepszy sposób  

I pomyśleć jak nie mogłam się doczekać aż zacznie mówić a teraz przestać nie może....

To dobra droga według mnie.

Jak dziecko wie, co mu wolno a co nie, czuje się bezpiecznie.

na początku na pewno będzie ciężko, ale lepiej zrobić to teraz bo za parę lat okaże się niemożliwe

Mateusz wie co mu wolno a czego nie aczkolwiek troszkę traktuję go bardziej jak równego sobie. Czasem trzeba dziecko traktować jak dziecko i nie ,,wydoraślać,, go na siłę. Są sytuacje kiedy sam może decydować ale nie zawsze. Konsekwencja jest trudną rzeczą. Podtrzymuje mój sposób i kiedy Mateusz jest nieznośny nie reaguje. Daje mu chwile na uspokojenie się a sama idę do swojej sypialni żeby ochłodzić emocje. 

Asiula! Dziwne są Twoje wypowiedzi. Piszesz, ze masz kłopoty z synem. Ale jeśli któraś z nas je potwierdza, to wtedy wybielasz albo syna albo siebie. A więc albo masz te kłopoty albo nie? Ja uważam, ze bardzo go rozpuściłaś. I teraz już jest trudno go okiełznać. A będzie jeszcze trudniej. Nie osiągniesz tego zakazując mu wielu rzeczy i zamykając się w sypialni "aby ochłonąć". On wówczas będzie czuł się zostawiony samemu sobie ze swoimi problemami. bo że już je ma to to fakt.

Myślę, ze powinnaś z nim rozmawiać i rozmawiać o jego zachowaniu. Ale spokojnie i nie na zasadzie" jaki jesteś zły a inni tacy grzeczni". A poza tym nic na dziecko nie działa lepiej jak dobry przykład. Możesz mówić tysiąc razy a jak będziesz postępować wbrew temu co mówisz, to ono i tak nie będzie Ciebie słuchać. A jeszcze do tego dochodzi konsekwencja w postępowaniu. Jeżeli Ty sama pod jego naciskiem łamiesz ustalone przez siebie zasady, to on nie będzie Ciebie słuchać nigdy, a tym bardziej jak będzie dorastał.

Tak jak sama stwierdziłaś, to jest jeszcze dziecko. I możesz jego jeszcze ukształtować. Bo za rok albo kilka lat będzie już za późno.

Nie gniewaj się za ostre słowa , ale ja mam doświadczenie. Wychowałam dwoje dzieci, pomagam wychowywać dwie wnuczki. Opiekowałam się czwórką obcych dzieci. Więc można polegać na moim zdaniu.

A u Was widzę  symptomy poważnych problemów.

To zamykanie się w pokoju nie jest obroną przed nim ale najzwyczajniem ochłonięciem. Sama musze ochłonąć najpierw i potem na spokojnie zając się problemem. To nie jest ignorancja czy pozostawienie go samemu. Mocne argumenty do dziecka nie przemawiają a jedynie spokój. Mateusz jest rozpuszczony i wykorzystuje to. Nie chodzi o rzeczy materialne ale o to że to wszystko  z mojej strony względem jego nie jest kompromisem a spełnieniem jego zyczeń. Wydaje mi się że nie wygrał a tak naprawdę wygrywa. 

No to koniecznie przemyśł , to o czym napisałam. Dobranoc!!!!

Dziękuję za rady 

Bardzo proszę!!! I zawsze służę podobnymi radami.

Takie moje spostrzeżenie na dobranoc. Sama nie zawsze słucham co Mateusz do mnie mówi. Muszę uważnie wysłuchać tego co on chce powiedzieć nie ,,spalając,, go już na starcie. Wtedy i on będzie chciał mnie słuchać. Brakuje mi cierpliwości. 

Dobranoc