Dziecko leży, płacze i ... co dalej? - Forum

Ja niedawno miałam taką ochotę, już nie pamiętam, co to była za akcja..Byłam wtedy w ciąży...

AA...już wiem..Tatuś na stacji benzynowej kupił synkowi batona i soczek, a sam kupił sobie pół litra i włożył tą butelkę do synka reklamówki i kazał mu nią nieść....

Z daleka to widziałam, już odchodzili, a przyszła moja kolej do kasy, potem żałowałam, że nie zwróciłam uwagi facetowi...

Niestety odpowiedzialność i mądrość niektórych tatusiów powala.

Ale skąd wiesz o co chodziło? Niektóre dzieci w ten sposób "terroryzują" rodziców. Jak ktoś by do mnie podszedł i tak zwrócił uwagę to bym chyba go obśmiała.nawet jeżeli, niektóre dzieci są grzeczne i się słuchają, to są tez takie które przy odmowie kupienia zabawki czy zabrania na lody robią przedstawienie.

Jakby matka go biła, szarpała, wykręcała nogi czy ręce - ok, trzeba zwrócić uwagę, pomóc dziecku, ale zwrócenie uwagi w powyższej sytuacji uważam za nadgorliwość.

Osobiście poczekałabym aż by się mojemu dziecku znudziły wrzaski i leżenie na ziemi.

Ja jakoś nie mogłam  przejść obojętnie, zwłaszcza, że kobieta wrzeszczała na to dziecko. A po drugie chyba wiesz czym mogą skończyć się takie ataki (wymioty, trudności w złapaniu oddechu itp)

Zresztą nigdy nie lubiłam jak dziecko płacze - tak już mam :)

nadgorliwość gorsza od faszyzmu- jak to mawiają...

Hafija ma dużo racji bo ja sama mam teraz małego terrora w domu :P i wtykanie nosa w nie swoje sprawy przez obcych ludzi wcale nie pomaga a wręcz nie potrzebnie drażni i tak mającego dosyć rodzica.

wcześniej córcia była grzeczna i kochana teraz na każde "nie" mamy szopkę nie gorsza niż opisana przez ciebie, a rodzic jest też człowiekiem i też nerwy mogą puścić zwłaszcza jak dziecko porobi takie miłe widowiska kilka razy dziennie.

nikt dziecku krzywdy nie robił więc po co robić robić większy stres rodzicom? przecież nas też to denerwuje że wszyscy się gapia jak byśmy dziecko co najmniej ze skóry obierali.

i bez przesady ze szkodliwością histerii ;) dziecko popłacze i kiedyś się uspokoi a dzielenie włosa na czworo i doszukiwanie się komplikacji i zagrożeń jest nie potrzebne.

na pewno lepiej by było gdyby każde dziecko nigdy nie płakało, było grzeczne i w ogóle zachowywało się jak by go nie było w miejscach publicznych ale ja np. wole szopki przeczekać niż dać małej za wygraną :P nie będę robiła tego co dziecko chce po to by komuś nie przeszkadzał płacz czy jego histeria.

ech zauważyłam już dawno temu że ludzie zaczynają być uczuleni na wiele sytuacji z dziećmi i doszukują się patologicznych zachowań tam gdzie ich nie ma. cóż się dziwić w końcu mamy głupie czasy ale z drugiej strony irytuje mnie to że prędzej zwróci ktoś uwagę normalnemu rodzicowi niż patologom którzy faktycznie krzywdzą dzieci...

Czasem każdemu puszczają nerwy i wrzeszczy, ważne żeby nie podnieśc na dziecko ręki.

Mój syn jak miał ok 3 lat darł się dopóki nie usnął ze zmęczenia.Przeważnie to były wrzaski o nic ale bardziej wkurzało mnie to że ten się drze w niebogłosy ,wymusza  a teście przychodzą z góry i mówią że mam się dzieckiem zająć bo oni chcą mieć spokój. Pomogło otwieranie okna na ościerz w takiej sytuacji bo potem sam wstydził się wyjść na ulicę po takiej akcji.

Dzisiaj spotkałam znajomą, którą lubiłam . Do dzisiaj. Gdy my rozmawiałyśmy a moja znajoma nawet zapisywała mi na kartce nazwę leku, Majka zaczęła marudzić i płakać. Na to moja znajoma: "co tak się drzesz" i "powrzeszcz trochę" . a mała jeszcze nie zdązyła wrzeszczeć i drzeć się. A na moja wiadomość, że młodzi jadą sami na urlop: "i co i zostawiają Ciebie z dzieciorami". I zdziwiona była, że ja chętnie zostaję i wręcz namówiłam ich na wyjazd.

I już jej nie lubię. I wcale się nie dziwię, że jest sama.

O rany! jaki tekst ... i tak o wnuczętach Twoich Ci powiedziała? Koszmar!

Moje dziecko także potrafi taki cyrk zaprezentować. My przyjęliśmy zasadę nie zwracania uwagi (krzycząc na nią sama się nakręcam i jest gorzej). Jeśli taką akcję robi w miejscu publicznym - to ją zostawiam i odchodzę na 2-3 kroki. Raz usiadłą w kałużę, by zrobić mi na złość... Ludzi dziwnie się na mnie patrzyli a moja córcia tylko czekała aż wybuchnę... jedak zdziwiło ją, że zachowałam spokój więc i ona odpuściłą. Później złapała mnie za rękę i całą drogę powtarzała "basiam, basiam... basiam" (przepraszam w wolnym tłumaczeniu) :)

Mnie także zdenerwowałoby mocno, gdyby ktoś zwrócił mi uwagę. Każdy ma proawo wychować własne dziecko w sposób jaki uzna za słuszny, oczywiście nie narażając jego zdrowia i życia... Ja nawet mojej teściowej powiedziałam, że ona miała już swoje 5 minut i tak jak wychowała tak teraz ma... Niektórzy rodzice przesadzają i to bardzo mocno, ale niestety jako jednostki nie możemy nic zrobić. Sama znam osobiście rodzinę, gdzie dzieci są ośmieszane a krzyk jest na porządku dziennym. Pewnie i oberać potafią... Mają kuratora i co z tego? Dziecko pomimo, że ma 7 lat ma nietrzymanie moczu lub odwrotnie - gdy wydaje mu się, ze chce się załatwić to idzie i nie może... Lekarze twierdzą, że wszystko jest ok. Przerażające jest to, że nikt nie wpadł na to, że to wina stresu na jakie jest narażane to dziecko... Polskie prawo niestety jest bezradne...

Ja się muszę zgodzić z Hafiją... Sama nie byłabym taka szybka w zwracaniu uwagi, bo wiem dobrze, co potrafią dzieci - na przykładzie mojej Julii, która miała czas, ze kładła sie an podłodze w sklepie i wrzeszczała, kiedy tylko miała przymierzyć jakąś rzecz... Dzieci są naprawdę różne, a kilkulatki świetnie potrafią manipulować dorosłymi, niestety... Nie zawsze dziecku dzieje się wielka krzywda, kiedy krzyczy czy płacze - jeśli nie ma ku temu wyraźnych oznak, nie zwracałabym uwagi. Bo i ja nie chciałabym, by ktoś zwracał mi uwagę, gdy ostatkiem nerwów próbowałam uciszyć Julkę w Pepco...

Podam przykład, kiedy uwagę zwrócić trzeba: dziecko zapięte w foteliku w zamkniętym aucie krzyczy wniebogłosy i próbuje się wyswobodzić. Matki nie ma. Przechodnie dzwonią na policję i straż pożarną. Maluch zostaje wyciągnięty z gorącego auta, a policja odnajduje matkę robiącą w najlepsze zakupy w hipermarkecie... Nie widzę żadnego wytłumaczenia dla takiego debilizmu.

ja w swoim życiu widziałam wiele takich sytuacji i współczułam rodzicom, że bezstresowo wychowywali dziecko tak mam nadzieję było kiedyś teraz może nie bezstresowo wychowują ale dzieci są też trudne

mojej sąsiadki syn ma 9 lat tyle co moja gabrysia sytuacja była złożona bo koleżanka miała nogę w ortezie bo kolano rozwaliła ja przez prawie miesiąc jej pomagałam bo był to okres gdy nasze dzieci do komunii się szykowały i pewnego dnia umówiła się ze mną, że zawiązę ją do sklepu z farbami bo miała malarza a farba się skończyła, jej mąż jest lekarzem i więcej go nie ma niż jest w domu więc zostałam jej tylko ja

przychodzę do niej bo jej samochodem jedziemy i co słyszę jak jej syn tonem nie dopuszczającym innego zdania oznajmia, że on nigdzie nie jedzie a jego młodszy brat również zaczyna tak mówić

wiecie jak we mnie się zaczęło gotować ale nic nie powiedziałam i takie przepychanki trwały parę minut aż w końcu poszli do samochodu

to nie jest jedyny przypadek gdy słyszę jak ten syn się do mojej koleżanki odnosi i obawiam się , że idzie to w złym kierunku zero szacunku dla dorosłych

nawet nauczycielki w szkole potrafi brzydko nazwać

zareagowac nie chciałam bo wiem że tej koleżance i tak jest ciężo i nie radzi sobie z tym synem do psychologa z nim chodzi a ten stwierdził że ma bardzo dużo do pracy w związku z jego wychowaniem

Zgadzam się z wypowiedzią poprzedniczki.Sama mam 2 i pół letnią córeczkę, która juz nie raz próbowała na mnie coś w ten sposób wymusić. Gdybym nie zignorowała jej zachowania powielałaby je potem aż do skutku. Teraz, po kilku nieudanych próbach, zrozumiała że niczego w ten sposób nie uda jej się osiągnąć.

I ja całkowicie popre Hafije,tak wasnie, mogl byc to atak malegp terrorysty...

Moja chrzesnica tak sie zachowywala, nie reagowalismy, sama potem przychodziła i przepraszała...

Mnie tez sie serce kroi, jak dziecko płacze, niezaleznie od powodu, ale w takiej sytuacji nie zwrociłabym uwagi.

Dziecko płaczem , chisterią wymusza na nas pewne rzeczy i ustąpienie mu jest błędem . Uwagi matce w obecności dziecka z całą pewnością bym nie zwróciła , bo to znacznie podważa jej autorytet u małego '' terrorysty '' . Być może zwróciłabym uwagę w humorystyczny sposób właśnie dziecku ....

Czekałam na Twoją wypowiedź Alinko! To jest własnie prawidłowe podejście do sprawy. I dziewczyny trzymajmy się tego. Ja też przecież mam dwie gwiazdy. Jedna próbowała takich występów a druga prawdopodobnie będzie próbować. Każde dziecko musi tego spróbować. A tylko od rodziców i dziadków zależy czy wejdzie mu to w nawyk.

Czytałam także jakieś opiniepsychologa, że dziecko potrafi wywołać wymioty na zawołanie, by zwrócić na siebie uwagę. O płaczu, zanoszeniu się i robieniu sinym także byłą mowa... Przeczekać jeśli nie dzieje mu się krzywda,bo w ataku szału i tak nic do niego nie dociera.

O właśnie - Alina powiedziała bardzow ażną rzecz - takim zwracaniem uwagi podważamy autorytet mamy u takiego małego terrorysty! Warto sie sto razy zastanowić, zanim zwrócimy uwagę!

To ja teraz opowiem sytuacje. Byliśmy świadkami jak matka bije dziecko na oczach wszystkich przechodniów. Bo nie chciało się bawić z innym dzieckiem i przeszkadzało mamusi w rozmowie z inna mamusią.  Sama w tedy nie zareagowałam bo byłam w znacznej odległości ale zareagowały dwie starsze panie na sąsiedniej ławce obok. Nie wiem do końca co powiedziały tej mamie ale później ta mama przytuliła dziecko, przeprosiła go i dalej bawiła się z dzieckiem w piaskownicy. Druga mam tez przeszła do piaskownicy i bawiły sie wspólnie z dziećmi. Żałuje ze nie byłam bliżej i nie wiem co tak ta mamę odmieniło. Ale nerwy wcześniej miała straszne.

Kiedyś byłam z synem na huśtawkach.  Taka babcia opiekowała sie gdzieś 5 letnim wnukiem. Obraz wyglądał tak: Babcia siedzi z gazetą przystawiona do nosa. Dziecko robi to co chce. Przeszkadza Wszystkim i wyczynia cuda wianki na tych huśtawkach. Nagle Wnuczek spada głową na chodnik. Widok straszny! A babcia wstaje z ławki  i krzyczy na to dziecko!. Zapytałam sie czy nic sie nie stało ,czy zadzwonić na pogotowie. Dostało mi sie ze to nie moja sprawa i że oni tez telefon w domu mają.

Mój Syn kiedyś był niegrzeczny i mi uciekał. Biegł chodnikiem. Jak był na wysokości takiej Pani ta Pani złapała go za rączkę i powiedziała: Teraz pójdziesz ze mną jak sie mamy nie słuchasz. Syn był tak wystraszony ze zatrzymał się, spojrzał na mnie , na tą Panią i wyrwał sie jej i grzeczniutki przyszedł do mnie. Pani jeszcze do niego coś powiedziała że chętnie by go zabrała ze sobą bo lubi takie biegające dzieci.  Przez jakiś czas miałam spokój z uciekającym Synem. Czasem trzecie osoby są bardzo przydatne. I jak piszecie ważne żeby takie osoby zwracały się tez do dziecka nie tylko do rodzica.

Trzeba było powiedzieć, że cyrk to robi ona a nie dziecko.