Witam. Lęk córki przed rozłąką może wynikać z tego, że nie czuje się bezpiecznie. Smoczek, z którym musiała rozstać się dziewczynka zapewniał jej poczucie spokoju. Dziecko trzyletnie nie powinno używać smoczka – może być to niekorzystne dla jej zgryzu, a także rozwoju mowy. Odzwyczajenie dziecka od smoczka wymaga konsekwencji od rodziców i wytłumaczenia, że jest już na niego „za duże”. Jeśli dziewczynka poczuje, że sama zrezygnowała z niego zrezygnowała, problem powinien zniknąć.
Lęk przed separacją od opiekuna wynika z niepewności i utraty bezpieczeństwa, a więc łączy się z poprzednim. Być może jest Pani najbliższą córce osobą, której sama obecność w niedalekim otoczeniu wycisza niepokoje. Narastający strach dziecka i poczucie niepewności mogły sprawić, że dziecko skojarzyło ciemność z samotnością, gdy nie ma przy nim nikogo bliskiego, w efekcie czego pojawił się strach przed brakiem oświetlenia. Jednak istnieje też możliwość, że lęk przed ciemnością ma podłoże rozwojowe. W wieku 2-4 lat może pojawić się lęk przed zwierzętami i ciemnością. Ma on podłoże emocjonalne i wynika z rozwoju psychiki pobudzanej wyobraźnią, która kreuje w głowie dziecka straszne obrazy.
Aby zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa, proponuję zostawiać w nocy włączoną lampkę, która będzie po części oświetlać pokój dziecka. Może Pani opowiedzieć też córce bajkę, w której główny bohater pokonuje strach przed ciemnością. Tą postacią może być ukochana zabawka lub pluszak – dzięki temu dziecko poczuje, że „ktoś” go stale chroni – nie tylko nocą, ale też podczas wyjścia mamy do pracy. Proszę porozmawiać z córką i zapewnić ją, że jej obawy są rozumiane.
Gdy wychodzi Pani na zakupy i do pracy, proszę obiecać dziecku, że niedługo Pani wróci. Dziecko dostrzeże, że wyjście jest koniecznością, ale zauważy też, że osoba zawsze wraca. Córka także powinna wychodzić na zewnątrz – może dobry rozwiązaniem będą wspólne spacery czy wyjście na piknik z rodzicami i babcią, dopiero później z jedną wybraną osobą.
Jeśli lęki nie ustąpią, warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym. Narzędziem do samodzielnej pracy z córką może być książka „Lęk u dzieci. Poradnik z ćwiczeniami” (Autorzy: Ronald Rapee , Ann Wignall , Susan Spence , Heidi Lyneham , Vanessa Cobham). Rozdział 5 poświęcony jest mierzeniu się z lękiem (str. 133-160), a cała książka pozwala rodzicom zrozumieć dziecięce lęki i wskazuje metody radzenia sobie z nimi.
Pozdrawiam.
