Walczymy z bykami… ortograficznymi :-) KONKURS - Forum

ja ze swoim synkiem gram w grę, którą sama wymyśliłam. Na kartce  piszę mu  w różnych miejscach literki: rz,ż, ch, h, ó, u. Jego zadaniem jest wymyślić wyraz z tą literką i namalować obrazek który ten wyraz przedstawia, tak, by literka była w niego wtopiona. Można też zamiast literek, napisać wyraz, a dziecko musi namalować obrazek i ukryć w nim zaznaczoną literkę. W tej grze ja wymyślam zadania dla niego a on dla mnie.  Czasami brakuje pomysłu jak ukryć literkę i wychodzą bardzo śmieszne rysunki. Dzięki temu świetnie się bawimy, śmiejemy, a prz okazji utrwalamy ortografię.

No cóż ja uważam,że najlepiej przyswoi dziecko ortografię przez czytanie.Dużo,dużo niech czyta.

Były wzloty i upadki. Raz dwója, raz piątka. W końcu wzięłam byka za rogi i wyuczyłam się reguł i zasad pisowni ze słownika ortograficznego, niestety nie takiego ładnego... Wciąż go mam.  Nie zawahałam się użyć  do wyuczenia syna ortografii, a teraz córka ma sześć lat, więc czeka na nią...

Gdy chodzilam do szkoły zawsze lubiłam polski i sprawdziany ortograficzne-duzo czytałam i pracowałam ze słownikiem ortograficznym(za to nie lubiłam matmy). Mój syn chodzi do 2 klasy i zaczeły się juz sprawdziany,więc ćwiczę z nim pisownię ,kupiłam mu grę gdzie trzeba wstawiać brakujące literki.Ćwiczymy pisownię przez zabawę ,gramy w państwa miasta(chyba każdy z nas w to sie bawił). Poprawia się jego koncentracja,pamięć .Ważna jest pora ćwiczeń najlepiej miedzy 13 a 15 godzińa,wtedy dziecko jest w stanie sie skupić nie jest zmęczone,chwalę za wytrwałośc i postępy i stale motywuję.A na wyniki długo nie czekaliśmy -syn dostał znakomicie)

Ortografia nigdy nie była dla mnie czarną magią ze względu na to, że zawsze bardzo dużo czytałam! Dzięki temu "oswajałam się" z trudnymi wyrazami i poprawne zapisanie słów nie było problemem. I to samo stosuję na swoich podopiecznych! Czytamy, czytamy i jeszcze raz czytamy! Dzieci oswajają się z literkami, długimi słowami i później już nie dziwią się, gdy słyszą, że mamy "rz" i "ż"

Będąc w szkole nigdy nie miałam problemów z ortografią. Wszystkie reguły ortograficzne zapamiętywałam w mig, a poza tym dużo czytałam (i czytam nadal), a ponieważ jestem wzrokowcem łatwo przyswajałam nowe, trudne wyrazy. Gdy była jakaś wątpliwość zaglądałam do słowniczka lub po prostu pisałam sobie ten wyraz i od razu wiedziałam jak jest poprawnie.

Moje córki mają 6 lat i od września pójdą do I klasy, więc dopiero zaczną przygodę z ortografią. Na pewno będę je zachęcała do czytania (zresztą uwielbiają jak im czytam), będziemy się uczyć poprzez zabawę i na pewno poznają wierszyk, którego się nauczyłam w szkole podstawowej, a który mówi po jakich literach piszemy rz.

Prosiła

Babka

Tadka

Daj

Kawałek

Gnatka

Jeszcze

Więcej

Chrzanu

„ CHWYĆ BYKA ZA ROGI” – takie oto stwierdzenie,

Przechodzi z ust do ust w mojej rodzinie z pokolenia na pokolenie.

Gdyż dla nas- mojego rodzeństwa  pojmowanie ortografii to nie lada gratka,

Poczynając od mojej mamy, wujka i dziadka.

Ortografia dla mnie zawsze trudna była,

Litera „ ż” z „rz” , „u” z „ó” mi się wciąż myliła.

Dlatego  mama zawsze po szkole ze mną przy biurku siadała,

I tzw. dyktanda mi dyktowała.

Niektóre były nawet proste, inne trudniejsze,

Ohh te chwile nie były dla mnie najprzyjemniejsze.

Często to zgadywałam,

i nawet często z daną literą trafiałam.

A mama wtedy była zadowolona,

Iż już coraz bliżej problem z ortografią się pokona.

Pamiętam, iż wtedy byłam na mamą trochę obrażona,

Że zabawa z koleżankami zawsze na później była odłożona.

Bo najpierw lekcji odrobienie i to dyktando „ukochane” się liczyło,

Ale teraz dziękuje za to mamie, by wszystko w mojej głowie się utkwiło.

Moja córeczka jest jeszcze za mała,

Bym Jej te dyktanda dyktowała (hehe).

Teraz są świetne książeczki, a w nich super pomysły,

By problemy z ortografią niedługo prysły.

Dużo razem książeczek przeglądamy,

I już niekiedy literki składamy.

Bo  książki to najlepiej rozwijają,

Problemy z ortografią się w mniejszym stopniu pojawiają.

Dlatego przyznam się bez dwóch zdań,

Iż na Słowniczek ortograficzny Cecylki Knedelek chrapkę mam.

Ta książeczka tworzy cuda,

Pokonać problem w przyszłości z ortografią na pewno mojej córeczce się uda.

Proszę nie wziąć tego za podlizywanie,

Ale taki słowniczek pomóc może niesłychanie.

Kiedy chodziłam do szkoły to różnie to było raz z dyktanda dostałam 5 a raz 2.  Z czasem opanowałam pisownie i nie robiłam już żadnych byków. A to dzięki mojej mamie z którą czytałam dużo książęk i zawsze podkreślałyśmy  wyrazy z „ ż” z „rz” ,z „u” z „ó”  a następnie przepisywałam je do zeszytu. Pani polonistka , również miała na nas sposoby, kiedy ktoś napisał wyraz z błędem to w osobnym zeszycie ten wyraz musiał napisać 100 razy poprawnie. Z moją córką będę stosować tą samą metodę jak moja mama i Pani polonistka:).

Walka z błędami ortograficznymi jest długa i uciążliwa... ale oczywiście nic na siłe im bardziej dążymy do nauczenia dziecka ortografii pokazując mu nerwy stosując kary itp tym bardziej je zniechęcamy i nigdy nie uda nam się to. Dlatego ja stosuje naukę podczas zabawy banalne ale skuteczne. Układamy rymowanki i piosenki, podczas zabawy powtarzamy pare razy trudny wyraz albo piszemy. Mamy naklejone kartki z wyrazami lub wierszykami z ortografii na lodówce biurku czy laptopie. Przeważnie wybieramy miejsca które często są odwiedzane. Wtedy latwiej się zapamiętuje. Nawet podczas rozmowy gdy wypowiadamy z mężem trudne wyrazy pytamy się wyrywkowo jakie jest ,,u'' czy ,,ch''.Polecam ten sposób wtedy ortografia i jej nauka jest szybka i przyjemna.

Dla mojego dziecka najlepszą metodą poza wkuwaniem zasad było pisanie wyrazów trudnych ortograficznie na duzych kartkach i wieszanie w pokoju. Był obwieszony cały pokój kartkami ale była to metoda skuteczna, bo syn był wzrokowcem i twierdził że pisząc widział przed oczami kartkę z napisanym wyrazem. To pomagało.

Ja uczyłam się ortografii poprzez pisanie. Przepisywałam pojedyncze wyrazy lub całe teksty, co niezwykle utrwalało moją świeżo nabytą erudycję w ortografii. Najważniejsze w tym przypadku było dla mnie unikanie błędów, czyli zapamiętywanie prawidłowego wzorca. Jak w szkole wyraz, w którym zrobiłam błąd trzeba było potem wielokrotnie przepisywać to mózg przyswoił właściwy wzorzec. Natomiast dzieciom dodatkowo, żeby ich nie zniechęcić proponuję napisać trudny wyraz swoim ulubionym kolorem, gdyż wszystko co dzieciom się podoba jest przyswajane trwalej. W celu głębszego utrwalenia czasami bawię się z dziećmi ortografią. Piszemy trudne słowo a później rysujemy do niego obrazek np piszemy stół  i obok rysujemy piękny kolorowy stół.

Ja wyznaje świętą zasadę ,że dzieci bawiąc się  uczą się lepiej.

Pracując z dziećmi jako pedagog ćwiczę z nimi grając w suwaczki ortograficzne, losują słowa i z rozsypanki literowej u,ó, rz,ż układają odpowiednią literkę w słowo. Dzieci bardzo chętnie się bawią, lepsze to niż dyktowanie im dyktand. :)

Bardzo mnie cieszy, że portal podjął akcję promowania nauki ortografii u dzieci. Jednocześnie przeraża mnie dzisiejszy trend usprawiedliwiania błędów ortograficznych dyslekcją, dysgrafią, dys..., dys..., dys...

Język polski jest naszym językiem ojczystym i każdy z nas powinien dbać o staranność swojej wypowiedzi. Czystość wyrażenia to wizytówka każdego z nas. Uważam także, że zwłaszcza w wypowiedziach dorosłych nie powinno być miejsca na byki. A wiadomo, że czego się Jaś nie nauczy...

Najlepszym sposobem na naukę ortografii jest zaszczepienie w dziecku chęci czytania książek. Aby dziecko zachęcić, a nie zniechęćić, najlepiej podsuwać dziecku książki dopasowane do jego wieku, z których bohaterami dziecko będzie się identyfikować i w których przygodach chętnie będzie współuczestniczyć. Warto też zapoznać starsze już dziecko z regułami ortografii - słowo "drożej" piszemy przez "ż", ponieważ mamy "drogo", "bliżej" też piszemy przez "ż", bo jest "blisko". "Nie" z czasownikiem zawsze osobno, a z rzeczownikiem razem.

Gdy dziecko zacznie dostrzegać tego typu zależności, można wprowadzić naukę wyjątków na zasadzie uzupełnij "u" lub "ó", a następnie narysuj lub obejrzyj z mamą w internecie, co oznaczają dane słowa.

Nauka ortografii nie musi być nudna ani trudna :)

Gdy ja byłam dzieckiem nie było czegoś takiego jak dyslekcja itp

Zawsze miałam kłopoty z ortografią mimo że byłam bardzo zdolnym dzieckiem. Pisałam piękne opowiadania i prace ale zawsze z mnustwem błędów.

To były inne czasy i moi rodzice walczyli z "bykami" ... klapsami niestety.

Pamiętam do dziś jak znów pani oddała mi kartkówkę z dwóją, tak się rozpłakałam że się nade mną ulitowała i wlepiła tróję. :D

Moje dzieci na szczęście nie mają takich problemów, pisząc na komputerze mogą też korzystać z autokorekty i słowników.

Zawsze jednek zachęcam i zachęcałam je do czytania. Cadziennie czytaliśmy przynajmniej pół godziny i dalej się tego trzymiemy. Wierzę że słowa i litery mocno się im w głowach utrwalą. :)

Kochani,
wybaczcie,
zlotych rad, jak z podręczników, fachowej literatury,
 metodycznych źródeł,
czy też - tu powiem wprost, z internetowych źródeł
Wam nie dam.
Nie będe cytowała tego, co przeczytałam dotyczcas o tym,
jak uczyć ortografii
Powiem, za to co sama w tym kierunku robię dla swojej córki
Stawiam na zabawę, 
z pomocą której
tak łatwo "przemycić" niejako potrzebną wiedzę
z niejednej dziedziny młodszemu dziecku,
toteż i czemu i nie ruszyć na spotkanie z ortografią
z zabawą w plecku
Moja córka kocha ryswanie, malowanie - to jej pasja!
Wykorzystuję te jej zainteresowania palstyczne
i milość do wszelkich obrazków
przy róznych okazjach, kiedy chcę ją czegoś nauczyć.
Tak też w ortografii.
Co potrzebne nam będzie:
czas dla dziecka,
wyobraźnia vel fantazja,
jak kto woli
kolorowe kredki
kartki
i dużo cierpliwości
Jak się bawię z córkę w odkrywanie tajemnic ortografii?
A na przykład tak: 
Ogórek - że moze być długi, bądź krótki, ze zielony - każdy wie.
Ale jakie w nim ó/u - to juz niemały problem dla dziecka,
które dopiero co uczy się tej niełatwej przecież ortografii.
Toteż ogórka potraktowac należy w sposób szczególny
i zapisać jak należy:
 
o    g    o   r   e   k


Tak tak, ogonek nad "ó" narysować trzeba,
jak wypisz wymaluj ogórek
 - tu nie ważne, czy gruntowy, czy oiszony - to zadanie dla dzieciaka. 
Zapamięta z pewnością, że ogórek "ó" mieć musi, jak należy - zamkniętę,
by ogonek nad nim był, jak należy.

Inne przykłady - to zostawiam już Wam - pobawcie się, miło spędzicie czas z dziećmi swoimi, zabawą będa zachwycone, a i nauka nie pójdzie w las.

A ja, no cóż .... jak to dawno było .... ortografia wówczas dla mnie
- koszmarne wspomnienie.
Pomoce dydaktyczne: nudne, nielubiane, tylko słownik, słownik

Ps.
O rany - odkryłam, że nie lubię słowników

Muszę przyznać, że wiele się nagłowiłam, aby przypomnieć sobie jak to było w szkole z tą ortografią. Było dość ciężko. Byłam sumienną uczennicą, problemów z nauką niewiele, a jednym z nich właśnie ortografia. Wiele pracy kosztowało mnie opanowania zasad, a co najważniejsze wprowadzenie ich w życie. Metody z mojego dzieciństwa to przede wszystkim wiele ćwiczeń. W końcu "ćwiczenie czyni mistrza". Bardzo dużo czytałam, pisałam, rysowała, rozwiązywałam rebusy i zagadki. To wszystko pozwalało mi zapamiętać trudne wyrazy. Sprawdzało się również wielokrotne przepisywanie trudnych wyrazów. Wszyscy z pewnością znają rymowane zasady, których uczono nas w szkole, a które ułatwiają zapamiętanie trudnych słów.

Jeśli chodzi o córcie, to staram się na bieżąco wskazywać na błędy, które popełnia. Stosujemy moje zasady z dzieciństwa: przepisywanie, czytanie, rysowanie obrazków i podpisywanie skomplikowanym słowem. Uczymy się zasad w postaci wierszyków, Córci bardzo przypadł do gustu ilustrowany słownik ortograficzny, który regularnie przegląda. Cieszę się, że nie musze jej do tego zmuszać. Staramy się również nie robić wielkiej afery z popełnionych błędów, a naukę ortografii traktować jak zabawę i fajne spędzenie czasu.

Miałam ogromne problemy z ortografią.  Moje pierwsze wypracowania  zawsze miały zaniżoną ocenę przez "byki". Trudno mi było nauczyć sie pisać poprawnie. Sposobem na nierobienie błędów było przepisywanie słów w których sie ich dopuściłam. Pisanie 500 razy słowo bohater lub 100 razy zasuwka. To był sposób nawet dobry bo do tej porty gdy pisze te słowa zawsze zatrzymuje sie na nich i mimo ze w bohaterze ciśnie się "C" lub "Ó" w zasuwce.

Od niedawna zaczęłam uczyć Syna literek i od razu zaczynam uczyć go zasad ortografii. Nie czekam aż pozna wszystkie literki. Już teraz poznaje zasadę pisania danych słów. Wydaje mi sie to naturalne bo jak wytłumaczyć dziecku dlaczego żabę pisze sie przez Z z kropeczka a przykrywkę przez R i Z ?

Do nauki wykorzystuje gry edukacyjne. Wszystko na razie uczymy sie prze Zabawę. Jest to chyba najlepszy sposób bo to co jest przyjemne jest przez Nas najbardziej przyswajalne.

Początki zawsze są trudne, dlatego też moje zaczynki z ortografią nie wspominam zbyt mile. Źli nauczyciele, który karcili dzieci, nie dając szans na pozytywną motywacje i słowa otuchy. Koniec, końców przyswoiłem zasady ortografii, choć oczywiście zdarza mi się popełniać błędy do dzisiaj i mądry Word podkreśla mi je na wściekle czerwono.

Mam synka, który powoli poznaje zasady polskiej ortografii. Na razie startujemy, lecz dbam oto z żoną, aby start ten był pomyślny, a dziecko nie zniechęciło się do dalszej zabawy z językiem polskim.

Na pewno pamięć wzrokowa to podstawa, dlatego też stawiamy na to, aby trudne słowo zapisywać po kilka razy. Może nie tyle ile pisałem w szkole (po 100 czy 200 razy), a nieco mniej. Ucząc naszego pierworodnego opowiadamy mu prześmieszne historie, a potem te krótkie dyktanda synek powoli zapisuje w zeszyciku.Oczywiscie czytanie to fundament naszych zabaw z językiem i ortografią,którzy przsparza nam nieczęsto uśmiech na twarzy. Ciekawym pomysłem jaki stosujemy od pewnego czasu to spacery ortograficzne na których obserwujemy zawody PIŁKI NOŻNEJ czy biegającą po parku WIEWIÓRKE. Ostatnio natrafiliśmy na ciekawe, choć dla nas nieznane wierszyki ortograficzne autorstwa Jana Brzechwy czy Wandy Chotomskiej, które ubarwiają naukę naszego ojczystego języka. Jak widać nasza nauka to nie nudne przesiadywanie nad zeszytem, lecz miła zabawa z humorem, dlatego też Słowniczek Cecylki Knedelek, byłby doskonałym dopełnieniem naszych ortograficznych poczynań.

Pomysłowe  Punkty za inwencję!