Jak oduczyć dziecko złych zwyczajów?

Ojjjj. Dobrze że ja nie mam takich zmartwień. Mój synek miał taki zwyczaj, że jak mu się coś nie podobało to ręką uderzał w swoją głowę. Dosyć dziwnie to wyglądało. Wstyd się przyznać, ale go nastraszyłam "Bebokiem". Podziałało natychmiast! Przestał to robić. A ja już chciałam do psychologa go zabrać...Może ty też spróbuj:D

U naszych dzieci również takich złych nawyków nie było i Oliweczka też ich nie ma.

u mnie też na szczęscie nie ma i nie było takich sytuacji ale  chyba najlepiej tłumaczyć, tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć, ze to kogoś boli, ze komus jest przykro itp...

No u mnie parę razy się zdarzyło, ale malec ma roczek i jak mu mówię, że nie wolno to nie rozumie. U znajomych też często występował problem gryzienia, ale dzieci były starsze i powiedzenie źe to boli poskutkowało. Spotkałam się też z opinią, że maluszki gryzą z miłości;) i to szybko im mija.

u nas mała niestety tez ma te nawyki.czasami jak mnie bardzo mocno ugryzie czy uszczypnie,oddaję jej leciutko by zakwiliła i się uspokaja.ale niestety działa na krótko

Weronika ma napady złości,biję,drapię i wścieka się jak ktoś na nią spojrzy.Siostra(mama Werki)mówi żeby nie dać się bić jak uderzy,złapać za rękę i mówić że nie wolno nie śmiać się z tego,tylko dosadnie powiedzieć NIE wolno...muszę powiedzieć że to na Werkę działa.

Hmm Kinius, ja mysle ze synek z tego wyrosnie, jednak musisz to negowac.

negować od początku i być bardzo konsekwentnym ...

Zwracać uwagę, tłumaczyć, gdy chce uderzyć to przytrzymać rączkę...

Gabrysia gryzła i szczypała, ale teraz zapomniała.

Jak Mati pociągnał za włosy czy ugryzł...oddałam mu i wiecej sie nie powtórzyło. jakis czas temu dostałam od niego w twarz (bo nie chciałam mu dac mlecznej kanapki przed obiadem) i też mu oddałam, a dopiero potem wytłumaczyłam. I powyżej opisane sytuacje nigdy więcej sie nie powtórzyły. Jak podnosi (najczęściej w złośći) rękę, to za nim uderzy łapie ją, kucam przy nim i powtarzam stanowczo, ze tak nie wolno. Trzymam go tak długo póki się nie uspokoi. Przewaznie działa.

też o tym pomyślałam . Jeśli uszczypnie - zrobić to samo , oczywiście nie za mocno , ale żeby dziecko poczuło , że to boli ...

ja to stosuję u Julki,fakt że jest za mała by to zrozumieć bo popłacze chwilkę i zapomina ale czasem działa na nią NIE i wtedy zaczyna się krótka histeria

dokładnie! wiadomo, że nie wolno zrobić tego ze wszystkich sił, ale poczuć lekki ból powinno. własciwie to dziecko bardziej się przestraszy niz tak naprawde go zaboli

metodę tą wypróbowała kiedyś moja mama . Opiekowała się chłopcem , który potrafił dość dotkliwie ją ugryźć . Próbowała wszystkiego , by go oduczyć . Przestał gryźć , jak ona również go ugryzła ...

Ja aż takich problemów nie miałam z Mateuszem. Napewno nie można tego bagatelizować. Dzieci z tego wyrastają ale nie można udawać że się tego nie widzi. Ja z Mateuszem miałam problem taki że w stanie histerii doprowadzał mnie do szału piszczeniem. Im więcej się złościłam tym on piszczał głośniej. W tedy znalazłam sposób za każde piszczenie zaprowadzałam go do pokoju by ochłonął, przeważnie po kilku  tam razach znudziło mu się,  agdy nie oznajmiałam że bedzie miał karę. Nie bardzo wie co to znaczy mieć karę. Sam argument że nie wyjdzie na pole wystraczy więc karac go już nie trzeba szlabanem.