Mój syn nie chodzi do szkoły - Forum

Myślę że problemem może być sama szkoła. Może dzieję się w niej coś niedobrego i dlatego jest taka reakcja dziecka. Dziecko nie chce mówić a czy próbowała Pani rozmawiać ze szkołą? 

Może jednak dobrym rozwiązaniem było by przeniesienie dziecka do innej placówki jeśli jest możliwość taka

W sumie został ostatni rok gimnazjum, to już nie duzo do końca..

A może do normalnego lekarza by poszedł i tam uzyskalibyście jakąś porade.Może samemu trzeba udac sie do psychologa i zapytac o rade.Jeszcze można synowi powiedziec o obowiązku chodzenia do szkoły bo w przeciwnym razie rodziców czeka kara.A może syn porozmawiał by z kimś z rodziny lub z znajomym który jest dla niego autorytetem.Nie jestem ekspertem są to tylko moje przemyślenia i rozumie że sytuacja jest bardzo trudna.

wydaje mi się, że wspólna wizyta u psychologa lub pedagoga szkolnego! może syna coś trapi, może ktoś jemu dokucza! mojej sąsiadki syn równiez nie chciał chodzic do szkoły, ciągle symulował ból brzucha, głowy itp! pojechała z nim do psychologa, okazało się, że rówieśnicy dokuczali jemu!

A ja myślę, że syn ma depresję. I to wcale nie małą. Ja poszłabym sama do lekarza psychiatry i opowiedziałabym o problemie. A potem poprosiłabym o wizytę domowa o której nie wspomniałabym synowi. Ale tak wszystko zorganizowała aby był w domu. Jeśli nie chodzi do szkoły, to wzięłabym na ten dzień wolne z pracy i czekałabym na lekarza. Lekarz powinien wiedzieć czy ma oficjalnie rozmawiać z synem czy też anonimowo. 

A i też zorientowałabym się o stosunkach w klasie i szkole. Coś tam musi się dziać niedobrego, skoro syn tak bardzo zdecydowanie nie chodzi do szkoły.

Problemem może być szkoła : koledzy , koleżanki (dziewczyny) albo i ktoś z nauczycieli.. Żeby się dowiedzieć co się z synem dzieje musi z nim ktoś porozmawiać i najlepiej żeby to był ktoś przed kim się otworzy . Może znasz kogoś takiego z jego otoczenia ? Warto też zorientować się jakie stopnie ma w dzienniku i z jakiego przedmiotu ( nie wiem jak to jest w Polsce ale w Anglii rodzice mają stały dostęp do dziennika ocen przez internet ...siup! i widzi co i jak). 

Sam miałem problem w jednej ze szkół kiedy to nauczyciel poprostu na mnie się zawzioł najśmieszniejsze było to że  kiedy zaprzestałem chodzić do szkoły bo już w listopadzie zapowieział mi że mnie obleje na koniec roku szkolnego to przyjechał wiosną i patrząc w oczka bezczelnie smarował wazelinę że jestem zdolny i coprawda w tym roku to już nie zdążę nadrobić materiału ale .... nie tylko ja i nie tylko w mojej klasie ten ...... złamał nam może karierę .

Oczywiście zmieniłem szkołę i profil , dzisiaj jestem z tego zadowolony  

Wiem! To Gimnazjum , może tak nie da rady ale przynajmniej będziesz pewna że zrobilłaś co mogłaś żeby pomóc synowi.  A może jakiś autorytet , ktoś z rodziny , może jakiś mężczyzna 

Próbuj !

Twój syn potrzebuje pomocy i absolutnie nie powinnaś go zostawić samego z tym problemem . Na Twoim miejscu zaczęłabym od szczerej rozmowy z jego wychowawczynią . W szkole na pewno jest psycholog lub pedagog , podpowiedzą Ci , jak dalej masz działać .

Dzisiejsza młodzież jest agresywna . Kiedyś też taka była ale nie do przesady. Dzisiaj liczy się "szpan" drogi telefon , markowe ciuchy , forsa w kieszeni no i trochę pleców . 

Spokojny i cichy chłopiec czy dziewczyna a na dodatek nie mogący sprostać w stsndartach wymogów innych rówieśników mają prawdę powiedziawszy przeje...ne.

Byłem cichym spokojnym dzieckiem kiedy mnie przezywano :płakałem kiedyś moja babcia którą czasami odwiedzałem namówiła mnir żebym powiedział że mogą mnie przezywać tylko niech do mnie nie mówią : "czarna kurka" kiedy to powiedzą mam im odpowiedzieć :"to wyliż mi z d...y piórka ...skończylo się to zebranym łomotem ( dzisiaj uważam zresztą że słusznym , bo to było głupie) .

Kiedy mnie bito cierpiałem w samotności i obmyślałem swoją zemstę w przyszłości ..Nie miałem ojca ( to znaczy miałem ale gdzieś tam z inną rodziną .Nie miałem rodzeństwa , kuzynostwa ani nikogo z rodziny byłem sam jak ten przysłowiowt palec w d....ie , bo któregoś nawet mi matkę do więzienia na rok zabrali   Wszystko się zmieniło kiedy sam postanowiłem poszukać sobie plecy. Takimi "plecami" stał się klasowy dryblas weteran repetowania kilku  klas - dla mnie pasowal .  Skończyło się bycie potulną owieczką 

Co dalej ? Co ze mnie wyrosło ? /// to już na inny temat .
Może Twój syn potrzebuje kogoś takiego ?

Skorpion chyba mamy podobne życiorysy, ale w dzisiejszych czasach to żadna rada Przedewszystkim wywiad w szkole, jakaś przyczyna musi być Dziecko samo z siebie nie robi "cyrku" Musisz mu pomóc, bo sam sobie nie poradzi Dunia dobrze napisała Może tez być depresja Może narazie załatw indywidualny tok nauczania, ale to już ostateczność

Moja rada (Jeśli można?) uważajcie żeby nie przedobrzyć . Gotująv zupę nie daje sę zbyt dużo warzyw i przypraw bo póżniej tego użreć czasami nie można . Tak jest i w tym przypadku kiedy zaczniecie latać to spokojnie żeby nie narobić dziecku czasami jeszcze większych klopotów . Bo jak się rówieśnicy dowiedzą o interwencji matki w szkole a oni są powodem że chłopak nie chce do szkoły łazić to będzie mial przechlapane w szkole na amen . Tak samo gdy powodem okaże się nauczyciel , a nie daj Boże kiedy zrobią z niego jakiegoś niezabadzo to "smród" może się pociągnąć za nim przez następne lata . 

Kurcze! Zaproś kogoś ze najomych kto ma dzieciaka w ostatniej klasie i postaraj się żeby zechciał dzieciakowi pomóc. I sluchaj !! Uszy nadstawiaj o czym rozmawiają ale się nie wtrącaj..

Skorpion, masz rację. Ale to jak z leczeniem się domowymi sposobami. Bardzo często nie skutkują a choroba rozwija się. 

Moja córka w drugiej klasie licealnej przestała chodzić do szkoły. Byłam załamana. Zaczęłam podejrzewać, że sobie nie radzi. Chodziła do najlepszego liceum w mieście z wykładowym francuskim. Za wysoko podniosłam jej poprzeczkę. Po skończonym roku szkolnym przeniosłam ja do innej szkoły, wbrew protestom rodziny i znajomych. Wiedziałam, że jak zostawię ją w tej szkole, zniechęci się do nauki, a ja nic na to nie poradzę. W nowej szkole była najlepsza, bo przeszła z lepszej szkoły. W efekcie zrobiła maturę, skończyła studia, a nawet zrobiła doktorat. Uważam, że czasem trzeba sprzeciwić się bliskim, matka najlepiej czuje co jest dobre dla dziecka.

Piszesz, że żadna siła nie jest w stanie wyiągnąć go z domu, a wiek wskazuje na pierwsze problemy emocjonalne psowodowane burzą hormonów... Może powinnas poradzić się specjalisty w dziedzinie psychologii? Obawiam się, że mogą być to problemy z pogranicza zaburzeń osobowości, a nawet fundamenty młodzieńczej depresji - to wyjaśniałoby problemy z radzeniem sobie w szkole, apatie i brak chęci spotykania się z rówieśnikami. Przemyśl to, moja droga! Trzymamy wszystkie bardzo mocno kciuki ;)

Problem wygląda na psychosomatyczny. Choć może jest na coś uczulony co jest w budynku szkoły?