Problemy wychowawcze ..........??? - Forum

Szanowne Panie,

wychowanie zaczyna się nie w wieku lat 6 czy więcej, ale od urodzenia. A gdzie? To chyba proste- w domu. Szkoła, a tym samym nauczyciel/pedagog/psycholog ma w obowiązku jak zapisane w Ustawie o systemie oświaty z 7 września 1991 w artykule 1.: System oświaty zapewnia w szczególności: (...)2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny...

Jak widać nie jest obowiązkiem szkoły wychowywać w 100%, ale wspomagać (tylko i aż, bo instytucja jaką jest szkoła i jej pracownicy doskonale rozumieją siłę swoich działań i ich skutki).

Jak wiadomo zdarzaja się różni nauczyciele - wspaniale jak dziecko trafi na nauczyciela "z powołania", który dobrze je zrozumie i wesprze w rozwoju, zdarzają się też nauczyciele, którzy powinni zmienić czym prędzej zawód. Może być tak, że nauczyciel przelicza swoje możliwości i bierze na siebie za dużo, kiedy nie ma żadnego wsparcia trudno jest mu uporać się z pojedynczymi gagatkami w klasie, którzy potrafią zepsuć całą lekcję. Jako rodzice możemy mieć wpływ np. na to ażeby klasie przydzielono pomoc lub aby konkretne dziecko (nasze) uzyskało dokumenty, które umozłiwią mu indywidualne podajście. Nie obarczajmy wszystkim szkoły, być może problemy wychowawcze uwidaczniające się w szkole rozpoczynają się właśnie w domu, bo rozwód, bo kłótnia, bo choroba bliskich i dziecko sobie nie potrafi z takim problemem poradzić.

A jeśli ktoś wciąż uważa, że nauczyiel musi zawsze mieć sposób na dzieci to można zaproponować wychowawcy, że przeprowadzimy jakąś ciekawą lekcję w klasie naszego dziecka. Na pewno będzie dumne z rodzica, a i kiepski nauczyciel może czegoś się nauczy :)

Pozdrawiam :)

oczywiscie ze w domu...

Szanowne Panie,

wychowanie zaczyna się nie w wieku lat 6 czy więcej, ale od urodzenia. A gdzie? To chyba proste- w domu. Szkoła, a tym samym nauczyciel/pedagog/psycholog ma w obowiązku jak zapisane w Ustawie o systemie oświaty z 7 września 1991 w artykule 1.: System oświaty zapewnia w szczególności: (...)2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny...

Jak widać nie jest obowiązkiem szkoły wychowywać w 100%, ale wspomagać (tylko i aż, bo instytucja jaką jest szkoła i jej pracownicy doskonale rozumieją siłę swoich działań i ich skutki).

Jak wiadomo zdarzaja się różni nauczyciele - wspaniale jak dziecko trafi na nauczyciela "z powołania", który dobrze je zrozumie i wesprze w rozwoju, zdarzają się też nauczyciele, którzy powinni zmienić czym prędzej zawód. Może być tak, że nauczyciel przelicza swoje możliwości i bierze na siebie za dużo, kiedy nie ma żadnego wsparcia trudno jest mu uporać się z pojedynczymi gagatkami w klasie, którzy potrafią zepsuć całą lekcję. Jako rodzice możemy mieć wpływ np. na to ażeby klasie przydzielono pomoc lub aby konkretne dziecko (nasze) uzyskało dokumenty, które umozłiwią mu indywidualne podajście. Nie obarczajmy wszystkim szkoły, być może problemy wychowawcze uwidaczniające się w szkole rozpoczynają się właśnie w domu, bo rozwód, bo kłótnia, bo choroba bliskich i dziecko sobie nie potrafi z takim problemem poradzić.

A jeśli ktoś wciąż uważa, że nauczyiel musi zawsze mieć sposób na dzieci to można zaproponować wychowawcy, że przeprowadzimy jakąś ciekawą lekcję w klasie naszego dziecka. Na pewno będzie dumne z rodzica, a i kiepski nauczyciel może czegoś się nauczy :)

Pozdrawiam :)

Dobry nauczyciel to skarb! Potrafi nawet z najsłabszego ucznia wydobyć to co najlepsze. Szkoda że taki ich mało.. tych nauczycieli z prawdziwego zdarzenia..

Szanowne Panie,

wychowanie zaczyna się nie w wieku lat 6 czy więcej, ale od urodzenia. A gdzie? To chyba proste- w domu. Szkoła, a tym samym nauczyciel/pedagog/psycholog ma w obowiązku jak zapisane w Ustawie o systemie oświaty z 7 września 1991 w artykule 1.: System oświaty zapewnia w szczególności: (...)2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny...

Jak widać nie jest obowiązkiem szkoły wychowywać w 100%, ale wspomagać (tylko i aż, bo instytucja jaką jest szkoła i jej pracownicy doskonale rozumieją siłę swoich działań i ich skutki).

Jak wiadomo zdarzaja się różni nauczyciele - wspaniale jak dziecko trafi na nauczyciela "z powołania", który dobrze je zrozumie i wesprze w rozwoju, zdarzają się też nauczyciele, którzy powinni zmienić czym prędzej zawód. Może być tak, że nauczyciel przelicza swoje możliwości i bierze na siebie za dużo, kiedy nie ma żadnego wsparcia trudno jest mu uporać się z pojedynczymi gagatkami w klasie, którzy potrafią zepsuć całą lekcję. Jako rodzice możemy mieć wpływ np. na to ażeby klasie przydzielono pomoc lub aby konkretne dziecko (nasze) uzyskało dokumenty, które umozłiwią mu indywidualne podajście. Nie obarczajmy wszystkim szkoły, być może problemy wychowawcze uwidaczniające się w szkole rozpoczynają się właśnie w domu, bo rozwód, bo kłótnia, bo choroba bliskich i dziecko sobie nie potrafi z takim problemem poradzić.

A jeśli ktoś wciąż uważa, że nauczyiel musi zawsze mieć sposób na dzieci to można zaproponować wychowawcy, że przeprowadzimy jakąś ciekawą lekcję w klasie naszego dziecka. Na pewno będzie dumne z rodzica, a i kiepski nauczyciel może czegoś się nauczy :)

Pozdrawiam :)

Wychowanie dziecka zaczyna się.... na długo przed urodzeniem. Od wychowania przyszłych rodziców. Obecnie rozmawiając z kolezankami-nauczycielami słyszę, że "wychować trzeba rodziców". Przecież dziecko jest takie wspaniałe... w domu. Nawet jak tak rzeczywiscie jest to wtedy wyżywa się na kolegach i na nauczycielu. Gdy w domu wszystko mu wolno, to jest "aniołek". Gdy w szkole trzeba się dostosować do zasad. regulaminu wtedy staje się "niegrzeczne". A co mi zrobicie???

Ciekawa jestem czy większy problem mają dzieciaki które nie mają rodzeństwa czy to wszystkie tak mają?

Ciekawa jestem czy większy problem mają dzieciaki które nie mają rodzeństwa czy to wszystkie tak mają?

A co to ma wspólnego z zachowaniem? Czy jedynacy są gorsi od kilkoro dzieci w rodzinie? Mój jedynak, był "normalny" tak w domu jak w szkole. I tu i tu przestrzegał zasad. Umiał zachować się w każdej sytuacji, kolegował się z każdym, bez względu na zachowanie kolegów. Pomagał słabszym w nauce. Gdy jako nastolatek wychodził wieczorem i gdy mówiłam, żeby uważał, nie robił głupstw: Nie  obawiaj się, każdy stanie w mojej obronie. Dziś ma 25 lat i nigdy się na nim nie zawiodłam. Mam w rodzinie nastolatki (dzieci bratanków i siostrzenic) i nie mogę zrozumieć ich zachowania, a raczej jego braku. 

Nie myslę o tym czy są złe czy dobre.. moża mają takie dzieciaki problem w grupie.. czy łatwo im si

Rozumiem< ale to czy potrafi się integrować też zależy od wychowania. Jeżeli w domu wszystko mu wolno, gdy jest pępkiem świata, pod parasolem rodziców itd. to rzeczywiście może mieć problemy w grupie, w szkole. Może być "wyniosły, zarozumiały" lub przeciwnie zastraszony, nie potrafiący znaleźć kontaktu. I tak i tak jest źle. Dlatego od małego należy "wychowywać dla społeczeństwa". Uczyć co wolno czego nie, jak rozmawiać i bawić się z nawet obcymi dziećmi itd. itp. Nie bagatelizować konfliktów ale też zbytnio nie ingerować. Dać szansę dzieciom na porozumienie się i pogodzenie. 

oczywiście że wychowanie to zadanie i obowiązek rodziców, lecz w tym wątku poruszyłam kwestie szkoły , ponieważ zauważyłam, że szkoła często nie robi NIC !!!

Pozdrawiam Ania 

Aniu, szkoda, że masz takie doświadczenia, że szkoła robi wielkie NIC. Napisz coś więcej, o jakie sytuacje chodzi i jakie są Twoje oczekiwania z nimi związane.

Na początek napiszę tak: wydaje mi się, że nauczyciele niewiele mogą zrobić. Oczywiście w zależności od wieku ucznia mogą to być różne działania. Najpierw jednak ostrzegają potem mogą pisać do rodziców czy rozmawiać z nimi, ale jeśli wiele razy się zawiedli na takiej "współpracy" to po prostu odpuszczają - wycofują się z wychowywania, uczą czego mają nauczyć i niech urwis idzie do domu. Przy 25 uczniach, tego jednego zaczyna się wtedy traktować jako zło konieczne, trzeba go jakoś znosić i starać się żeby inni na tym zbytnio nie tracili.

Kolejną kwestią jest, że nauczyciele i rodzice nie są zainteresowani współpracą kiedy jest dobrze (np.na początku roku szkolnego, kiedy właśnie można by wychowawcy zaproponować założenie maila do kontaktu rodzice-wychowawca; dodatkowy telefon komórkowy to koszta dla każdego i możliwość zbytniego naruszania prywatności nauczyciela, zaś listy lub kontakt przez dzienniczek/zeszyt ucznia mogą nie zawsze dotrzeć do odbiorcy).

W jakim wieku są Wasze dzieci? Jaki kontakt jest/był z wychowawcą? Kto go inicjował i z jakiego powodu? Pamiętajcie, że rodzic ma zawsze prawo (oczywiście nie naruszając prawa nauczyciela do życia prywatnego)do rozmowy na temat wyników czy zachowania dziecka w szkole. Nie musi to być termin zebrania, gdzie wszyscy inni rodzice będą słuchać, ale może spotkanie w cztery oczy. Co o tym myślicie? Czy w szkołach Waszych dzieci taka możłiwość wchodzi w grę?

Taki pedagog powinien byc w każdej szkole

Taki pedagog powinien byc w każdej szkole

to prawda! brakuje pedagogów z powołaniem!